INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na odpłatność za pobyt na leczeniu oraz dojazd związany z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na odpłatność za pobyt na leczeniu oraz dojazd związany z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani osobą z orzeczonym lekkim stopniem niepełnosprawności, pracującą. Na podstawie skierowania NFZ przebywała Pani w placówce uzdrowiskowej w Z., w której pobyt częściowo opłaciła. Posiada też rachunek za pobyt w sanatorium z dnia 16 lutego 2008 r., będącym zakładem lecznictwa uzdrowiskowego, leczenie i bilety na dojazd z miejscowości zamieszkania do K. (Intercity + miejscówka) oraz powrotny (pociąg pospieszny + miejsce sypialne). Natomiast jadąc z K. do Z. a także powrotnie korzystała Pani z usług przewoźnika prywatnego i tych biletów nie zamierza rozliczyć.

Dodatkowo podkreśla Pani, że bilet do K. z dnia 16 lutego 2008 r. i do miejscowości zamieszkania są zgodne z terminem rehabilitacji w Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy istnieje możliwość odliczenia wydatków z rachunku wystawionego w dniu 16 lutego 2008 r. za pobyt i leczenie...
2. Czy istnieje możliwość odliczenia biletów Intercity z miejscówką oraz na pociąg pośpieszny z miejscem sypialnym...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wysokość poniesionych wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie a rachunek za pobyt i leczenie jest takim dokumentem imiennym czyli spełnia wszystkie warunki. Bilety są również dokumentem i wydatkiem koniecznym do odbycia rehabilitacji w innej części kraju, pomimo, że nie są imienne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 – 30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a – 4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w tym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, które to ustawodawca określił wyraźnie w art. 26 ust. 7a ww. ustawy. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi, iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ponadto w myśl art. 26 ust. 7a pkt 15 lit. a) i b) ustawy wydatkami podlegającymi odliczeniu od dochodu są również wydatki poniesione na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie rehabilitacyjnym czy też w zakładach, o których mowa w pkt 6.

Wydatki, o których mowa powyżej, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b).

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (wydatki limitowane).

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do racy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:


1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa- należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:


1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 7g ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż orzeczono w stosunku do Pani lekki stopień niepełnosprawności i na podstawie skierowania z NFZ przebywała na turnusie w dniach od 17 lutego 2008 r. do 8 marca 2008 r. Posiada Pani imienny rachunek za pobyt wraz z leczeniem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, jak również bilety Intercity z miejscówką oraz na pociąg pospieszny z miejscem sypialnym za dojazd do tej placówki i z powrotem.

Mając powyższe na uwadze, poniesienie wydatków na pokrycie kosztów pobytu na turnusie w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego w tym na zabiegi rehabilitacyjne a także wydatków związanych z odpłatnym przejazdem środkami transportu publicznego w celu przejazdu na w/w turnus czy leczenie uprawnia Panią, jako osobę posiadającą orzeczony stopień niepełnosprawności do odliczenia ich od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Odnosząc się szczegółowo do poniesionych przez Panią wydatków związanych z przejazdem, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 15 cytowanej ustawy, należy stwierdzić, iż można zaliczyć dojazd pociągiem Intercity z miejscówką oraz pociągiem pospiesznym z miejscem sypialnym. Do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie można uznać natomiast wydatków poniesionych na przejazd środkami transportu przewoźnika prywatnego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.