INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej nieodpłatnego świadczenia otrzymanego od Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej nieodpłatnego świadczenia otrzymanego od Gminy, uzupełniony przez Wnioskodawcę pismem z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia całodobowych usług medycznych. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie ksiąg handlowych, na podstawie ustawy o rachunkowości i ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Organem Założycielskim jest Rada Powiatu.

Z uwagi na trudną sytuację finansową Szpitala, jest on wspomagany przez jednostkę samorządu terytorialnego - Gminę. Zakupiła ona nowe urządzenia i aparaty medyczne (środki trwałe), np. aparat rentgenowski ogólny i do zębów, elektrokardiograf, lampy Sollux i inhalatory. Wymieniony sprzęt medyczny został przekazany Wnioskodawcy w bezpłatne użytkowanie na podstawie umowy użyczenia zawartej z Gminą na czas nieoznaczony. Mocą tej umowy, Szpital jest zobowiązany do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z ewentualnymi naprawami i konserwacją sprzętu oraz nie może powierzać tego sprzętu osobom trzecim, chyba że Gmina wyrazi na to pisemną zgodę.

Z tytułu używania tych środków trwałych, Szpital uzyskuje przychód z kontraktu zawartego z Narodowym Funduszem Zdrowia. Jednym z warunków podpisania kontraktu na usługi medyczne jest bowiem posiadanie właściwego sprzętu medycznego, między innymi właśnie takiego, jak otrzymany od Gminy. Szpital uzyskuje również przychody od niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej z tytułu wykonywania zdjęć rentgenowskich dla ich pacjentów (zadeklarowanych do poszczególnych zakładów), na podstawie umów zawartych pomiędzy Szpitalem a tymi zakładami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pożytki uzyskane z nieodpłatnego używania środków trwałych zalicza się do wartości otrzymanych nieodpłatnie...

W uzupełnieniu wniosku, wyjaśniono, że pod pojęciem „pożytki uzyskane z nieodpłatnego używania środków trwałych” należy rozumieć wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Szpital od Gminy (na podstawie umowy użyczenia środków trwałych).

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatnie używane przez Szpital środki trwałe nadal są własnością Gminy przez czas trwania Umowy. Szpital nie zalicza ich do własnego majątku, a tym samym nie amortyzuje - ujmuje je w ewidencji pozabilansowej jako obce środki trwałe. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zalicza wydatki na bieżące remonty i konserwacje. W jego ocenie, pożytki uzyskane z nieodpłatnego używania środków trwałych nie są przychodem podatkowym określonym w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się do wyliczenia w art. 12 ust. 1 powołanej ustawy wartości „w szczególności” zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do przychodów należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została ujęta w katalogu wyłączeń zawartym w art. 12 ust. 4 powołanej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, przychodem – z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 – jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Na mocy art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy, do przychodów podatkowych nie zalicza się natomiast przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

W przedstawionym stanie faktycznym, Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej – na podstawie umowy użyczenia zawartej z Gminą, niebędącą jego organem założycielskim – otrzymał w nieodpłatne używanie sprzęt medyczny.

Zakłady opieki zdrowotnej są tworzone i utrzymywane w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej - t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 ze zm.). Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej jest szczególnym rodzajem zakładu opieki zdrowotnej - osobą prawną tworzoną przez ministra lub centralny organ administracji rządowej, wojewodę, jednostkę samorządu terytorialnego, publiczną uczelnię medyczną lub publiczną uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych bądź Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, udzielającą świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych osobom ubezpieczonym oraz innym osobom, uprawnionym do tych świadczeń na podstawie odrębnych przepisów, nieodpłatnie, za częściową odpłatnością lub całkowitą odpłatnością (art. 8 ust. 2, art. 33 ust. 1, art. 35b ust. 1 i 3 powołanej ustawy).

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, wartość majątku samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej określają fundusz założycielski i fundusz zakładu. Fundusz założycielski stanowi wartość wydzielonej zakładowi części mienia państwowego lub komunalnego lub mienia publicznej uczelni medycznej albo publicznej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych (art. 56 ust. 2 tej ustawy). Na mocy art. 57 ww. ustawy fundusz ten zwiększają, przekazane z budżetu państwa, dotacje na remonty, inwestycje, w tym zakup aparatury i sprzętu medycznego, dotacje z budżetów jednostek samorządu terytorialnego na cele rozwojowe zakładu oraz dary mające charakter aktywów trwałych lub przeznaczone na cele rozwojowe.

Z treści wniosku, jak i powołanych przepisów wynika, że otrzymany w nieodpłatne używanie sprzęt medyczny nie powiększa funduszu założycielskiego Zakładu. Analizowany stan faktyczny nie mieści się zatem w dyspozycji art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Skutkiem realizacji takiego zobowiązania na gruncie podatku dochodowego jest uzyskanie nieodpłatnego świadczenia przez biorącego.

Zgodnie natomiast z cytowanym art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez podatnika stanowi jego przychód podatkowy. Wyjątkiem są wyłącznie świadczenia związane z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Szpital nie jest prowadzony w formie zakładu budżetowego, gospodarstwa pomocniczego jednostki budżetowej, ani spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związku – jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej. W związku z powyższym, uzyskane przez ten podmiot nieodpłatne świadczenie stanowi jego przychód podatkowy.

Na mocy art. 12 ust. 6 omawianej ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

A zatem, w analizowanej sytuacji, przychodem Wnioskodawcy z tytułu nieodpłatnego używania sprzętu medycznego użyczonego przez Gminę jest wartość tego świadczenia, ustalona na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy ponadto wskazać, że mocą art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo - techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę w związku z nieodpłatnym używaniem sprzętu medycznego, będącego własnością Gminy, tj. nadwyżka przychodów z tego tytułu nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2 omawianej ustawy), może zatem podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy, o ile spełnione zostaną przesłanki wynikające z tego przepisu.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym, wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę, ustalona zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi dla niego przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę w związku z nieodpłatnym używaniem przedmiotowego sprzętu medycznego może być wolny od podatku, na warunkach wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.