INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 27 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozpoczynając działalność gospodarczą jako osoba fizyczna zgłosił (około 20 lat temu) miejsce zamieszkania: (…). W 2007 r. Zainteresowany przeniósł swoją firmę w Ch na ul. X. Już wcześniej w zaświadczeniach Regon i ewidencji działalności gospodarczej zamieszczone były wpisy, że działalność jest prowadzona pod nazwą Firma Handlowa „Y”. Wystawiając fakturę podmiotowi gospodarczemu z terenu Unii Europejskiej, tak jak i w Polsce, Zainteresowany podaje dane: Firma Handlowa „Y”. Niestety nikt z zagranicy w swoim departamencie podatkowym nie zidentyfikuje go w sposób poprawny, bowiem w polskim odpowiedniku tegoż departamentu nie ma takiego podmiotu. Nadal Zainteresowany istnieje tylko z imienia i nazwiska oraz starego adresu. Według właściwego dla Wnioskodawcy urzędu skarbowego, nie jest on w stanie dokonać stosownej zmiany, natomiast według Biura Wymiany Informacji Podatkowej VAT w Koninie wolno mu zamieszczać zarówno stare jak i nowe dane firmy. Patrząc na fakturę z obecnymi danymi Zainteresowany nie istnieje w Europejskim Systemie Wymiany Informacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Dlaczego drukując nagłówek faktury w zgodzie ze zgłoszeniami, Wnioskodawca nie może poprawnie zweryfikować swoich danych w Europejskim Systemie Wymiany Informacji w K....
2. Dlaczego w oparciu o poprawnie wystawioną fakturę, danych Zainteresowanego nie zweryfikuje np. Litwin...
3. Czy faktura krajowa ma zawierać dane jak w zgłoszeniu ewidencji działalności gospodarczej i systemie Regon, a zagraniczna ma nosić inne, podwójne dane (wg pierwszego zgłoszenia działalności i obecne)...
4. Dlaczego urząd skarbowy miejscowy, informacja 0 801 055 055 oraz Biuro Wymiany Informacji Podatkowej w Koninie mówią każde coś innego...
5. Jak być uczciwym podatnikiem i prowadzić działalność w zgodzie z przepisami i własnym sumieniem, gdy żaden urząd skarbowy i doradca nie wie co z tym problemem zrobić...

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana jego danych na identyczne z aktualnymi wpisami w systemie Regon i w zaświadczeniach o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w każdym urzędzie skarbowym, izbie skarbowej, izbie celnej i w Biurze Wymiany Informacji Podatkowej tak, aby ktokolwiek z Unii Europejskiej na podstawie danych wystawcy faktury mógł go bez trudności zidentyfikować, albo zakaz dokonywania zmian w pierwotnie podanych danych zgłoszeniowych, (niemożliwość zmiany choćby adresu, nie mówiąc o zmianie nazwy firmy), albo obligatoryjna konieczność umieszczenia przez każdą osobę fizyczną zarówno danych zgłoszeniowych, jak i obecnie obowiązujących po zmianach i zgłoszeniach na każdej fakturze byłoby nielogiczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), została wyznaczona jednostka mająca pełnić funkcję biura informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Od dnia 1 grudnia 2008 r. jest nią Izba Skarbowa w Poznaniu. Do tej pory funkcję tę pełniły powołane 1 stycznia 2004 r. w Ministerstwie Finansów - Biuro Wymiany Informacji o VAT w Warszawie oraz Ośrodek Zamiejscowy w Koninie. Obowiązek utworzenia takiej jednostki został nałożony na państwa członkowskie Unii Europejskiej na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) z dnia 7 października 2003 r. nr 1789/2003 w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. Urz. UE L 264).

Stwierdza ono, że każde Państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe, na które deleguje główne zobowiązanie do kontaktów z innymi Państwami Członkowskimi w dziedzinie współpracy administracyjnej. Każde Państwo Członkowskie informuje o tym Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie.

Do głównych zadań Biura należy koordynacja działań związanych z wymianą informacji o podatnikach i dokonywanych przez nich transakcjach wewnątrzwspólnotowych pomiędzy administracjami podatkowymi w Polsce i pozostałych krajach Unii Europejskiej. Natomiast jednostka w K. została utworzona dla podatników, aby udzielić im informacji w zakresie stosowania przepisów o podatku od towarów i usług w transakcjach wewnątrzwspólnotowych oraz potwierdzania numerów identyfikacyjnych VAT zagranicznych kontrahentów. System Wymiany Informacji o VAT obejmuje także izby skarbowe, urzędy skarbowe oraz urzędy kontroli skarbowej.

System Wymiany Informacji o Podatku VAT czyli VIES (skrót od angielskich słów VAT Information Exchange System), zapewnia wymianę informacji o podatku VAT pomiędzy Państwami Członkowskimi. Administracja podatkowa w każdym państwie obowiązana jest do stworzenia i utrzymywania elektronicznej bazy zawierającej dane dotyczące zarejestrowanych podatników VAT. Dzięki systemowi, dostawca, za pośrednictwem własnej administracji podatkowej może sprawdzić, czy nabywca jest zarejestrowanym w swoim kraju podatnikiem dla celów wewnątrzwspólnotowych transakcji. Podatnicy podatku VAT, a także osoby prawne nie będące takimi podatnikami, mające interes prawny w złożeniu wniosku mogą wystąpić do biura wymiany informacji lub urzędu skarbowego w formie pisemnej, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną z wnioskiem o sprawdzenie statusu podatkowego kontrahenta unijnego (art. 97 ust.17-19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Administracja podatkowa może jedynie potwierdzić (lub nie) zidentyfikowanie podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Odpowiedź może być udzielona w takich samych formach jakie są możliwe przy składaniu wniosku. Potwierdzenie numerów identyfikacyjnych odbywa się za pośrednictwem biura wymiany informacji lub naczelników urzędów skarbowych w kraju, z którego pochodzi podatnik zwracający się z wnioskiem.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) wynika, iż zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług należy dokonać na druku VAT-R stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia. Na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1331), do dnia 31 grudnia 2009 r. może być stosowany wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Podatnicy będący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy będący osobami prawnymi - adres siedziby.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur.

Zgodnie z § 2 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o podatniku – rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług, natomiast ilekroć jest mowa w rozporządzeniu o zarejestrowanym podatniku – rozumie się przez to podatnika zarejestrowanego na podstawie art. 96, art. 97 lub art. 157 ustawy.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT" (§ 4 ust. 1 rozporządzenia).

Według zapisu § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Na podstawie § 25 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 rozporządzenia).

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4 (§ 25 ust. 3 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie § 25 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i posiada numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zainteresowany rozpoczynając działalność gospodarczą zgłosił adres zamieszkania jako adres jej prowadzenia. W 2007 r. Wnioskodawca przeniósł swoją firmę na inną ulicę w tej samej miejscowości. Wystawiając faktury VAT swoim kontrahentom (unijnym i polskim), wskazuje w nich adres siedziby firmy. Problem Zainteresowanego polega na tym, iż nikt z zagranicy w swoim departamencie podatkowym nie zidentyfikuje go w sposób poprawny, bowiem w polskim odpowiedniku tegoż departamentu nie ma takiego podmiotu. Nadal istnieje tylko z imienia i nazwiska oraz starego adresu.

Biorąc pod uwagę powyżej przywołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż pomimo braku precyzyjnego sformułowania w przepisach jaki adres (miejsca zamieszkania, czy miejsca prowadzenia działalności) podatnik będący osobą fizyczną winien wskazać na fakturze, przyjąć należy, iż będzie to adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem rejestracyjnym dla podatku od towarów i usług VAT-R, tj. w przypadku osób fizycznych powinien to być adres zamieszkania.

Należy jednak zauważyć, że powołany powyżej § 5 rozporządzenia określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców, czy też towarów. Tym samym umieszczenie na fakturze oprócz adresu zamieszkania także adresu prowadzenia działalności nie będzie błędem.

Odnosząc się do pytań nr 4 i 5 tut. Organ podkreśla, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do udzielania odpowiedzi na pytania:

1. Dlaczego urząd skarbowy miejscowy, informacja 0 801 055 055 oraz Biuro Wymiany Informacji Podatkowej mówią każde coś innego...
2. Jak być uczciwym podatnikiem i prowadzić działalność w zgodzie z przepisami i własnym sumieniem, gdy żaden urząd skarbowy i doradca nie wie co z tym problemem zrobić...

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.