INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla usług dzierżawy pojemników i kontenerów na odpady - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla usług dzierżawy pojemników i kontenerów na odpady.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług wywozu odpadów stałych, którą realizuje między innymi poprzez wydzierżawianie odbiorcom pojemników i kontenerów na odpady, które następnie wywozi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku powinny być opodatkowane usługi dzierżawy pojemników i kontenerów na odpady...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi dzierżawy pojemników i kontenerów na odpady, jako nierozerwalnie związane z usługami wywozu odpadów mieszczą się w grupowaniu PKWiU 90.0., zarówno wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), jak i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.). Z kolei na gruncie PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. usługi te mieszczą się w grupowaniu 38.11. Wnioskodawca wskazał, iż stanowisko powyższe potwierdza pismo Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 19 stycznia 2009 r. Tym samym - w opinii Wnioskodawcy - usługi dzierżawy pojemników i kontenerów na odpady, jako usługi wskazane pod poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług podlegają, opodatkowaniu według 7% stawki podatku, co wynika z art. 41 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…). Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (ust. 3 powołanego artykułu).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Natomiast zgodnie z treścią art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W załączniku tym, pod poz. 153 zostały wymienione usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne (PKWiU 90.0).

Wyjaśnić należy, że zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) w ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się równolegle Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednakże na podstawie § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług – do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Ponadto z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów wynika, iż traci moc rozporządzenie z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług wywozu odpadów stałych, którą realizuje między innymi poprzez wydzierżawianie odbiorcom pojemników i kontenerów na gromadzenie odpadów, które następnie wywozi. Jak wskazał Wnioskodawca usługi te mieszczą się w grupowaniu PKWiU 90.0 (zarówno wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., jak i rozporządzeniem Rady Ministra dnia 6 kwietnia 2004 r.) Natomiast na gruncie PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. usługi te ujęte są w grupowaniu PKWiU 38.11.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że o ile świadczone usługi – jak wskazał Wnioskodawca – są sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 90.0., jako usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne, to jako wymienione pod. poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, podlegają opodatkowaniu 7% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy.

Podkreślić jednak należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych świadczonych usług, jak też analiza treści dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji statystycznej świadczonych usług, czy też oceny prawnej załączonych do wniosku dokumentów. Tym samym niniejszą interpretację wydano w oparciu o klasyfikację podaną przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.