INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności zbycia składników majątkowych przedsiębiorstwa za zbycie przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności zbycia składników majątkowych przedsiębiorstwa za zbycie przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zakupić od prowadzącej działalność informatyczną spółki powiązanej, jej wyposażenie, na które składają się wszystkie posiadane przez tą spółkę komputery stacjonarne i przenośne oraz telefony komórkowe służące do testowania programów informatycznych. Z racji charakteru prowadzonej działalności zbywcy, zbywane przedmioty majątkowe będą stanowiły znaczną część majątku ruchomego zbywcy. Umową sprzedaży nie zostaną objęte inne elementy przedsiębiorstwa zbywcy, jak np.: prawo do nazwy przedsiębiorstwa, zezwolenia, koncesje, wierzytelności, bądź zobowiązania. Nie wyklucza się także możliwości, że wśród pracowników sprzedającego zostanie przeprowadzona rekrutacja celem zatrudnienia tych pracowników przez Wnioskodawcę, bądź inny podmiot powiązany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z transakcją zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zw. z art. 55¹ Kodeksu cywilnego...

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 4a podaje definicje przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W pierwszym przypadku ustawa odwołuje się do pojęcia przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W drugim zaś tworzy własną definicję, zgodnie z którą zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Wskazano, że w świetle tak skonstruowanych definicji należy przyjąć, że:

1. Wnioskodawca nie będzie nabywcą przedsiębiorstwa sprzedającego albowiem:
1. przedmiotem nabycia będą jedynie ściśle określone składniki majątkowe, a nie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych;
2. umowa sprzedaży nie będzie odnosiła się do innych charakterystycznych składników przedsiębiorstwa określonych w art. 55¹ K.c. takich jak: nazwa przedsiębiorstwa, wierzytelności i środki pieniężne. zobowiązania, zezwolenia, koncesje, księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością, czy prawa autorskie.
2. Wnioskodawca nie będzie także nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa, bowiem nie będą spełnione następujące przesłanki:
1. umowa sprzedaży nie będzie obejmowała zobowiązań sprzedającego;
2. zespół składników materialnych w postaci komputerów i telefonów komórkowych nie jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. zespół tych składników nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.

Podniesiono, że w piśmiennictwie przyjmuje się, że ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia głównie w przypadku zakładów i oddziałów przedsiębiorstw, co nie ma miejsca w niniejszym przypadku.

Podobne stanowisko do opisanego wyżej należy zająć w odniesieniu do zakwalifikowania transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, a zbywcą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Artykuł 6 pkt 1 tej ustawy stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa. Ustawa ta nie definiuje jednocześnie pojęcia przedsiębiorstwa, natomiast orzecznictwo i komentatorzy odwołują się do definicji zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w związku z tym opisana transakcja nie będzie możliwa do zakwalifikowania jako zbycie przedsiębiorstwa, ponieważ:

• przedmiotem nabycia będą jedynie ściśle określone składniki majątkowe, a nie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, na które wskazuje art. 55¹ K.c.;
• umowa sprzedaży nie będzie odnosiła się do innych charakterystycznych składników przedsiębiorstwa określonych w art. 55¹ K.c. takich jak: nazwa przedsiębiorstwa, wierzytelności i środki pieniężne, zobowiązania, zezwolenia, koncesje, księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością, czy prawa autorskie.

W konsekwencji transakcja pomiędzy Wnioskodawcą i spółką powiązaną nie będzie podlegała wyłączeniu spod regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, przewidzianej w art. 6 pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, które - według art. 2 pkt 22 tej ustawy - mieszczą się w definicji sprzedaży.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ww. ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu tego pojęcia posiłkowo, w ramach wykładni systemowej, stosuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Istotne jest zatem aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55² ustawy Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa.

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania - obok zbycia całego przedsiębiorstwa - jedynie transakcję mającą za przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanowiska Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem transakcji będzie zespół składników majątkowych, który nie spełnia kryteriów niezbędnych do uznania ich za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż transakcja sprzedaży składników majątkowych przez spółkę powiązaną, podlegać będzie regulacjom prawnym tej ustawy.

Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Spółka jako nabywca przedmiotowych składników majątkowych przedsiębiorstwa, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla podmiotu dokonującego sprzedaży, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń