INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zespołu Szkół, przedstawione we wniosku z dnia 14.03.2009 r. (data wpływu 20.03.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania dofinansowania wypoczynku niepełnoletniego dziecka pracownika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.03.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania dofinansowania wypoczynku niepełnoletniego dziecka pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie obowiązującego regulaminu z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w Zespole Szkół Ogólnokształcących, pracownikowi (nauczycielowi) w 2007 r. przyznano świadczenie urlopowe w kwocie 804,60 zł, oraz dopłatę na troje dzieci: jedno dziecko w wieku 4 lat, drugie dziecko w wieku 17 lat, trzecie dziecko w wieku 21 lat, w kwocie 201,00 zł na każde dziecko.

Jedno z dzieci, które nie ukończyło 18 lat pracownik wysłał na zorganizowany wypoczynek, w formie obozu. Koszt obozu wynosił 1.195,00 zł. Pracownik zrzekł się części swojego świadczenia urlopowego (nie jest to wynagrodzenie) i dopłat na dzieci na rzecz córki (prawo nie zabrania przekazać ww. świadczeń) i po przedłożeniu faktury VAT, w której treści podano formę wypoczynku, kwotę, miejscowość, termin, nazwisko i imię dziecka, nazwisko i imię pracownika, zostały przekazane przelewem na konto organizatora wypoczynku, przyznane dopłaty na troje dzieci tj.:

201,00 zł x 3 osoby = 603,00 zł, oraz część świadczenia urlopowego pracownika w kwocie 592,00 zł.

Zgodnie z Regulaminem tworzenia, podziału i wykorzystania zakładowego Funduszu świadczeń socjalnych w Zespole Szkół z dnia 01.06.2001 r. dopłaty do wypoczynku letniego przedstawiają się następująco:

Cz. V regulaminu, pkt 3b - Nauczycielom do końca sierpnia każdego roku wypłacane jest świadczenie urlopowe w wysokości odpisu podstawowego, ustalone proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy i okresu zatrudnienia w danym roku szkolnym,

Pkt 3e - wysokość dofinansowania na dziecko nauczyciela wynosi 1/4 kwoty wypłaconego mu świadczenia urlopowego w danym roku szkolnym.

pkt 4 - o dofinansowanie do wypoczynku dzieci i młodzieży mogą się ubiegać zainteresowani tylko raz w roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od części świadczenia urlopowego pracownika i dopłaty na jedno dziecko powyżej 18 lat, które przekazano na zorganizowany wypoczynek dziecka pracownika, które nie ukończyło 18 lat, powinno się naliczyć podatek...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przekazane dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, w formie obozu i na dziecko, które nie ukończyło 18 lat, nie powinno się naliczać podatku. Aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy wymagane jest łączne spełnienie zawartych w jego treści przesłanek. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie zostały spełnione:

• wypoczynek jest zorganizowany,
• organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
• wypoczynek na formę obozu,
• dopłata dotyczy dziecka do lat 18,
• dopłata wypłacona jest z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52 a i 52 c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

A zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.
   
   

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek powinien być zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku musi być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. wypoczynek powinien przybrać formę: wczasów, kolonii, obozu lub zimowisk w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata powinna dotyczyć dzieci i młodzieży uczestniczącej w wypoczynku, które nie ukończyły 18-tego roku życia.
   
   

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z funduszu socjalnego podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Należy podkreślić, iż zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo skorzystać, a nie obowiązek korzystania. Zwolnienia podatkowe muszą być interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Przy interpretacji przepisów prawa podatkowego należy przede wszystkich posługiwać się wykładnią językową.

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji słowa „dopłata” użytego w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy, dlatego też wszelkie kwoty pieniężne przyznane z funduszu socjalnego przeznaczone na dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18, które są udokumentowane fakturami VAT lub rachunkami korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, że na podstawie obowiązującego regulaminu z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, pracownikowi w 2007 r. przyznano świadczenie urlopowe w kwocie 804,60 zł, oraz dopłatę na troje dzieci: jedno dziecko w wieku 4 lat, drugie dziecko w wieku 17 lat, trzecie dziecko w wieku 21 lat, w kwocie 201,00 zł na każde dziecko.

Jedno z dzieci, które nie ukończyło 18 lat pracownik wysłał na zorganizowany wypoczynek, w formie obozu. Koszt obozu wynosił 1.195,00 zł.

Pracownik zrzekł się części swojego świadczenia urlopowego i dopłat na dzieci na rzecz córki. Po przedłożeniu faktury VAT, w której treści podano formę wypoczynku, kwotę, miejscowość, termin, nazwisko i imię dziecka, nazwisko i imię pracownika, zostały przekazane przelewem na konto organizatora wypoczynku, przyznane dopłaty na troje dzieci.

Zakłady pracy dokonują dopłat do wypoczynku na podstawie obowiązującego regulaminu z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W Zespole Szkół Ogólnokształcących, pracownikowi przyznano świadczenie urlopowe w kwocie 804,60 zł, oraz dopłatę w kwocie 201,00 zł na każde dziecko.

W sytuacji, gdy zapisy regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych precyzują wysokość dopłaty na dziecko, nie można przyjąć, że kwoty wypłacone dodatkowo mieszczą się w tej dopłacie. W opisanej sytuacji, kwota wypłacona na konto organizatora wypoczynku jednego dziecka, pochodząca ze środków przyznanych pozostałym dzieciom i pracownikowi, nie mieści się kwocie dopłaty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, dopłata do wypoczynku zorganizowanego dziecka w kwocie przekraczającej kwotę przyznaną na ten wypoczynek, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych łącznie z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym dopłatę przyznano.

Reasumując:

Części świadczenia urlopowego pracownika i dopłaty na jedno dziecko powyżej 18 lat, które przekazano na zorganizowany wypoczynek dziecka pracownika, które nie ukończyło 18 lat, nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.