INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 18 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zrealizował inwestycję polegającą na wybudowaniu budynku biurowego klasy B (dalej: Nieruchomość).

Powierzchnie biurowe Nieruchomości oraz towarzyszące im powierzchnie parkingowe przeznaczone są do wynajmu. Podmioty, z którymi do tej pory zostały zawarte umowy najmu (dalej: Najemcy) należą do kategorii tzw. „najemców strategicznych", tj. są to spółki należące do koncernów międzynarodowych, cieszących się dużym prestiżem wśród innych podmiotów gospodarczych, które wynajmują znaczne powierzchnie biurowe. Zawarcie umowy najmu z najemcami strategicznymi stanowi dla Zainteresowanego istotną korzyść w postaci uatrakcyjnienia Nieruchomości dla kolejnych najemców.

Mając na względzie wysoki prestiż Najemców jak również potencjalne korzyści, jakie Wnioskodawca mógłby odnieść z tytułu zawarcia umów z tymi podmiotami (w szczególności możliwość przyciągnięcia kolejnych najemców), zdecydował się on na wypłatę na rzecz Najemców tzw. „incentive fee”.

Zgodnie z zapisami umów najmu zawartych z Najemcami, warunkiem wypłaty wynagrodzenia w postaci „incentive fee” był odbiór wynajmowanych pomieszczeń przez Najemców oraz ustanowienie odpowiednich zabezpieczeń realizacji kontraktu przez Najemców.

Po zawarciu umów i ustanowieniu zabezpieczeń, Zainteresowany wypłacił na rzecz Najemców „incentive fee” w odpowiednich wysokościach. Wypłata „incentive fee” została udokumentowana za pomocą faktur VAT wystawionych przez Najemców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wypłacenie wynagrodzenia dla Najemców w postaci „incentive fee”...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wypłatę „incentive fee” na rzecz Najemców.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, że Zainteresowany nabył usługę, która jest związana (wykorzystywana) z wykonywaniem czynności opodatkowanych (najem powierzchni).

Pojęcie usługi zostało zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, usługą jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Jak podkreśla się w doktrynie, przez usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć każdą czynność wykonywaną przez podatnika za wynagrodzeniem, nie stanowiącą dostawy towarów (por. Bartosiewicz A., Kubacki R. Komentarz do VAT, Zakamczyce 2004 r.). W orzecznictwie z kolei podkreśla się, że usługą jest co do zasady każde odpłatne świadczenie, które przejawia się tym, że świadczeniobiorca (konsument) odnosi z niego, choćby nawet potencjalną, korzyść (Wyrok WSA w Krakowie, z 18 września 2008 r., l SA/Kr 636/08).

Biorąc pod uwagę prestiż Najemców, podpisanie z nimi umów najmu stanowi dla Wnioskodawcy istotną wartość dodaną, jako że będą oni „przyciągać" kolejnych najemców (w praktyce gospodarczej tacy kluczowi najemcy nazywani są „anchor tenants”). Tym samym zabezpieczy to źródła przychodów Spółki. Zainteresowany będzie mógł informować potencjalnych najemców, iż podpisał do tej pory umowy najmu powierzchni biurowych Nieruchomości ze spółkami będącymi częścią międzynarodowych koncernów, cieszących się prestiżem wśród innych podmiotów gospodarczych. Informacja taka stanowić będzie potwierdzenie atrakcyjności nieruchomości.

Należy zatem uznać, że świadczenie dokonywane przez Najemców stanowi usługę, która ma charakter zbliżony do usług reklamowych - korzyści odnoszone przez Wnioskodawcę dotyczą potwierdzenia atrakcyjności jego oferty skierowanej do kolejnych najemców. Usługa ta podlega opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9 października 2001 r. w sprawie Commissioners of Customs Excise v. Mirror Group plc (sygn. C-409/98), w którym Trybunał zauważył, że jeśli wynajmujący dokonuje płatności na rzecz najemcy z myślą, że dzięki obecności tego najemcy („anchor tenant”) pozyska następnych najemców, to działanie takie należy uznać za świadczenie usług reklamy przez tego kluczowego najemcę.

Korzyścią odniesioną przez Wnioskodawcę w związku z zawarciem umów z Najemcami jest również zabezpieczenie źródła jego przychodów. Spółka jako podmiot, którego głównym źródłem przychodów jest wynajem powierzchni biurowej, zmuszona jest ponosić dodatkowe wydatki w celu zwiększenia konkurencyjności swojej oferty i pozyskania najemców (takie jak zakup usług reklamowych, marketingowych czy pośrednictwa). Bez poniesienia wydatku w postaci „incentive fee”, nie pozyskałaby ona Najemców, a tym samym nie osiągnęła przychodów z tytułu wynajmu powierzchni biurowej.

W świetle powyższego, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym należy uznać, że świadczenie dokonywane przez Najemców na rzecz Spółki stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

W przedstawionym powyżej stanie faktycznym, mając na względzie, iż głównym przedmiotem działalności Zainteresowanego jest wynajem powierzchni biurowych, a zawarcie umów z Najemcami powinno pozwolić na pozyskanie kolejnych najemców - związek wynagrodzenia wypłaconego Najemcom w postaci „incentive fee” z czynnościami opodatkowanymi VAT pozostaje poza wszelką wątpliwością.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma tu zastosowania żadne ograniczenie prawa do odliczenia podatku, w szczególności art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, prawo do odliczenia nie przysługuje w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Zdaniem Spółki, przepis ten nie ma jednak zastosowania w przedstawionym powyżej stanie faktycznym. Jak zostało wskazane, świadczenia dokonywane przez Najemców na rzecz Zainteresowanego powinny zostać zaklasyfikowane jako usługi podlegające opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w interpretacjach polskich organów podatkowych. Przykładowo, w postanowieniu z dnia 12 lipca 2005 r. (sygn. 1471/NUR1/443 -194/05/MO) Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podzielił stanowisko podatnika, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wypłatę wynagrodzenia na rzecz najemców z tytułu przystąpienia do umowy najmu. Podobnie stanowisko zajął Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji z dnia 15 marca 2007 r. (sygn. RO/443-75/06).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.