INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 stycznia 2009 r.) uzupełnionym w dniach 10 i 16 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia (pytanie oznaczone we wniosku NR 8) czy do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą można zaliczyć (pytanie oznaczone we wniosku Nr 8):

• wartość netto budynków, które w ramach zamierzonej inwestycji zostaną przeznaczone do rozbiórki - jest nieprawidłowe,
• wydatki poniesione na wyburzenie budynków znajdujących się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w których miejsce, w wyniku planowanej inwestycji, powstaną nowe obiekty przeznaczone na działalność objętą zezwoleniem - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą można zaliczyć (pytanie oznaczone we wniosku Nr 8):

• wartość netto budynków, które w ramach zamierzonej inwestycji zostaną przeznaczone do rozbiórki,
• wydatki poniesione na wyburzenie budynków znajdujących się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w których miejsce, w wyniku planowanej inwestycji, powstaną nowe obiekty przeznaczone na działalność objętą zezwoleniem.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismami z dnia 25 lutego 2009 r. i 11 marca 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniach 10 i 16 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej 28 września 2008 r. Zezwolenia udzielono w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 nr 42 poz. 274) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenia udzielono na prowadzenie działalności w zakresie:

1. produkcji maszyn (kombajnów hydraulicznych i elektrycznych o różnych parametrach), urządzeń górniczych oraz podzespołów i części do tych wyrobów;
2. sprzedaży wyrobów wymienionych w pkt a);
3. usług w zakresie napraw gwarancyjnych i nie objętych gwarancją w stosunku do produkowanych przez siebie i sprzedawanych maszyn i urządzeń;
4. remontów i modernizacji maszyn i urządzeń górniczych wykonywanych jako usługi na materiałach powierzonych;
5. produkcji konstrukcji metalowych;
6. usług obróbki metali i nakładania powłok na metale oraz w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych.
   
   

Wyroby objęte zakresem wykonywanej działalności mogą być wytwarzane zarówno z materiałów, części i podzespołów wyprodukowanych w specjalnej strefie ekonomicznej, jak i poza jej obszarem oraz z materiałów i części nabywanych od podmiotów trzecich. Wnioskodawca będzie ponadto nabywał, w drodze odkupu, części i podzespoły używanych maszyn i urządzeń, które będą podlegały ocenie w zakresie kontroli jakości pod kątem możliwości odzyskania (w wyniku wyczyszczenia, przetworzenia itd.) i ponownego użycia do produkcji wyrobu finalnego. Spółka podkreśla, że części i podzespoły możliwe do odzyskania w wyniku demontażu odkupionych, zużytych maszyn stanowić będą materiał do produkcji, który z uwagi na specyfikę działalności, może przedstawiać jakąkolwiek wartość rynkową w zasadzie wyłącznie z punktu widzenia wnioskodawcy. Wynika to z faktu, że każdy kombajn cechuje się własną specyfiką. Mimo, że składa się z pewnych elementów podstawowych, które mają charakter powtarzalny, a także należy do danego typu kombajnów, produkowany jest na konkretne zamówienie, określające wymagane parametry i wyposażenie, umożliwiające mu efektywną i bezpieczną pracę w określonych warunkach geologicznych i technicznych oraz zapewniające niezbędne parametry wydobycia (moc, prędkość posuwu, itp.).

Inwestycja, na którą uzyskano pozwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej polega na rozbudowie i modernizacji istniejącego przedsiębiorstwa. Zarówno modernizacja przedsiębiorstwa, jak i jego rozbudowa stanowią niezbędny etap planowanej inwestycji. Doposażenie istniejącej części przedsiębiorstwa w nowe maszyny i urządzenia oraz zastosowanie nowoczesnych i unikalnych technologii pozwoli na zapewnienie najwyższej jakości oraz konkurencyjności produkowanych maszyn, które ze względu na przeznaczenie do pracy pod ziemią muszą spełniać surowe standardy jakości i bezpieczeństwa, w tym posiadać dopuszczenia WUG. Obejmująca natomiast drugą część inwestycji rozbudowa zakładu, stanowić będzie uzupełnienie procesu produkcyjnego i wdrożenie nowoczesnych rozwiązań, które umożliwią nie tylko wytwarzanie produktów o znacznie lepszych właściwościach i parametrach niż dotychczasowe, ale w przyszłości także produkcję wyrobów, które mogą docelowo znaleźć zastosowanie w niedostępnej dotąd branży i zapewnić nowe rynki zbytu. Ta część inwestycji z uwagi na swój charakter pozostaje w ścisłym związku z modernizacją zakładu, stanowiąc jej uzupełnienie. Wynika to z faktu, że produkcja maszyn i urządzeń górniczych odbywa się w ciągu technologicznym, złożonym ze ściśle ze sobą powiązanych elementów. Planowane modernizacja i rozbudowa zakładu doprowadzić mają do stworzenia, na bazie istniejącego, nowoczesnego ciągu technologicznego, obejmującego całość procesu produkcji.

Realizacja przez Spółkę inwestycji na istniejącym zakładzie, wiąże się z tym, iż wnioskodawca w działalności objętej zezwoleniem będzie korzystała z istniejących zapasów tj. produkcja w toku, materiały, części i podzespoły. Zapasy te będą wykorzystywane jako półprodukty, z których w ramach działalności prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zostanie wytworzony wyrób końcowy. W takiej sytuacji produkt finalny zostanie wytworzony już na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w okresie obowiązywania zezwolenia i na jego podstawie.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością ma zobowiązania i należności wynikające z działalności objętej zezwoleniem a powstałe przed uzyskaniem zezwolenia. Te należności i zobowiązania mogą skutkować powstaniem u wnioskodawcy różnic kursowych czy odsetek związanych z ich nieterminową zapłatą. W związku z opisanymi wyżej okolicznościami, celem umożliwienia zidentyfikowania należności, zobowiązań i zapasów pochodzących z działalności prowadzonej przed włączeniem zakładu do specjalnej strefy ekonomicznej i uzyskaniem zezwolenia, wnioskodawca wyodrębnił rachunek, który będzie właściwy dla rozliczania zobowiązań i należności wynikających z działalności sprzed objęcia zezwoleniem.

Wnioskodawca wskazuje przepisy:

• art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwana dalej updop),
• art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych,
• § 5 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 02 listopada 2006r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (zwane dalej rozporządzeniem),

dotyczące działalności w specjalnej strefie ekonomicznej jako podlegające interpretacji w przedmiotowej sprawie, z uwagi na to, że przepisy te regulują wprost kwestie wpływające na opodatkowanie i jego wysokość w przypadku przedsiębiorcy działającego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Zdaniem Spółki możliwość uzyskania indywidualnej informacji w sprawie będącej przedmiotem wniosku potwierdzają wyroki WSA: w Rzeszowie z dnia 12 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Rz633/06 oraz w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 sygn. akt. III SA/Wa 1737/07.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą należą:

1. wartość netto budynków, które w ramach zamierzonej inwestycji zostaną przeznaczone do rozbiórki;
2. wydatki poniesione na wyburzenie budynków znajdujących się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w których miejsce, w wyniku planowanej inwestycji, powstaną nowe obiekty przeznaczone na działalność objętą zezwoleniem...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 8)

Zdaniem Spółki wartość netto budynków przeznaczonych do rozbiórki oraz wydatki związane z rozbiórką (wyburzeniem) środków trwałych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej są związane z realizacją nowej inwestycji polegającej m.in. na utworzeniu w miejsce tych budynków zaawansowanego technologicznie zakładu produkcyjnego przeznaczonego do produkcji maszyn i urządzeń do podziemnej eksploatacji złóż węgla systemem ścianowym. Wartość netto budynków oraz wydatki poniesione na wyburzenie budynków na terenie SSE należy uznać jako wydatek kwalifikowany, stanowią one część realizowanej inwestycji. Realizacja nowej inwestycji nie może bowiem nastąpić bez poniesienia kosztów w postaci wartość netto wyburzanych budynków jak kosztów ich rozbiórki. Zgodnie z stanowiskiem organów podatkowych przy likwidacji starego środka trwałego i wytworzeniu innego, nieumorzona wartość likwidowanego obiektu wraz z kosztami tej likwidacji powinna być zaliczana do kosztów wytworzenia nowo budowanego środka trwałego (tak m.in. interpretacja Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 2 stycznia 2007r).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – określanej w dalszej części skrótem „ ustawa o pdop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w dniu 28 września 2008 r.

W związku z powyższym do tego zezwolenia ma zastosowanie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 02 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 ze zm.).

Na podstawie § 3 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 02 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

Ww. przepis określa zatem w szczególności następujące warunki do uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. przeznaczone na cele wyżej wymienione,

pod warunkiem zaliczenia ich do wartości początkowej środków trwałych, przy czym przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 rozporządzenia.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o pdop amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 1 ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zważyć jednak należy, że zgodnie z art. 16g ust 1 pkt 2 ustawy o pdop za wartość początkową środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia. Na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o pdop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Pojęcie „inne koszty” jest nieograniczonym katalogiem, do którego zaliczyć można wszelkie koszty związane bezpośrednio lub pośrednio z wytworzeniem nowego środka trwałego, które nie mogą być zaliczone do żadnej konkretnej kategorii kosztów wymienionych w art. 16g ust. 4 ww. ustawy. Z przytoczonych regulacji wynika, iż na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych.

A zatem wydatki poniesione na wyburzenie budynków znajdujących się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w których miejsce, w wyniku planowanej inwestycji, powstaną nowe obiekty przeznaczone na działalność objętą zezwoleniem jako związane z realizacją nowej inwestycji na podstawie art. 16g ust. 4 zwiększą wartość początkową nowego środka trwałego i będą podlegały zaliczeniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne od nowo wytworzonego środka trwałego, na zasadach określonych w art. 16h – 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie będą korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Do wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych nie zalicza się natomiast niezamortyzowanej części wartości początkowej likwidowanego środka trwałego.

Likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego, stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o pdop jest kosztem uzyskania przychodu w momencie likwidacji tego środka. Stanowisko Spółki w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.