INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 31 marca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłat poniesionych przez powoda związanych z zawartą ugodą sądową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłat poniesionych przez powoda związanych z zawartą ugodą sądową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki Jawnej. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne. Spółka prowadzi księgi rachunkowe, w oparciu o które są sporządzane deklaracje VAT składane przez Spółkę oraz informacje dla wspólników o ich udziale w przychodach i kosztach Spółki. Spółka zawarła z innym podmiotem (Spółka z o.o.) umowę współpracy dla realizacji wspólnego zadania – zamówienia publicznego.

Pomiędzy Spółką a jej partnerem (Spółką z o.o.) doszło do sporu co do wysokości należnego spółce z o.o. wynagrodzenia za wykonane przez nią roboty budowlane. Spółka z o.o. wystąpiła do sądu z pozwem, w którym domagała się zapłaty kwoty 580.562,81 zł.

Spółka jawna (pozwana) oraz Spółka z o.o. zawarły przed sądem ugodę, w wyniku której Spółka jawna zobowiązała się dokonać zapłaty na rzecz Spółki z o.o. kwoty 270.885,00 zł, na którą to kwotę składała się:

1. kwota 236.371,35 zł, tj. należność Spółki z o.o. wynikająca z wystawionych przez nią faktur VAT,
2. kwota 14.515 zł tytułem połowy opłaty sądowej od pozwu;
3. kwota 20.000 zł z tytułu zastępstwa procesowego pełnomocnika powoda.
   
   

W wyniku ugody sądowej Spółka z o.o. wycofała się z żądania zapłaty od Spółki jawnej pozostałej kwoty, tj. 344.191,46 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym wydatki poniesione przez Spółkę (jawną) z tytułu zawartej ugody sądowej w postaci kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika procesowego powoda (Spółki z o.o.) oraz połowy opłaty od pozwu, stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów (koszty podatkowe)...

Zdaniem wnioskodawczyni, poniesione przez Spółkę wydatki z tytułu zawartej ugody sądowej, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszty podatkowe (koszty uzyskania przychodu). Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22 i art. 23 reguluje kwestie kosztów uzyskania przychodów. W art. 22 ust. 1 ustawodawca zawarł generalną zasadę, w myśl której kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Wnioskodawczyni podkreśla, iż przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że pomiędzy poniesionym wydatkiem, a osiągniętym przychodem musi zachodzić skonkretyzowany i bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, ponieważ nie wszystkie koszty ponoszone przez podatników są bezpośrednio związane z osiąganiem przychodu. Związek ten może mieć także charakter pośredni (art. 22 ust. 5c ustawy).

W związku z tym wnioskodawczyni uważa, iż bez znaczenia dla rozstrzygnięcia charakteru przedmiotowych wydatków pozostaje kwestia czy podatnik ponosi ciężar kosztów procesowych jako wierzyciel (powód), czy jako dłużnik zobowiązany (pozwany), gdyż w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest ograniczenia w tym zakresie. Sprawą zasadniczą dla rozstrzygnięcia kwestii możliwości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych jest fakt, iż działania podatnika zmierzają do obrony przed roszczeniami wierzyciela.

Ponadto, skoro na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów tylko koszty egzekucyjne stwierdzić należy, że koszty poniesione w innej fazie postępowania, tj. koszty procesu poniesione w postępowaniu rozpoznawczym mieszczą się w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Przepisy omawianej ustawy nie przewidują bezpośredniego wyłączenia wydatków poniesionych z tytułu zawartej ugody sądowej. W konsekwencji zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny możliwości zaliczenia wskazanych kosztów do kosztów uzyskania przychodów będzie miało określenie, czy powyższe koszty zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym koszty jakie poniosła Spółka w wyniku zawartej Ugody sądowej zmierzały do obrony przed dalszymi zarzutami wierzyciela, a więc poniesione zostały w interesie Spółki. Poniesienie przedmiotowych kosztów służyło zmniejszeniu przyszłych kosztów działalności podatnika, a w konsekwencji zwiększeniu jego dochodu. Wobec znacznej wartości roszczeń, wydatki te mają również na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.