INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży detalicznej poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski.

Otwierając nowe sklepy, Wnioskodawca zawiera umowy z deweloperami (dalej: Deweloper) dotyczące budowy nowych obiektów.

Deweloper buduje sklep wraz z przylegającym do niego parkingiem na własnym gruncie lub gruncie, do którego posiada prawo wieczystego użytkowania na terytorium Polski.

Po wybudowaniu sklepu, Deweloper zawiera umowę dzierżawy nieruchomości ze Spółką. Według harmonogramu ustalonego w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a Deweloperem, Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia prac związanych z przystosowaniem sklepu do działalności handlowej przed jego otwarciem. Standardowo, takie przygotowanie zajmuje około 60 dni. W tym czasie Zainteresowany, wyposaża budynek sklepu, np. montuje niezbędny sprzęt, aranżuje wnętrze sklepu, galerii handlowej i pomieszczeń pomocniczych.

Po otwarciu sklep pozostaje nadal, przez pewien czas, własnością Dewelopera i jest używany przez Spółkę na podstawie umowy dzierżawy. Jest to etap wstępny (próbne użytkowanie), w którym Wnioskodawca weryfikuje poprawność parametrów budynku, a Deweloper usuwa ewentualne usterki techniczne. Jest to również czas na sfinalizowanie wszystkich formalności, np. uzyskanie wymaganych pozwoleń.

Dzierżawa sklepu przez Spółkę trwa średnio od czterech do ośmiu miesięcy. Zdarzają się okresy krótsze, bądź dłuższe, spowodowane, np. przedłużającymi się formalnościami prawnymi. Czas od rozpoczęcia użytkowania budynku i budowli przez Wnioskodawcę na podstawie umowy dzierżawy do nabycia nieruchomości przez Spółkę nie przekracza jednak dwóch lat.

W okresie dzierżawy Spółka prowadzi w sklepie działalność handlową. W tym celu zatrudnia pracowników, zawiera kontrakty z dostawcami towarów, a także usług pomocniczych, takich jak ochrona, czy sprzątanie sklepu. Spółka zawiera umowy poddzierżawy powierzchni handlowej w galerii sklepu.

Jednocześnie, w okresie dzierżawy Deweloper może ponosić koszty związane z podatkiem od nieruchomości, opłatami za wieczyste użytkowanie gruntu oraz opłatami za media, którymi w takich przypadkach jest obciążany Wnioskodawca. Po nabyciu nieruchomości następuje przejęcie umów z dostawcami mediów przez Zainteresowanego, w sytuacji gdy Spółka nie była ich stroną już od początku użytkowania nieruchomości.

Po zakończeniu formalności oraz usunięciu ewentualnych usterek technicznych następuje przeniesienie własności nieruchomości, działającego sklepu, na rzecz Spółki.

Deweloper dokumentuje dostawę powyższych nieruchomości fakturami VAT, w tym fakturami zaliczkowymi potwierdzającymi zapłatę przez Spółkę części należności przed dostawą nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja zbycia przez Dewelopera na rzecz Spółki gruntu z przynależnym do niego budynkiem sklepu i ewentualnie budowlami (np. parkingiem) lub budynku sklepu i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu VAT, w szczególności czy nie stanowi ona zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Natomiast w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostawą towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, jest również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Mając na uwadze powyższe przepisy, zdaniem Spółki, transakcja zbycia prawa własności nieruchomości gruntowej wraz z posadowionym na niej budynkiem i przynależnymi jej budowlami albo transakcje zbycia budynku i budowli oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu, stanowią odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Przepis art. 6 ww. ustawy zawiera katalog transakcji, które są wyłączone z zakresu opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z tym przepisem, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
2. do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Zdaniem Spółki, transakcje dostawy towarów określonych w stanie faktycznym, tj. gruntu wraz z przynależnym do niego budynkiem i budowlami albo budynku i budowli oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu nie podlegają wyłączeniu z zakresu opodatkowania podatkiem VAT. W szczególności, wymienione dostawy towarów przez Dewelopera na rzecz Spółki nie stanowią transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, że zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
2. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne),
3. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka nabywa od Dewelopera, na cele prowadzenia działalności gospodarczej, następujące składniki majątkowe:

1. grunt z przynależnym do niego budynkiem sklepu i ewentualnie budowlami (np. parkingiem), lub
2. budynek sklepu i ewentualnie budowle stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu.

Spółka podkreśla, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa została wprowadzona do ustawy o VAT dopiero od 1 grudnia 2008 r., a więc na tym gruncie nie doczekała się jeszcze orzecznictwa sądowego ani interpretacji organów podatkowych. Analogiczną definicję zawiera jednak art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, dalej: ustawa o CIT). Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w celu wykładni przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r., można posiłkować się orzecznictwem sądów i interpretacjami organów podatkowych odnoszącymi się do definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ustawie o CIT.

Warunkiem koniecznym, jaki w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a także art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, powinien spełniać zespół składników majątkowych, aby można było uznać go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jest wydzielenie tego zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to zachodzić musi na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że powyższe elementy, tj. wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne muszą występować łącznie oraz odwoływać się do stanu istniejącego (vide: wyrok NSA z dnia 5 lipca 2007 r., sygn. akt II FSK 874/06).

Wyodrębnienie organizacyjne, zdaniem Spółki oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje określone miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. W znaczeniu wąskim można przyjąć, że przesłankę tę spełniają działy, wydziały, zakłady funkcjonujące jako wewnętrzna jednostka organizacyjna przedsiębiorstwa. Jednak w doktrynie przyjmuje się również znaczenie szerokie, w którym wyodrębnienie ma jedynie charakter faktyczny a nie formalny. Ocena musi być dokonywana po ustaleniu jaką rolę składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Składniki majątkowe, które zbywa Deweloper na rzecz Spółki są ze sobą związane i można powiedzieć, że wyodrębnione w majątku zbywcy, jednak związek ten nie wynika z ich organizacyjnej odrębności czy samodzielności. Są to składniki majątku Dewelopera przeznaczone do zbycia. Nie stanowią natomiast w przedsiębiorstwie Dewelopera jednostki organizacyjnej, ani nawet jej części, która byłaby zdolna samodzielnie pełnić określone funkcje przedsiębiorstwa.

Zdaniem Spółki, o organizacyjnym wyodrębnieniu części przedsiębiorstwa decydują w większości przypadków przypisani do tej części pracownicy przedsiębiorcy, którzy de facto odpowiadają za wypełnianie zadań jednostki organizacyjnej, natomiast w opisanym stanie faktycznym Deweloper nie zbywa żadnych umów z pracownikami. Pracownicy sklepu są zatrudniani przez Spółkę bądź jej poddzierżawców albo działają na zlecenie firm, z którymi Spółka zawarła kontrakty na wykonanie poszczególnych prac, np. utrzymanie czystości.

W ocenie Spółki, o wyodrębnieniu finansowym można mówić nie tylko w przypadku prowadzenia osobnych ksiąg i bilansu. Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. IPPB3/423-1271/08-2/MB, wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak, aby można było przejąć funkcje gospodarcze). Zdaniem Spółki, w analizowanym przypadku nie można mówić o finansowym wyodrębnieniu zbywanej nieruchomości. Deweloper ma możliwość co najwyżej wyodrębnienia kosztów i przychodów związanych ze składnikami majątku zbywanymi do Spółki. Nie jest możliwe natomiast oddzielenie finansów tego zespołu składników majątkowych od finansów całego przedsiębiorstwa, tak aby mógł on samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą i wypełniać wszystkie obowiązki wynikające między innymi z przepisów o rachunkowości czy przepisów podatkowych. Ponadto Wnioskodawca nie przejmuje żadnych ksiąg rachunkowych ani też należności czy zobowiązań od Dewelopera związanych z nabywanymi składnikami majątku. Spółka nie przejmuje bowiem funkcji gospodarczej, jaką pełniły nabywane składniki majątkowe w przedsiębiorstwie Dewelopera.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, zespół składników majątkowych nabywanych przez Spółkę nie stanowi całości wyodrębnionej organizacyjnie czy finansowo w przedsiębiorstwie Dewelopera.

Zgodnie z pismem Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 3 stycznia 2007 r., sygn. 1472/ROP1/423-360/06/RM, „(...) aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie tej masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym". Wyodrębnienie funkcjonalne sprowadza się zatem do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć część zadań dotychczasowego właściciela oraz samodzielnie funkcjonować na rynku.

Ponadto, z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, wynika, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe, materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem, przynajmniej potencjalnie, umożliwiać nabywcy podjęcie działalności gospodarczej przy ich pomocy w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca nabywa od Dewelopera jedynie nieruchomości (puste budynki) lub prawo wieczystego użytkowania gruntu, które samodzielnie, w oderwaniu od przedsiębiorstwa Dewelopera, nie pełnią i nie mogą pełnić żadnych zadań gospodarczych. To Spółka jest podmiotem, który już w czasie obowiązywania umowy dzierżawy na własny koszt organizuje, i wyposaża wyżej wymienione składniki majątkowe w elementy niezbędne do tego, aby nabywany przez Spółkę zespół składników majątkowych wraz z aktywami należącymi do Spółki mógł samodzielnie funkcjonować w obrocie gospodarczym. Innymi słowy, nie można mówić o przeniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli ta część nigdy nie powstała u zbywcy, tzn. nie została u niego zorganizowana.

W analizowanej sprawie Deweloper sprzedaje de facto pusty budynek, który pod żadnym względem nie stanowi wyodrębnionej u niego części przedsiębiorstwa.

Jak wskazano wyżej, Spółka jest bowiem odpowiedzialna za przystosowanie nowych budynków do wykonywania w nich działalności handlowej. To Wnioskodawca organizuje sklep, zapewnia mu odpowiednią reklamę oraz promuje znaną i rozpoznawalną na rynku marką. Spółka zatrudnia pracowników realizujących zadania przedsiębiorstwa, zawiera kontrakty handlowe z dostawcami towarów handlowych oraz usług pomocniczych (takich jak ochrona czy sprzątanie), a także zawiera umowy poddzierżawy powierzchni w galerii handlowej sklepu.

W konsekwencji należy uznać, że to dopiero działania Spółki powodują zagospodarowanie nieruchomości Dewelopera w taki sposób, aby nieruchomość ta, wraz z aktywami Spółki, potencjalnie mogła samodzielnie wypełniać określone zadania w obrocie gospodarczym jako placówka handlowa.

Podsumowując, zdaniem Spółki, zespół składników majątkowych nabywanych od Dewelopera nie jest wyodrębniony z majątku Dewelopera w taki sposób, że po jego zakupie, bez żadnych dodatkowych elementów organizacyjnych, formalnych czy też finansowych mógłby funkcjonować w obrocie gospodarczym jako niezależne przedsiębiorstwo. W szczególności nie posiada niezbędnych do działalności środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, czy pracowników.

Przesłanki te, w opinii Spółki, stanowią podstawę do uznania, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie można mówić o zbyciu zorganizowanej część przedsiębiorstwa przez Dewelopera na rzecz Wnioskodawcy.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS). Zgodnie z art. 5(8) Szóstej Dyrektywy 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., „w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów, Państwa Członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego (...)” (odpowiedni zapis znajduje się w art. 19 Dyrektywy 112/2006/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej).

W wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-97/01) ETS dokonał wykładni wyżej cytowanego przepisu art. 5(8) Szóstej Dyrektywy, którą można odnieść także do art. 19 Dyrektywy 112/2006/WE Rady, na podstawie którego polski ustawodawca wprowadził do ustawy o VAT art. 6 pkt 1.

ETS orzekł, iż o zbyciu całości lub części aktywów, które nie stanowi dostawy towarów, można mówić jedynie, jeśli dochodzi do przeniesienia całości przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa włącznie ze składnikami rzeczowymi oraz stosownie do okoliczności składnikami innymi niż rzeczowe, które łącznie tworzą przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolne do prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższy wyrok do art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, należy stwierdzić, iż aby mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi nastąpić zbycie takiej części przedsiębiorstwa, która stanowi funkcjonalną całość pozwalającą na prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej. Jak zostało wykazane powyżej, zespół składników majątkowych nabywanych przez Spółkę nie spełnia tej przesłanki.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki transakcje zbycia składników majątkowych przez Dewelopera na rzecz Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym podlegają opodatkowaniu VAT.

Dodatkowo, w opinii Spółki, transakcja sprzedaży budynków i budowli Dewelopera nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu (...). Z tej definicji wynika, że w opisanym stanie faktycznym przez pierwsze zasiedlenie należy uznać oddanie w użytkowanie nieruchomości w wykonaniu umowy dzierżawy.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki w przedmiotowej transakcji nie zachodzą przesłanki zwolnienia od podatku VAT dostawy budynków i budowli ze względu na fakt, iż okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku lub budowli jest krótszy niż dwa lata. Zatem stosowanie do art. 29 ust. 5 ustawy o VAT oraz przepisu § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwolnieniu z VAT nie podlega również dostawa gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntu przez Dewelopera na rzecz Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej – nie zostały rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności zwolnienia od podatku VAT transakcji zbycia przez Dewelopera na rzecz Spółki gruntu z przynależnym do niego budynkiem sklepu i ewentualnie budowlami (np. parkingiem) lub budynku sklepu i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.