INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych transakcji zbycia składników przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) – w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych transakcji zbycia składników przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać spółce powiązanej (dalej nabywca) wyposażenie swojego przedsiębiorstwa, na które składają się wszystkie posiadane komputery stacjonarne i przenośne oraz telefony komórkowe służące do testowania programów informatycznych. Z racji charakteru prowadzonej działalności Wnioskodawcy (działalność informatyczna), zbywane przedmioty majątkowe będą stanowiły znaczną część majątku ruchomego Spółki.

Umową sprzedaży nie zostaną objęte inne elementy przedsiębiorstwa Spółki jak np.: prawo do nazwy przedsiębiorstwa, zezwolenia, koncesje, wierzytelności bądź zobowiązania.

Nie wyklucza się także możliwości, przeprowadzenia rekrutacji wśród pracowników Wnioskodawcy celem ich zatrudnienia u nabywcy lub innego podmiotu powiązanego.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym zdarzenia przyszłego odnoszącym się do transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i nabywcą można stwierdzić, że Spółka zbywająca całość sprzętu komputerowego oraz testowe telefony komórkowe jest zbywcą przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy w opisanym stanie faktycznym zdarzenia przyszłego mamy do czynienia z transakcją zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 55¹ Kodeksu cywilnego...

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze, w zakresie pytania drugiego sprawa zostanie rozpatrzona odrębnym pismem.

W odniesieniu do pytania pierwszego Spółka wskazała, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 4a podaje definicje przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W pierwszym przypadku ustawa odwołuje się do pojęcia przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w drugim zaś tworzy własną definicję, zgodnie z którą zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle tak skonstruowanych definicji należy przyjąć zdaniem Wnioskodawcy, iż:

• Spółka nie będzie zbywcą przedsiębiorstwa albowiem:
• przedmiotem sprzedaży będą jedynie ściśle określone składniki majątkowe, a nie zorganizowany zespół skalników materialnych i niematerialnych;
• umowa sprzedaży nie będzie odnosiła się do innych charakterystycznych składników przedsiębiorstwa określonych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego takich jak: nazwa przedsiębiorstwa, wierzytelności i środki pieniężne, zobowiązania, zezwolenia, koncesje, księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością czy prawa autorskie;
• Spółka nie będzie także zbywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa bowiem nie będą spełnione następujące przesłanki:
• umowa sprzedaży nie będzie obejmowała zobowiązań sprzedającego;
• zespół składników materialnych w postaci komputerów i telefonów komórkowych nie jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy;
• zespół tych składników nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.

Ponadto Spółka podniosła, iż w piśmiennictwie przyjmuje się, że ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia głównie w przypadku zakładów i oddziałów przedsiębiorstw, co nie ma miejsca w niniejszym przypadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się za prawidłowe.

Definicja przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 4a pkt 3 i pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Norma zawarta w art. 4a pkt 3 ww. ustawy podatkowej stanowi, że przedsiębiorstwo – to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i inne majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem przedsiębiorstwem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa, funkcjonującym jako podmiot w obrocie gospodarczym. Ponadto nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa natomiast, zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Spółka planuje sprzedać spółce powiązanej swoje wyposażenie, na które składają się wszystkie posiadane przez Spółkę komputery stacjonarne i przenośne oraz telefony komórkowe służące do testowania programów informatycznych. Wnioskodawca nie wyklucza także możliwości, że wśród pracowników sprzedającego zostanie przeprowadzona rekrutacja celem zatrudnienia tych pracowników przez spółkę nabywającą ww. składniki majątkowe. Umową sprzedaży nie zostaną objęte jednak inne elementy przedsiębiorstwa zbywcy, jak np.: prawo do nazwy przedsiębiorstwa, zezwolenia, koncesje, wierzytelności bądź zobowiązania.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż opisany zespół składników majątkowych w postaci komputerów stacjonarnych i przenośnych oraz telefonów komórkowych służących do testowania programów informatycznych nie posiada zdolności funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, bowiem nie może stanowić samodzielnego podmiotu prawa, funkcjonującego jako podmiot w obrocie gospodarczym. Przedmiotowych składników majątku nie można uznać również za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z przedstawionych okoliczności nie wynika bowiem, iż składniki te są organizacyjnie i finansowo wydzielone w istniejącym przedsiębiorstwie oraz że stanowić mogą niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze. Ponadto jak wskazuje podatnik, umowa sprzedaży nie będzie obejmowała zobowiązań związanych z tymi składnikami majątku, co również przemawia za nie uznaniem tych skalników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.