INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.04.2009 r. (data wpływu 09.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.04.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność sklasyfikowaną wg PKD 3514Z — handel energią elektryczną, posiadającym koncesję na obrót energią elektryczną w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne. Do prowadzenia działalności wynajmuje lokal biurowy od innego podmiotu gospodarczego. W związku z wynajmem tego lokalu dochodzi do zużycia energii elektrycznej, której kosztami Spółka jest obciążana przez wynajmującego lokal. Wynajmujący lokal ma status nabywcy końcowego w świetle ustawy, wystawia dla Spółki fakturę na zużytą energię w oparciu o otrzymaną fakturę od dostawcy energii (dochodzi do tzw. refakturowania kosztów zużytej energii).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy podatnikiem podatku akcyzowego jest dostawca energii dla podmiotu wynajmującego, pomimo, że wynajmujący energii nie zużywa sam a jej kosztami obciąża podmiot posiadający koncesję na obrót...

Czy Spółka będąca podmiotem faktycznie zużywającym energię i posiadającym koncesję na obrót energią nie będzie zobowiązana do rozliczenia podatku i nie ciąży na niej obowiązek rejestracyjny...

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 1 marca 2009 r. weszła w życie nowa ustawa o podatku akcyzowym. Przepisy u.p.a. zmieniają dotychczasowe zasady opodatkowania energii elektrycznej akcyzą. Podstawową grupą podatników akcyzy są podmioty dokonujące czynności opodatkowanych. Wynika to z art. 13 ust. 1, który stanowi, że podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą. Dokonanie czynności opodatkowanej powoduje obciążenie takiego podmiotu obowiązkiem podatkowym, co sprawia, że jest on podatnikiem. Pamiętać należy, że zgodnie z przepisem art. 8 ust. 6 u.p.a., jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą. Podatnikiem akcyzy będzie tylko ten podmiot, dokonujący czynności, z której wykonaniem faktycznie powinien łączyć się obowiązek podatkowy.

Zgodnie z przepisami u.p.a. opodatkowanie akcyzą energii elektrycznej ma następować na etapie jej sprzedaży ostatecznemu odbiorcy. Jeśli zdarzy się tak, że od energii nie zostanie zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie będzie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu, wówczas podatnikiem akcyzy będzie nabywca końcowy zużywający tę energię elektryczną.

Do tych nowych zasad dostosowano zasady powstawania obowiązku podatkowego w akcyzie od energii elektrycznej. Zgodnie z przepisami art. 11 u.p.a. w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust 1 pkt 3, 4 i 6
4. powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Zasadą nowych rozwiązań w zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej jest fakt, iż obowiązek podatkowy powstaje na etapie „przekazania” energii elektrycznej „ostatecznemu konsumentowi” a nie jak dotychczas na etapie wydania energii elektrycznej przez jej producenta dystrybutorowi.

W związku z tym, co do zasady, podstawowym przedmiotem opodatkowania akcyzą będzie wydanie energii odbiorcy końcowemu, tj. podmiotowi, który nie posiada koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania Spółka wyraża pogląd, że w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje w związku z wydaniem energii dla podmiotu wynajmującego choć on fizycznie nie zużywa energii a refakturuje koszty jej zużycia na inny podmiot (Spółkę - wnioskodawcy, która wynajmuje od niego obiekt, gdzie energia jest fizycznie zużywana). Z uwagi na to, że wynajmujący ma status nabywcy końcowego wydanie mu energii rodzi obowiązek naliczenia akcyzy przy dostawie. Z uwagi na zasadę jednokrotności opodatkowania podatkiem akcyzowym wynikającą z art. 8 ust. 6 obowiązek podatkowy nie powstaje w związku ze zużyciem energii przez Spółkę choć jest ona podmiotem posiadającym koncesję na obrót energią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Jednocześnie należy wskazać, iż w świetle ust. 2 ww. artykułu za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot:

1. nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony;
2. będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
3. u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych;
4. będący przedstawicielem podatkowym;
5. będący zarejestrowanym handlowcem - z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych na rzecz osoby trzeciej.

W świetle art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 19 ww. ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.4)), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.5)) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Wyjaśnić zatem należy, iż cyt. powyżej art. 2 pkt 19 ustawy, jako nabywcę końcowego traktuje podmiot dokonujący nabycia energii elektrycznej, który nie posiada koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią.

W sytuacji, gdy podmiot sprzedaje energię elektryczną podmiotowi nie posiadającemu żadnej z koncesji wymienionych w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, spełnione zostają przesłanki, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Zatem sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a podatnikiem jest w przedmiotowej sprawie podmiot dokonujący danej sprzedaży. Z punktu widzenia przepisów o podatku akcyzowym wystarczającym do opodatkowania takiej sprzedaży jest fakt zakupu tej energii przez podmiot, który nie posiada określonych prawem koncesji, bowiem w ten sposób został zdefiniowany nabywca końcowy. Przy czym nieistotne jest z punktu widzenia tych przepisów, w jaki sposób nabywca końcowy wykorzysta tą energię, bowiem od tej energii został już uiszczony podatek akcyzowy. W związku z tym dokonanie odsprzedaży energii elektrycznej przez nabywcę końcowego (podmiot nieposiadający koncesji), od której został zapłacony podatek, nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym. W przeciwnym wypadku mogłoby dojść do wielokrotnego opodatkowania akcyzą, podczas gdy przedmiot opodatkowania jest tak skonstruowany, aby do opodatkowania dochodziło tylko na jednym etapie obrotu.

Z treści art. 16 ust. 1 ustawy wynika natomiast, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Zgodnie natomiast z art. 24 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony – po miesiącu, w którym wystawiono fakturę – w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,
2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie – upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze – po miesiącu, w którym wystawiono fakturę – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju,
3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej – w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca do prowadzenia działalności wynajmuje lokal biurowy od innego podmiotu gospodarczego. Zainteresowany wskazuje, iż posiada koncesję na obrót energią elektryczną w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne. Spółka jest obciążana przez podmiot wynajmujący jej lokal kosztami zużycia energii elektrycznej, który wystawia dla Spółki fakturę na zużytą energię w oparciu o otrzymaną fakturę od dostawcy energii (dochodzi do tzw. refakturowania kosztów zużytej energii). Wynajmujący lokal ma status nabywcy końcowego w świetle ustawy.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowa energia elektryczna podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na etapie sprzedaży niniejszej energii elektrycznej przez jej dostawcę podmiotowi, od którego Wnioskodawca wynajmuje lokale biurowe na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym wynajmujący lokal będący nabywcą końcowym, który refakturuje energię elektryczną, od której został zapłacony podatek akcyzowy nie jest podatnikiem podatku akcyzowego. Sprzedaż opodatkowanej energii przez nabywcę końcowego kolejnym podmiotom nie rodzi obowiązku podatkowego dla tych podmiotów. W związku z tym, ze wskazanych powyżej względów, Wnioskodawca w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie będzie podatnikiem podatku akcyzowego. Wobec powyższego Zainteresowany, na którego jest dokonywane refakturowanie zużytej przez niego energii elektrycznej, gdy została od tej energii zapłacona akcyza w należnej wysokości, nie jest zobowiązany do zarejestrowania się jako podatnik podatku akcyzowego i składania deklaracji podatkowych.

Tym niemniej wskazać należy, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 6 w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Należy zatem stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy dotyczące opodatkowania przedmiotowej energii elektrycznej jest prawidłowe, ale w ocenie tutejszego organu, nie można zgodzić się z wszystkimi twierdzeniami zawartymi w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na to, że Strona wniosła w dniu 01.04.2009 r. opłatę w wysokości 75 zł, różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej, na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.