INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu: 24 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu: 28 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zawartej umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zawartej umowy leasingu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu: 28 kwietnia 2009 r.) o wskazanie, że dotyczy on wyłącznie zaistniałego stanu faktycznego oraz o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W okresie od marca 2003 r. do grudnia 2008 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług.

W styczniu 2008 r. Zainteresowany zawarł z firmą umowę leasingu, dotyczącą samochodu osobowego, który był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Od daty zawarcia umowy Podatnik traktował raty leasingowe jako koszty uzyskania przychodów oraz odliczał podatek naliczony (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług) w dozwolonej przepisami wysokości.

W listopadzie 2008 r. Wnioskodawca zawarł umowę o pracę, a w grudniu tego roku zlikwidował działalność gospodarczą (złożył wniosek o wykreślenie działalności w Urzędzie Miasta i Gminy, wyrejestrował działalność w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych oraz w Urzędzie Skarbowym).

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 kwietnia 2009 r. Zainteresowany oświadczył, że umowa z firmą leasingową po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej jest kontynuowana z zastrzeżeniem, iż obecnie korzysta z leasingowego pojazdu wyłącznie jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności oraz ponosi opłaty brutto bez konsekwencji podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z dotychczas poniesionymi opłatami...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że umowa leasingu operacyjnego – w okresie jej trwania – była związana z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to Podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opłaty wstępnej, jak i rat leasingowych. Podatnik zatem nie jest zobowiązany do dokonywania korekt za okres, w którym samochód był użytkowany w działalności opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, dostawą towarów jest również przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

W świetle art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, przez umowę dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zakres pojęciowy świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję świadczenia towarów zawartą w art. 7 ustawy o VAT i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. w przedmiotowej sprawie występuje leasing operacyjny – prawo własności samochodu osobowego nie zostanie przeniesione w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty, tym samym Podatnik zawierając przedmiotową umowę leasingu samochodu osobowego nabył usługę.

Ponadto stosownie do zapisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m. in. w art. 88 ww. ustawy.

W myśl art. 86 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Natomiast, zgodnie z treścią art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca w okresie od marca 2003 r. do grudnia 2008 r. prowadził działalność gospodarczą, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. w styczniu 2008 r. Zainteresowany zawarł umowę z firmą leasingową, której przedmiotem był samochód osobowy, wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Od daty zawarcia umowy Podatnik odliczał podatek naliczony w dozwolonej przepisami wysokości, natomiast w miesiącu grudniu 2008 r., zlikwidował działalność gospodarczą.

Jak wynika z pisma uzupełniającego z dnia 27 kwietnia 2009 r., umowa z firmą leasingową po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej jest kontynuowana z zastrzeżeniem, iż obecnie Wnioskodawca korzysta z leasingowego pojazdu wyłącznie jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności oraz ponosi opłaty brutto bez konsekwencji podatkowych.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do zadanego we wniosku pytania należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w ratach leasingowych z tytułu umowy leasingu w dozwolonej przepisami wysokości, pod warunkiem, że przedmiot umowy, czyli samochód osobowy wykorzystywany był do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca w przedmiotowej sytuacji nie jest zobowiązany do skorygowania odliczonego wcześniej podatku VAT, wynikającego z faktur VAT wystawionych przez leeasingodawcę w czasie prowadzenia działalności gospodarczej.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.