2013.01.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-684/12-4/UNR
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 2 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia proporcji przy rozliczaniu podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia proporcji przy rozliczaniu podatku naliczonego oraz w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. w zakresie doprecyzowania opisu zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego, zwany dalej WORD, został utworzony przez Wojewodę w sprawie utworzenia Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego.

Podstawą działania wojewódzkich ośrodków ruchu drogowego są przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 z późn. zm.). WORD wykonuje przede wszystkim zadania określone w art. 117 ust. 1 ustawy, a mianowicie organizuje egzaminy państwowe sprawdzające kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami. Ponadto zgodnie z art. 110 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy WORD jest uprawniony do organizowania szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 236 poz. 1998 z późn. zm.) WORD jest zobowiązany do organizowania szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego oraz szkoleń z zakresu kierowania ruchem zgodnie z rozporządzeniem MSWiA w sprawie kierowania ruchem (Dz. U. z 2008 r. Nr 132, poz. 839 z późn. zm.).

WORD posiada postanowienie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego z dnia 7 września 2005 r., w którym Urząd zajął stanowisko pozostawania poza ustawą o podatku od towarów i usług działalności egzaminacyjnej i szkoleniowej w zakresie kursów dokształcających kierowców z uwagi na wykonywanie tych czynności jako zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

WORD prowadzi także działalność usługową w zakresie przeglądów technicznych pojazdów, myjni samochodowej, wulkanizacji oraz usług najmu. Są to czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8 ww. ustawy.

W celu realizacji wszystkich zadań WORD dokonuje zakupów związanych z podstawową działalnością, niepodlegającą ustawie o VAT, jak i działalnością usługową podlegającą ww. ustawie, między innymi takie jak: energia, ochrony, dozoru, które dotyczą wszystkich rodzajów działalności (przychodów).

W celu prawidłowego wyodrębnienia części podatku naliczonego przypadającego do odliczenia stosuje się proporcję (zgodnie z art. 90 ustawy o VAT), którą, na podstawie wydanej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 maja 2010 r., przelicza się dwuetapowo. W pierwszej kolejności określa się jaka część podatku naliczonego związana jest z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, a dopiero do pozostałej części podatku naliczonego stosuje się proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy.

W piśmie z dnia 14 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany wykonuje czynności zarówno niepodlegające opodatkowaniu, czynności opodatkowane oraz zwolnione od podatku od towarów i usług. Możliwość wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ma miejsce tylko w przypadkach kosztów/wydatków jednoznacznie związanych z czynnościami opodatkowanymi. W pozostałych przypadkach, gdy nabywane są towary i usługi związane zarówno z czynnościami niepodlegającymi ustawie oraz czynnościami, które podlegają ustawie, Wnioskodawca stosuje określoną procentowo proporcję (na podstawie art. 90 ustawy o VAT oraz zgodnie z uzyskaną interpretacją indywidualną z dnia 18 maja 2010 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy dokonać zmiany ustalenia proporcji przy rozliczaniu podatku naliczonego na jednoetapową, uwzględniając tylko sprzedaż opodatkowaną i zwolnioną?

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy dokonać zmiany metody wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT, z pominięciem czynności niepodlegających VAT.

Zdanie to oparte jest na wydanej w dniu 24.10.2011 roku uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego, dotyczącej zasad odliczania podatku naliczonego, w sytuacji gdy występują czynności niepodlegające ustawie o VAT, jak i jej podlegające.

Zdaniem sędziów NSA czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (wyłączenie w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazano powyżej najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi podatku VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie oceny czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane do czynności opodatkowanych.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Według art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z uwagi na brzmienie cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedaż opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Obowiązkiem Wnioskodawcy jest więc w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia z realizacją jakich czynności związany jest podatek wynikający z otrzymanych faktur, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku wskazać należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy, gdyż metoda takiego wyodrębnienia nie została określona w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi w stosunku do całości podatku naliczonego, który jest związany zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu oraz czynnościami zwolnionymi. Jednakże należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest unormowania zagadnienia określania proporcji, dającego podstawę do odliczenia podatku naliczonego od wydatków służących zarówno działalności gospodarczej podatnika (opodatkowanej i zwolnionej), jak i działalności niepodlegającej opodatkowaniu. Wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej.

Zatem, jeżeli jest możliwe przyporządkowanie zakupów do poszczególnych rodzajów działalności gospodarczej tj. opodatkowanej, zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu, to Wnioskodawcy będącemu podatnikiem VAT, zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany wykonuje przede wszystkim zadania określone w art. 117 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 z późn. zm.), a mianowicie organizuje egzaminy państwowe sprawdzające kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami. Ponadto zgodnie z art. 110 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy Wnioskodawca jest uprawniony do organizowania szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów. Zainteresowany posiada postanowienie Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego z dnia 7 września 2005 r., w którym Urząd zajął stanowisko pozostawania poza ustawą o podatku od towarów i usług działalności egzaminacyjnej i szkoleniowej w zakresie kursów dokształcających kierowców z uwagi na wykonywanie tych czynności jako zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Wnioskodawca prowadzi także działalność usługową w zakresie przeglądów technicznych pojazdów, myjni samochodowej, wulkanizacji oraz usług najmu. Są to czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W celu realizacji wszystkich zadań Wnioskodawca dokonuje zakupów związanych z podstawową działalnością, niepodlegającą ustawie o VAT, jak i działalnością usługową podlegającą ww. ustawie, między innymi takie jak: energia, ochrona, dozór, które dotyczą wszystkich rodzajów działalności (przychodów).

Zainteresowany wykonuje czynności zarówno niepodlegające opodatkowaniu, czynności opodatkowane oraz zwolnione od podatku od towarów i usług. Możliwość wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ma miejsce tylko w przypadkach kosztów/wydatków jednoznacznie związanych z czynnościami opodatkowanymi. W pozostałych przypadkach, gdy nabywane są towary i usługi związane zarówno z czynnościami niepodlegającymi ustawie oraz czynnościami, które podlegają ustawie, Wnioskodawca stosuje określoną procentowo proporcję (na podstawie art. 90 ustawy o VAT oraz zgodnie z uzyskaną interpretacją indywidualną z dnia 18 maja 2010 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu).

Tut. Organ zauważa, iż zarówno powołana wyżej interpretacja jak i niniejsza interpretacja zostały wydane w oparciu o przepisy o tej samej treści. Pomimo sformułowania zawartego w ww. interpretacji, w myśl którego w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego należy zastosować „dwuetapowy” podział podatku naliczonego, to jednak należy wskazać, iż to określenie nie zmienia obowiązków podatników wynikających z art. 90 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z ww. przepisami Wnioskodawca, wykonując zarówno czynności opodatkowane, zwolnione jaki i niepodlegające opodatkowaniu VAT, jeśli istnieje taka możliwość winien wyodrębnić wydatki związane z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i wydatki związane z czynnościami, w stosunku do których takie prawo nie przysługuje.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca obecnie określa jaka część podatku naliczonego związana jest z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Zainteresowany znalazł więc metodę pozwalającą na wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Natomiast, u Zainteresowanego występują wydatki związane zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i zwolnionymi i w stosunku do nich nie ma możliwości wyodrębnienia wydatków, co do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Odnośnie tych wydatków Wnioskodawca stosuje odliczenie wg obliczonej proporcji na podstawie art. 90 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy tut. Organ stwierdza, iż tam, gdzie nie jest możliwe przyporządkowanie zakupów do poszczególnego rodzaju działalności (opodatkowanej i zwolnionej) i Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku naliczonego, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Zainteresowanemu w odniesieniu do wydatków mieszanych przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy. Proporcję, stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy, Wnioskodawca winien ustalić jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności opodatkowanych i zwolnionych. Przy czym czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3, z uwzględnieniem art. 90 ust. 4 – art. 90 ust. 10 powołanej wyżej ustawy.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów NSA w Warszawie z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 9/10, gdzie w pkt 8.15. Sąd wskazał: „(…) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy”.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo wskazać należy, iż w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości przyporządkowania poszczególnych rodzajów działalności do działalności opodatkowanej, zwolnionej oraz będącej poza zakresem opodatkowania. Natomiast jako element stanu faktycznego przyjęto twierdzenie Wnioskodawcy, iż „w pierwszej kolejności określa jaka część podatku naliczonego związana jest z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT”. Ocena prawidłowości i zasadności przyjętego przez Wnioskodawcę podziału wydatków może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie ustalenia proporcji przy rozliczaniu podatku naliczonego. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin