INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2009 r. (data wpływu 15 stycznia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego przez tłumacza przysięgłego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego przez tłumacza przysięgłego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako tłumacz przysięgły. Rozlicza się na zasadach ogólnych. W związku z tym, co miesiąc składa deklarację VAT-7 oraz PIT-5 i odprowadza podatek dochodowy oraz VAT. Organy wymiaru sprawiedliwości (Prokuratura Okręgowa, Sąd Okręgowy) niejednokrotnie wypłacały Wnioskodawcy wynagrodzenie według kwoty netto i dodatkowo potrącały podatek dochodowy. Wnioskodawca składając co miesiąc zeznanie VAT-7 odprowadzał kwoty VAT wykazane na fakturach za dany miesiąc, a składając PIT-5, odprowadzał także podatek dochodowy. W rezultacie odprowadzał z „własnej kieszeni” VAT, który nie został jemu zapłacony. Natomiast podatek dochodowy był płacony dwukrotnie: raz przez Wnioskodawcę przy comiesięcznym zeznaniu PIT-5, a drugi raz przez organy wymiaru sprawiedliwości. Prośby Wnioskodawcy o niepotrącanie podatku w związku z tym, iż rozlicza się samodzielnie w ramach działalności gospodarczej nie odnoszą żadnego skutku. Dopiero dzięki „zabiegom księgowej”, która „wyłącza” w jakiś sposób faktury wystawione na rzecz tych organów, Wnioskodawca ma szansę na odzyskanie nadpłaty dwukrotnie zapłaconego podatku dochodowego. Istniały przypadki, kiedy organy wymiaru sprawiedliwości nie wpisywały w tytule zapłaty numeru faktury i opłacały kilka zleceń jednym przelewem. Zatem kwoty, które wpłynęły na konto wnioskodawcy nie zgadzają się z fakturami i nie jest on w stanie tego odtworzyć ani zrobić całościowego zestawienia. Organy wymiaru sprawiedliwości przysyłają Wnioskodawcy każdego roku PIT-11 do rozliczenia rocznego. Podobnie zresztą jak wszystkim tłumaczom przysięgłym, bez względu na to czy prowadzą działalność gospodarczą czy nie.

W związku z powyższym sprecyzowano pytanie.

Jak Wnioskodawca powinien prawidłowo rozliczyć VAT za zlecenia wykonane na rzecz organów wymiaru sprawiedliwości oraz jak rozliczyć to w zeznaniu rocznym PIT...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy organy wymiaru sprawiedliwości powinny wypłacać wynagrodzenie według kwoty brutto i nie potrącać podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów są m.in.: działalność wykonywana osobiście oraz pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jej treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa: wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Wyłączenie to obejmuje więc m.in. działalność wykonywaną osobiście, zdefiniowaną jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy, której poszczególne kategorie wymieniono w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Należy przy tym podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą, równocześnie wykonywały określone czynności na zlecenie wymienionych we wniosku organów i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 powoływanej ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od sądu i prokuratury przychody z tytułu sporządzania tłumaczeń zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie uwzględnia je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przypadku zakwalifikowania przychodu do przychodów z działalności wykonywanej osobiście nie należy traktować tego przychodu jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody z tytułu świadczenia czynności tłumaczeń wykonywane na zlecenie m.in. sądów, prokuratury nie mogą zatem być ujęte w prowadzonej w ramach działalności gospodarczej ewidencji podatkowej.

Tym samym nie ciąży na podatniku obowiązek w zakresie wpłacania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu świadczenia usług tłumaczeń na rzecz sądów oraz prokuratury. Przy czym zauważyć należy, iż od dnia 1 stycznia 2007 r. podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych wpłacający zaliczki na podatek dochodowy nie składają miesięcznych deklaracji (PIT-5).

Na tle powyższego stwierdzić należy, że przychody z tytułu sporządzania tłumaczeń przez tłumacza przysięgłego (Wnioskodawcę) wykonywanych na zlecenie sądów, prokuratury są przychodami z działalności wykonywanej osobiście na podstawie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od których zobowiązanym do naliczania, pobierania oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy jest płatnik.

Wnioskodawca winien je wykazać - na podstawie otrzymanej od płatnika informacji PIT-11 - w zeznaniu rocznym, które należy złożyć w urzędzie skarbowym do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.