INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20.04.2009 r. (data wpływu 22.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.04.2009 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki jawnej pod nazwą Przedsiębiorstwo „D.” Tomasz J., Wojciech J. sp. jawna z siedzibą w S. przy ulicy... na podstawie zezwolenia Ministra Gospodarki z dnia 03.02.1998 r. na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z działalności na terenie strefy z tytułu zatrudnienia. Przedsiębiorstwo D. Tomasz J., Wojciech J. sp. jawna jest małym przedsiębiorstwem. Ponieważ Przedsiębiorstwo D. uzyskało zezwolenie przed 1 stycznia 2001 r. i jest małym przedsiębiorstwem, to zachowuje - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2.10.2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840) - prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm) w brzmieniu z dnia 31.12. 2000 r. i precyzującym je Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25.06.1996 r. o ustanowieniu specjalnej strefy ekonomicznej w województwie s. (Dz. U. Nr 93, poz. 421 z późn. zm.) w brzmieniu z dnia 31.12.2000 r.- w okresie do dnia 31.12.2011 r.

W związku z wprowadzeniem ustawą z dnia 2.10.2003 r. zmiany, że z dniem 31.12.2011 r. kończy się termin korzystania ze zwolnienia podatkowego powstała u wnioskodawcy wątpliwość jak należy liczyć termin 3-letni określony w § 13 ust. 1 zdanie pierwsze: „podmiot traci prawo do zwolnień o których mowa w § 5 i 6 jeżeli w roku podatkowym w którym z niego skorzystał lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym skończył korzystanie ze zwolnień/…/”. Wnioskodawca podkreśla, że korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych z działalności na terenie strefy z tytułu zatrudnienia, a nie z tytułu wydatków inwestycyjnych. Aktualnie wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, gdyż płaci podatek dochodowy na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak należy liczyć 3-letni okres, o którym mowa w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25.06.1996 r. o ustanowieniu specjalnej strefy ekonomicznej w województwie s. (Dz. U. Nr 93, poz. 421 z późn. zm.) w brzmieniu z dnia 31.12.2000 r. w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2.10.2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840) - § 13 ust. 1 zdanie pierwsze: „podmiot traci prawo do zwolnień, o których mowa w § 5 i 6, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym skończył korzystanie ze zwolnień /…/” ...

Zdaniem wnioskodawcy, posiada on zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie s. strefy ekonomicznej wydane przez Ministra Gospodarki z dnia 03.02.1998 r. (zezwolenie nr 47). Jest ono ważne do dnia 03.02.2016 r. Ponieważ wnioskodawca posiada zezwolenie wydane przed dniem 01 stycznia 2001 r. i Przedsiębiorstwo D. jest małym przedsiębiorstwem to - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2.10.2003r o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 186, poz. 1840) - zachowuje prawo do zwolnień podatkowych do dnia 31.12.2011 r. Po tym terminie prawo wnioskodawcy (jak i prawo drugiego wspólnika) do zwolnień podatkowych wygasa i dalsze prowadzenie działalności na terenie s. specjalnej strefy ekonomicznej nie wiąże się już z uprawnieniem do zwolnień w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem wnioskodawcy sformułowanie zawarte w § 13 ust. 1 zdanie pierwsze Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25.06.1996 r. o ustanowieniu specjalnej strefy ekonomicznej w województwie s. (w brzmieniu z dnia 31.12.2000 r. w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2.10.2003 r.): „podmiot traci prawo do zwolnień, o których mowa w § 5 i 6, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym skończył korzystanie ze zwolnień /…/”, należy rozumieć w taki sposób, że posiadając zezwolenie na prowadzenie działalności w strefie można - nie czekając do upływu końca okresu, określonego w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2.10.2003 r. (tj. w przypadku wnioskodawcy do 31.12.2011 r.) i wcześniej zrezygnować z korzystania z tego zwolnienia.

Wówczas 3-letni okres określony w ww. rozporządzeniu liczyłby się od końca roku podatkowego, w którym wnioskodawca skończył (zaprzestał) z korzystania z tego zwolnienia. Zachowanie prawa do zwolnień podatkowych do 31.12.2011 r. jest uprawnieniem. Zatem z uprawnienia (z prawa) można zrezygnować w każdym czasie, nie czekając do zakończenia upływu okresu, określonego przez ustawodawcę. Wnioskodawca podkreśla, że nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu wydatków inwestycyjnych, ale z tytułu zatrudnienia (§ 5 ust. 1 pkt. 2 ww. rozporządzenia). W przypadku wnioskodawcy, płacąc podatek dochodowy na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może on liczyć 3-letni okres określony w § 13 ust.1 zdanie pierwsze ww. rozporządzenia od końca roku podatkowego, w którym skończył (zaprzestał) korzystanie ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzanie strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

Stosownie natomiast z art. 16 tej ustawy prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, które określa przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy, i termin, w ciągu którego przedsiębiorca jest zobowiązany do rozpoczęcia na terenie strefy działalności określonej w zezwoleniu.

Stosownie do art. 19 ust. 2 w/w ustawy zezwolenie może być cofnięte albo jego zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

1. zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na obszarze strefy lub
2. naruszył przepisy prawa dewizowego, przepisy prawa celnego albo przepisy dotyczące zobowiązań podatkowych, lub
3. utracił, na skutek cofnięcia albo zmiany, koncesję lub inne zezwolenie wymagane z mocy odrębnych przepisów do podjęcia działalności gospodarczej, która jest prowadzona na terenie strefy, lub
4. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
5. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie wyznaczonym w wezwaniu Ministra Przemysłu i Handlu do ich usunięcia.
   
   

Natomiast art. 19 ust. 3 tej ustawy stanowi, iż w razie cofnięcia zezwolenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień i preferencji, o których mowa w art. 12 ust. 1-4, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami i preferencjami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia.

W dniu 1 stycznia 2001 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228) wprowadzająca m.in. zmianę treści przepisów (w tym ww. art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r.) przyznających zwolnienia i preferencje dla podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenach objętych specjalnymi strefami ekonomicznymi.

Jednocześnie w art. 5 ust. 1 tej ustawy wskazano, że przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy (tj. przed dniem 1 stycznia 2001 r.) uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym przed wejścia w życie tej, zmieniającej ustawy (tj. przed 1 stycznia 2001 r.).

Przyjęcie Polski do Unii Europejskiej przyniosło kolejną zmianę przepisów dotyczących specjalnych stref ekonomicznych. Z dniem 1 maja 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.), która – postanowieniami art. 3 - uchyliła art. 5 nowelizacji z dnia 16 listopada 2000 r.

Tym samym – co do zasady - przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. stracili prawo do 100% zwolnienia od podatku dochodowego na dotychczasowych zasadach.

Artykuł 5 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r., wskazując bowiem, że przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, - podzielił przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie danej strefy, na 3 grupy.

Przedsiębiorcy mali i średni w dalszym ciągu uzyskali prawo do 100% zwolnienia w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. (w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.), ale prawo to jest ograniczone czasowo – odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 r. i dnia 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

Z treści cytowanych uprzednio przepisów wynika, że mali i średni przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowują prawo do dotychczasowych (nielimitowanych) ulg w podatku dochodowym – ograniczone odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 i do dnia 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

W konsekwencji zasady zwolnień podatkowych dla przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. oparto - dla małych i średnich przedsiębiorców – na przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych oraz rozporządzeń ustanawiających specjalne strefy ekonomiczne wydanych na jej podstawie w ich brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie S. specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie zezwolenia z dnia 03.02.1998 r. , które jest ważne do dnia 03.02.2016 r. Wnioskodawca oświadczył, iż korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych z działalności na terenie strefy z tytułu zatrudnienia, a nie z tytułu wydatków inwestycyjnych. Aktualnie wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia, gdyż płaci podatek dochodowy na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do interpretacji konkretnych zapisów dotyczących stosowania przepisów o ustanowieniu S. Specjalnej Strefy Ekonomicznej należy wyjaśnić jak niżej.

Specjalna strefa ekonomiczna ustanowiona została na okres 20 lat Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421 ze zm.), w którym określono zwolnienia i preferencje dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, na terenie strefy na zasadach określonych w art. 12 ustawy.

W myśl § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy, lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej ustanowienia, dochód przedsiębiorcy uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego:

1. w wysokości stanowiącej równowartość kwoty wydatków inwestycyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2, lub
2. w wysokości 25% dochodu uzyskanego odrębnie w każdym miesiącu
   
   

1. z tytułu zatrudnienia w tym samym miesiącu każdych 10 pracowników, maksymalnie do wysokości 100% dochodu,
2. jeżeli w tym samym miesiącu przedsiębiorca zatrudnia mniej niż 10 pracowników.
   
   

W myśl § 6 rozporządzenia przepisy § 5 stosuje się odpowiednio również po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez przedsiębiorcę z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Stosownie natomiast do § 13 ust. 1 rozporządzenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w § 5 i 6, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień:

1. wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku, lub
2. przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 9 ust. 1, lub
3. ustaną okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. d), lub
4. maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a), zostaną oddane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub
5. otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiekolwiek formie, lub
6. zostanie postawiony w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstwa likwidowanego w trybie i na zasadach określonych w przepisach o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, lub zostanie ogłoszona jego upadłość.
   
   

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień ( § 13 ust. 2 rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż 3-letni okres określony w przepisach § 13 ust. 1 cyt. rozporządzenia należy liczyć od końca roku podatkowego, w którym wnioskodawca skończył (zaprzestał) korzystanie ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 21.04.2009 r. różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno – prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na konto, z którego dokonano wpłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.