Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-852/12-2/KC
z 21 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t.j. Dz. U. z 2012 poz. 749) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23.08.2012 r.(data wpływu 24.08.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towarów dla kontrahenta z Malezji za eksport pośredni - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.08.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towarów dla kontrahenta z Malezji za eksport pośredni.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W miesiącu maju 2012 Firma T. nawiązała współpracę handlową z kontrahentem S. mającym siedzibę w Malezji, w sprawie dostaw jej wyrobów tj. metalowego kosza łożyskowego. Dnia 17-05-2012 wystawiona została faktura sprzedaży wyrobów.

Grupa S. to koncern światowy, który posiada centrum logistyczne we Włoszech, w związku z tym odbiorca, firma S. Malaysia, podjął się organizacji wywozu/eksportu wyrobów z Polski do miejsca przeznaczenia w sposób następujący:

Wyroby zostały podjęte z firmy T. przez przewoźnika wynajętego przez S. Logistic Centre (centrum logistyczne) i dostarczone do magazynu w Niemczech (CMR + zaświadczenie dla potrzeb VAT z Dachser ). Z magazynu towar został przetransportowany do Włoch w celu dokonania odprawy exportowej zbiorczej przez agencję celną Euroagency Torino.

Z w/w agencji jako potwierdzenie transakcji Spółka otrzymała dwa dokumenty dotyczące odprawy wyrobów a mianowicie dokument:

1. Comunita Europea - Dau Esport/Sicur
   
2. A.E.S. - Automated Export System.
   
   

Firma T. otrzymała potwierdzenie dostawy towaru przez nabywcę z Malezji w formie wydruku z programu magazynowego - przyjęcia towaru z wykazem szczegółowym. W oparciu o w/w dokumenty Biuro Rachunkowe obsługujące Spółkę zakwalifikowało wystawioną fakturę sprzedaży do Malezji jako fakturę eksportową i zastosowana została stawka 0% podatku VAT.

W dniu 07.08.2012 T. otrzymało płatność za towar zgodnie z fakturą. Ponieważ opisywana transakcja odbiega od typowego eksportu Spółka sięgnęła do dostępnych wyjaśnień i interpretacji w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak powinna być zakwalifikowana transakcja do Malezji i czy jej udokumentowanie jest wystarczające do zastosowania stawki 0% podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy

Chodzi o transakcję już dokonaną, co do której w przypadku innej opinii Urzędu Skarbowego niż Spółki, będzie ona musiała dokonać ewentualnej korekty deklaracji VAT, jak i o przyszłe transakcje, gdyż Spółka planuje dalszą współpracę z kontrahentem z Malezji.

Według oceny Spółki przedstawiona transakcja ma charakter eksportu tj. wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej. Transakcję tę można zaklasyfikować jako eksport pośredni, ponieważ wywóz jest dokonany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju w ramach czynności dostawy towaru i został potwierdzony przez włoski Urząd Celny i nabywcę.

Firma posiada kopię potwierdzenia wywozu towaru poza granice UE tj. dokument MRN (zał.4) wraz z komunikatem A.E.S do f-ry, z którego wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy pod kodem celnym 8482990. W dokumencie dokładnie określony jest dostawcą tj. firma T. Sp. z o.o. w Radomiu i odbiorca, tj. firma S. (Malezja), jak również uwzględniony jest numer własny faktury nadany przez firmę T. z podaniem nr NIP dostawcy. Według Spółki transakcja i jej udokumentowanie spełnia warunki przewidziane w art. 2 pkt 8 i w art. 7 Ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub
   zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Wobec powyższego aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisie art. 7 ustawy,
  

• wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
  

• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  
  

Zgodnie natomiast z art. 146 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 str. 1 ze zm.), który stanowi m.in., że Państwa Członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty;
   
2. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa, z wyłączeniem towarów transportowanych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia w paliwo i ogólnego zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz samolotów turystycznych lub wszelkich innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Przepis art. 146 ust. 1 lit a i b Dyrektywy 112 nie wyraża zasady, że zwolnienie będzie miało zastosowanie jeżeli dostawa eksportowa będzie stanowić wywóz towarów z terytorium danego kraju.

Sam zatem fakt rozpoczęcia procedury celnej wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim, nie stanowi, że nie dokonano „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Przewidziany w tym przepisie warunek „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” może zostać spełniony również wówczas, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 WKC rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju UE.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w celu zastosowania 0% stawki podatku VAT do eksportu towarów, niezbędnym jest posiadanie przez Spółkę dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako polski podatnik nawiązał współpracę handlową z kontrahentem mającym siedzibę w Malezji, w sprawie dostaw swoich wyrobów tj. metalowego kosza łożyskowego. Kontrahent z Malezji podjął się organizacji wywozu/eksportu wyrobów z Polski do miejsca przeznaczenia w sposób następujący:

• Wyroby zostały podjęte z firmy T. w Radomiu przez przewoźnika wynajętego przez S. Logistic Centre (centrum logistyczne) i dostarczone do magazynu w Niemczech (CMR + zaświadczenie dla potrzeb VAT z Dachser ).
  
• Z magazynu towar został przetransportowany do Włoch w celu dokonania odprawy exportowej zbiorczej przez agencję celną Euroagency TORINO.
  
  

Wnioskodawca otrzymał z włoskiej agencji celnej dwa dokumenty dotyczące odprawy wyrobów, tj. Comunita… oraz A….. Ponadto, Wnioskodawca otrzymał potwierdzenie dostawy towaru przez nabywcę z Malezji w formie wydruku z programu magazynowego - przyjęcia towaru z wykazem szczegółowym.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przedmiotowa transakcje sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta z Malezji stanowi transakcję eksportu pośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT oraz czy jej udokumentowanie jest wystarczające do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w efekcie wraz z wydaniem towarów z magazynu dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy – kontrahent spoza UE nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel.

Uwzględnić przy tym trzeba, że w sytuacji gdy eksport towarów, stanowi wywóz towarów poza terytorium UE, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium UE znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.

Zgodnie bowiem z art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1. towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;

(…)

Z powyższego wynika, że w sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest ten inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany, po czym dopiero z tego kraju transportowany i zgłaszany do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium UE nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy nie jest Polska, lecz kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Tym samym nie są w takim przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce i stosowania z tego tytułu stawki 0%.

Wnioskodawca w stanie faktycznym wskazał, że wyroby zostały podjęte z jego firmy w Radomiu przez przewoźnika wynajętego przez centrum logistyczne i dostarczone do magazynu w Niemczech, na dowód czego wskazuje dokument CMR oraz zaświadczenie dla potrzeb VAT z Dachser. Następnie, z magazynu towar został przetransportowany do Włoch w celu dokonania tam odprawy eksportowej zbiorczej przez włoską agencję celną. Zatem, mimo, że początkowy etap wywozu towaru do nabywcy rozpoczął się w Polsce, to nie ma on charakteru nieprzerwanego, gdyż trafia do magazynu w Niemczech, skąd jest transportowany na teren Włoch, gdzie dochodzi do odprawy eksportowej.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że w przedmiotowej dostawie nie mamy do czynienia z eksportem pośrednim towaru w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, gdyż mimo, że początkowy etap wywozu rozpoczął się na terytorium kraju i dokonuje go nabywca, to nie można mówić o nieprzerwanym charakterze transportu tego towaru.

Reasumując, w stanie faktycznym przedmiotowa transakcja sprzedaży towaru Wnioskodawcy na rzecz kontrahenta z Malezji nie stanowi eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. ustawy, w konsekwencji czego wskazane przez Wnioskodawcę dwa włoskie dokumenty eksportowe nie stanowią potwierdzenia wywozu tego towaru poza terytorium UE, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy i tym samym nie dają podstawy do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla przedmiotowej transakcji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 t.j.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.