INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009r. (data wpływu 4 marca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2009r. (data wpływu 22 kwietnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. … wraz z budową nowego zaplecza” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. … wraz z budową nowego zaplecza”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 kwietnia 2009r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 kwietnia 2009r. znak: IBPP4/443-229/09/JP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasto X przygotowuje się do złożenia wniosku na dofinansowanie inwestycji pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. … wraz z budową nowego zaplecza”, w ramach RPO województwa działanie 5.3 „Rozwój kultury oraz ochrona dziedzictwa kulturowego” (Priorytet Infrastruktura Społeczna i Szkolnictwo Wyższe). Projekt polegać będzie na modernizacji: niecki amfiteatru polegającej na wykonaniu konstrukcji żelbetowej widowni z siedziskami i normatywnymi przejściami, sceny polegającej na podniesieniu jej do poziomu 90 cm, budowie budynku zaplecza o funkcji pozwalającej na obsługę imprez artystycznych, z możliwością działalności całorocznie niezależnie od działalności amfiteatru, budowie dojazdów i dojść oraz budowie sanitariatów. Właścicielem nieruchomości jest Gmina Miasto X a obiektem administruje X Centrum Kultury w X (instytucja kultury), które jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z wytycznymi od programu podatek VAT może być kwalifikowany w przypadku, gdy beneficjent nie ma możliwości odzyskania podatku VAT w trakcie jego realizacji oraz w trakcie jego użytkowania. Zakłada się, że po zakończeniu realizacji projektu pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. … wraz z budową nowego zaplecza” obiektem będzie zarządzać X Centrum Kultury.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonującym czynności opodatkowane i zwolnione. Założeniem władz Gminy (po zakończeniu inwestycji) jest przekazanie obiektu dla instytucji kultury.

Instytucja ta jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług wykonującym również czynności opodatkowane i zwolnione. Biorąc pod uwagę odrębność podatników, Gmina przygotowała oświadczenie dotyczące kwalifikowalności VAT, stwierdzając, iż nie będzie miała możliwości odliczenia lub zwrotu podatku VAT z faktur na realizację projektu.

W piśmie z dnia 17 kwietnia 2009r. Wnioskodawca wskazał, że projekt będący przedmiotem wniosku realizowany będzie w ramach zadań własnych Gminy (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Obecnie X Centrum Kultury w X administruje nieruchomość zabudowaną budynkiem amfiteatru miejskiego na mocy umowy użyczenia. Umowa użyczenia jest umową nieodpłatną i zawarta jest na czas nieoznaczony. Po przebudowie amfiteatru umowa użyczenia będzie obowiązywała nadal.

W wyniku realizacji projektu obiekt nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę (Gmina Miasto X), podatnika podatku od towarów i usług, do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Po przebudowie amfiteatru obiekt przekazany zostanie na mocy umowy użyczenia w bezpłatne używanie do X Centrum Kultury. CK jako odrębny podatnik podatku od towarów i usług będzie wykorzystywał obiekt do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług dokonywane na potrzeby realizacji projektu pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. … wraz z budową nowego zaplecza” będą wystawiane na Gminę Miasto X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. … wraz z budową nowego zaplecza”...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 kwietnia 2009r.), Gmina nie będzie mogła po przekazaniu zakończonej inwestycji odliczyć podatku VAT, ponieważ nie będzie wykonywać działalności opodatkowanej na danym obiekcie (art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Nie będzie również miała innej możliwości odzyskania podatku VAT – art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

X Centrum Kultury po przejęciu obiektu będzie wykonywało na tym obiekcie czynności opodatkowane i zwolnione, ale nie będzie beneficjentem dofinansowania unijnego, jak również nie wystąpi związek pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika czynności opodatkowanej. Występuje tu bowiem odrębność dwóch podatników.

Jak wskazał Wnioskodawca w piśmie z dnia 17 kwietnia 2009r. zamiarem Gminy Miasto X jest uzyskanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług. Przywołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych została podana jedynie jako informacja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zdania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 cyt. ustawy).

Należy zauważyć, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z treści wniosku wynika, iż w ramach swoich zadań własnych Gmina zamierza zrealizować projekt pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. …wraz z budową nowego zaplecza”.

Przedsięwzięcie będzie polegać na modernizacji: niecki amfiteatru polegającej na wykonaniu konstrukcji żelbetowej widowni z siedziskami i normatywnymi przejściami, sceny polegającej na podniesieniu jej do poziomu 90 cm, budowie budynku zaplecza o funkcji pozwalającej na obsługę imprez artystycznych, z możliwością działalności całorocznie niezależnie od działalności amfiteatru, budowie dojazdów i dojść oraz budowie sanitariatów.

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług dokonywane na potrzeby realizacji projektu pn. „Przebudowa amfiteatru miejskiego w X przy ul. … wraz z budową nowego zaplecza” będą wystawiane na Gminę Miasto X.

W wyniku realizacji projektu obiekt nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę (Gmina Miasto X), podatnika podatku od towarów i usług, do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Po przebudowie amfiteatru obiekt przekazany zostanie na mocy umowy użyczenia w bezpłatne używanie do X Centrum Kultury. CK jako odrębny podatnik podatku od towarów i usług będzie wykorzystywał obiekt do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przedmiotem użyczenia mogą być tylko rzeczy, a więc przedmioty materialne (art. 45 Kodeksu cywilnego). Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 cyt. ustawy). Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług było objęte opodatkowaniem podatkiem VAT muszą być spełnione łącznie dwa warunki. Po pierwsze ustawa wyraźnie wskazuje, że nie ma podstaw do opodatkowania usług świadczonych co prawda nieodpłatnie, ale w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Drugim warunkiem objęcia nieodpłatnych usług podatkiem VAT jest istnienie prawa podatnika do odliczenia całości lub części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Biorąc pod uwagę fakt, iż opisane we wniosku nieodpłatne świadczenie usług (nieodpłatne przekazanie na podstawie umowy użyczenia mienia) będzie się odbywało w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych) brak podstaw do traktowania tego nieodpłatnego przekazania jako odpłatnego świadczenia usług. Tym samym czynność ta jako nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.