INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. 2005, Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03 września 2007 roku (data wpływu 11 września 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury uproszczonej w opisanej transakcji, w której Spółka jest jedną ze stron - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2007 roku wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury uproszczonej w opisanej transakcji, w której Spółka jest jedną ze stron.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca (podatnik nr 2) uczestniczy w transakcjach towarowych pomiędzy podatnikami VAT zarejestrowanymi w różnych krajach Wspólnoty Europejskiej. Dokonuje zakupu towarów od zarejestrowanego podatnika VAT (podatnik nr 1) na terenie Słowacji (otrzymuje fakturę zakupu towaru) odsprzedając następnie ten towar innemu podatnikowi VAT (podatnik nr 3) zarejestrowanemu we Francji (Spółka wystawia dla potrzeb tej transakcji fakturę). Towar dostarczany jest (transport) bezpośrednio od pierwszego w kolejności podatnika (podatnik nr 1) do ostatecznego odbiorcy towaru zarejestrowanego dla potrzeb VAT we Francji. Nie jest to jednak podatnik nr 3, na rzecz którego sprzedaży towaru dokonuje Spółka, lecz odrębny podmiot na rzecz którego podatnik nr 3 dokonuje sprzedaży lokalnej na terenie Francji. Faktycznie w całym procesie uczestniczą więc cztery podmioty, wszystkie zarejestrowane dla potrzeb VAT w trzech różnych krajach Wspólnoty Europejskiej (Słowacja, Polska oraz Francja).

W tak przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca wnosi o odpowiedź na pytanie

Czy jeżeli Spółka spełnia pozostałe warunki do zastosowania procedury uproszczonej wskazane w treści art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT i w przedstawionej transakcji uczestniczą faktycznie czterej podatnicy podatku VAT jednak zarejestrowani w trzech różnych krajach członkowskich (Wspólnoty Europejskiej), Spółka - jako podatnik nr 2 w łańcuchu opisanej transakcji - może transakcję pomiędzy trzema pierwszymi podatnikami traktować jako transakcję trójstronną, o której mowa w treści art. 135 ustawy o VAT i skorzystać z procedury uproszczonej jej rozliczania, o której mowa w treści art. 135 i art. 136 wskazanej powyżej ustawy...

Zdaniem Spółki pojęcie wewnatrzwspólnotowej transakcji trójstronnej zostało zdefiniowane w art. 135 ustawy o VAT i oznacza sytuację, w której spełnione są łącznie następujące warunki:

• trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towarów w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonywana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności;
• przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
  
  

Zdaniem Spółki warunki wskazane powyżej są spełnione co do stron transakcji i jej faktycznego przebiegu z uwzględnieniem terytorialnego sposobu jej prowadzenia. Pomiędzy podatnikiem nr 1, nr 2 i nr 3 spełnienie wskazanych powyżej warunków pozwala na zaliczenie przedmiotowej transakcji do wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, w stosunku co do której możliwe jest zastosowanie procedury uproszczonej w zakresie rozliczania VAT.

Ponieważ ustawa o VAT nie definiuje pojęcia wydania towaru, w kwestii jego określenia należy odwołać się do pojęcia przeniesienia posiadania w rozumieniu art. 348 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny, które „

W związku z tym, zdaniem Spółki, pomimo faktu uczestniczenia w transakcji czterech podmiotów, mamy w przedmiotowej sprawie do czynienia z transakcją trójstronną pomiędzy podatnikiem nr 1, nr 2 i nr 3, która to transakcja spełnia warunki wskazane w art. 135 i 136 ustawy o VAT. Natomiast transakcja między podatnikiem nr 3 i nr 4 to umowa kupna-sprzedaży, będąca dalszym „obrotem” towarem, zawarta i podlegająca wewnętrznym przepisom inne go kraju (Francji). Należy jednocześnie zaznaczyć, że Spółka nie może mieć wpływu na dalszy przebieg transakcji, na sposób dysponowania tym towarem przez podatnika nr 3 . Spółka ma więc prawo jako podatnik nr 2 do zastosowania procedury uproszczonej co do rozliczenia dla potrzeb VAT tej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustosunkowując się do stanowiska Strony Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną - rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Natomiast, w myśl przepisu art. 135 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika’VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   

Zatem, aby móc zastosować procedurę uproszczoną muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki do uznania danej transakcji za transakcję trójstronną, bowiem procedurę uproszczoną stosuje się tylko i wyłącznie do transakcji trójstronnej.

W przepisach ww. ustawy o podatku od towarów i usług zostało przewidzianych kilka warunków pozwalających uznać daną transakcję za trójstronną, które muszą zostać spełnione łącznie. Nie wypełnienie chociażby jednego z nich uniemożliwia stwierdzenie, iż mamy do czynienia z transakcją trójstronną.

Otóż, oprócz innych elementów, w transakcji mogą uczestniczyć trzy podmioty i to w ten sposób, iż pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności. W niniejszym zaistniałym stanie faktycznym mamy do czynienia w transakcją, w której uczestniczą cztery podmioty.

Ponadto w przedmiotowym przypadku nie zachodzi przypadek „wydania” towaru między podmiotem nr 1 i podmiotem nr 3. Mianowicie w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym towar trafia bezpośrednio od podmiotu nr 1 do ostatecznego odbiorcy - kontrahenta podmiotu nr 3 (stosując przyjętą numerację byłby to podmiot nr 4). Skoro tak, to już w momencie rozpoczęcia transportu (rozpoczęcia transakcji), wiadome było, iż ostatecznym odbiorcą jest podmiot nr 4, w takim razie francuski podmiot nr 3 nigdy przedmiotowego towaru nie otrzymał, i nie można mówić o „wydaniu” towaru na rzecz podmiotu nr 3.

Konkludując powyższe uwagi należy stwierdzić, iż w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym nie zostały spełnione wszystkie warunki sine qua non do uznania danej transakcji za transakcję trójstronną, przeto nie jest możliwe zastosowanie do niej procedury uproszczonej przewidzianej w Rozdziale 8, Dział XII ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez wnioskodawcę zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.