INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 03.04.2009 r. (data wpływu 06.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu umowy o dzieło - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.04.2009 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu umowy o dzieło.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2008 roku Wnioskodawczyni realizując warunki umowy o dzieło prowadziła zajęcia aktywizujące i grupowe mające na celu aktywizację zawodową i zdrowotną osób bezrobotnych biorących udział w projekcie.

W ramach umowy Wnioskodawczyni sporządzała projekt, tematykę zajęć, określała zakres poruszanych zagadnień, tworzyła autorskie kwestionariusze psychologiczne oraz wszelkie narzędzia ( ćwiczenia stosowane w trakcie zajęć).

Firma zamawiająca u Wnioskodawczyni przeprowadzenie zajęć określała tylko cel szkolenia oraz ilość godzin. Pozostała praca związana z określeniem zakresu szkoleń i stosowania technik była całkowicie autorstwa Wnioskodawczyni.

W rozliczeniu podatkowym firma zamawiająca naliczyła Wnioskodawczyni 20% koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zeznaniu rocznym Wnioskodawczyni może uwzględnić od umowy o dzieło 50% koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, prowadzenie zajęć w ramach umowy o dzieło może być traktowane jako dzieło w ramach praw autorskich i w związku z tym będzie przysługiwało prawo uznania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Przeprowadzone zajęcia były autorstwa Wnioskodawczyni, łącznie ze stosowanymi technikami psychologicznymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie czy; określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy z dnia 04.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Z treści art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Należy podkreślić, iż o twórczym charakterze produktu intelektualnego nie decyduje sam proces jego powstawania (nie decyduje on o zindywidualizowanym charakterze powstałego utworu), lecz na gruncie ocen, które uzasadniają udzielenie ochrony prawa autorskiego, decydujące znaczenie ma „indywidualny charakter” powstałego utworu.

Stosowanie różnego „warsztatu narzędziowego” (technik wykorzystywanych w trakcie opracowania oraz realizacji ćwiczeń, zajęć) o ile prowadzi do rezultatów w postaci powstania utworu, który nie może być uznany za niepowtarzalny z uwagi na jego indywidualny charakter, eliminuje możliwość pozytywnego spełniania przesłanek utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Niezbędne jest wykazanie „doniosłych różnic” w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi,

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna), Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w ramach umowy o dzieło realizowała zadania polegające na aktywizacji zawodowej i zdrowotnej osób bezrobotnych biorących udział w projekcie. Wnioskodawczyni sporządzała projekt, tematykę zajęć, określała zakres poruszanych zagadnień, tworzyła autorskie kwestionariusze psychologiczne oraz wszelkie narzędzia ( ćwiczenia stosowane w trakcie zajęć).

Firma zamawiająca u Wnioskodawczyni przeprowadzenie zajęć określała tylko cel szkolenia oraz ilość godzin. Pozostała praca związana z określeniem zakresu szkoleń i stosowania technik była całkowicie autorstwa Wnioskodawczyni. Prowadzenie zajęć według Wnioskodawczyni ma formę dzieła w myśl prawa autorskiego.

Mając zatem powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez stronę tej umowy jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

• strona umowy jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy,
  
  

• do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Należy podkreślić, iż fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich musi zasadniczo ściśle wynikać z treści zawartej umowy o dzieło.

W świetle powyższego przyjmując, że Wnioskodawczyni, z którą podpisano umowę o dzieło korzysta z praw autorskich oraz spełnione są przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest uprawniony, do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.