Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-106/09-2/AK
z 24 czerwca 2009 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/436-106/09-2/AK
Data
2009.06.24
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od czynności cywilnoprawnych --> Przedmiot opodatkowania --> Czynności podlegające opodatkowaniu
Słowa kluczowe
działalność gospodarcza
Irlandia
spółki
umowa pożyczki
Istota interpretacji
PCC - w zakresie umowy pożyczki
Wniosek ORD-IN 282 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.03.2009 r. (data wpływu 02.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 02.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe. Spółka z o.o. (dalej "Spółka lub Pożyczkobiorca”) jest spółką z siedzibą w Polsce. Do tej pory Spółka zawarła kilka umów pożyczki na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej (dalej „Umowa pożyczki”) z osobami fizycznymi (dalej „Pożyczkodawcy”), będącymi rezydentami Republiki Irlandii. Pożyczkodawcy to rezydenci podatkowi Republiki Irlandii, a Spółka jest podatnikiem zarejestrowanym w Polsce. Pożyczkobiorca i Pożyczkodawcy nie są ze sobą bezpośrednio powiązani, tj. Pożyczkodawcy nie są udziałowcami Spółki. Wszystkie Umowy pożyczki zostały zawarte przez Spółkę oraz Pożyczkodawców poza terytorium Polski. W momencie zawierania Umów pożyczki środki finansowe przeznaczone na wypłatę kwot pożyczek znajdowały się poza terytorium Polski. Po zawarciu Umów pożyczki, środki finansowe były przelewane na wskazany przez Spółkę rachunek bankowy. Spółka pragnie zaznaczyć, że zamierza w przyszłości kontynuować finansowanie swojej działalności poprzez zaciąganie kolejnych pożyczek od Pożyczkodawców. Proces udzielania pożyczek będzie przebiegał w ten sam sposób jak w przypadku wcześniej zawartych Umów pożyczek. W związku z powyższym zadano następujące pytania: W związku z wyżej opisanym zaistniałym stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym, Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, poprzez potwierdzenie, iż:
Zdaniem Wnioskodawcy Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC, podatkowi podlegają wymienione w tym ustępie czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki. Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:
W omawianym przypadku rzeczy (środki finansowe), będące przedmiotem pożyczek, znajdowały się w momencie zawarcia Umów pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stąd też, zgodnie ze wskazaną powyżej treścią art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC, w sytuacji, gdy rzeczy będące przedmiotem umowy cywilnoprawnej znajdują się w czasie dokonania czynności cywilnoprawnej (zawarcia umowy) za granicą, aby dana umowa podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, muszą być spełnione łącznie oba warunki, tj.:
W przedmiotowym przypadku drugi z powyższych warunków nie został spełniony, gdyż Umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Polski. Zatem, zgodnie z treścią art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC, przedmiotowe Umowy pożyczki nie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych wydanych w ostatnim okresie, m.in.:
Reasumując, umowa pożyczki zawarta przez Panią w Stanach Zjednoczonych, której przedmiotem w chwili zawarcia tej umowy były środki pieniężne na rachunku bankowym znajdującym się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych „.
Spółka pragnie przywołać również inne liczne interpretacje indywidualne, w których stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie, m.in.: w interpretacji z dnia 23 stycznia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB1/436-40/O7/ENB), w interpretacji z dnia 7 marca 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB2/436-218/07-4/AA) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2008 r. wydanej przez ten sam organ (sygn. IPPB2/436-217/07-4/AA). Również w orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisko prezentowane przez Spółkę jest potwierdzone jako prawidłowe, m.in.: w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (sygn. I SA/GL 646/07- publ. Monitor Podatkowy 2008/7/43), uznając skargę za zasadną WSA stwierdził: „Z tego względu, w ocenie WSA, w rozpoznanej sprawie kryterium miejsca położenia rzeczy powinno być wzięte pod uwagę przy rozstrzyganiu powstania obowiązku podatkowego z tytułu umowy pożyczki, której przedmiotem były pieniądze. Zdaniem sądu, o powstaniu obowiązku uiszczenia PCC decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 PCCU, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Wobec zobowiązującego charakteru umowy pożyczki chwila zgodnego oświadczenia woli stron stanowi o jej zawarciu, a tym samym o chwili powstania obowiązku uiszczenia podatku. Skoro z przepisu art. 720 KC wynika, że przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, to w świetle art. 1 ust. 4 pkt J PCCU umowa pożyczki podlega podatkowi, jeżeli w dacie zawarcia jej przedmiot (np. pieniądze) znajdował się w Polsce. (...) W rozpoznawanej sprawie bezsporne jest, że pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki, w dniu jej zawarcia, znajdowały się poza terytorium RP”. Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, w ocenie Spółki, przedmiotowa Umowa pożyczki nie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Ad. 2) Zdaniem Spółki, zgodnie z treścią art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC, przyszłe umowy pożyczki nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych (zdarzenie przyszłe), ze względu na fakt, iż umowy te zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki finansowe będące przedmiotem tych umów, w momencie ich zawarcia, również będą się znajdowały poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Za słusznością jej stanowiska przemawia szereg opartych na przepisach prawa argumentów przedstawionych w punkcie niniejszego wniosku (które winny mieć zastosowanie odpowiednio także do czynności zawarcia umów pożyczek jakie Spółka dokona w przyszłości). W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.