INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Dariusza K., przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2009r. (data wpływu 12 marca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur korygujących i rozliczania podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur korygujących i rozliczania podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii - elektrownia wiatrowa. Jest małym podatnikiem, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT.

W dniu 29 grudnia 2000r. Podatnik zawarł umowę z firmą N. SA w N. zwaną dalej Wykonawcą na wykonanie elektrowni wiatrowej typ EW-160-22-30 Kontrakt opiewał na kwotę 555.100 zł. brutto. Powyższa elektrownia miała służyć do produkcji energii elektrycznej, a następnie jej sprzedaży. W celu uruchomienia środka trwałego jakim jest elektrownia wiatrowa zostały wykonane przez Wnioskodawcę prace umożliwiające zainstalowanie oraz uruchomienie elektrowni.

Po wykonaniu zlecenia cała wartość zamówienia została zapłacona Wykonawcy oraz Podatnik otrzymał faktury VAT, z których został odliczony podatek od towarów i usług. W dniu 30 grudnia 2002r. został uruchomiony i przyjęty do użytkowania środek trwały turbozespoły wytwórcze elektroenergetyczne wiatrowo-elektryczne o wartości początkowej 545.300 zł, z czego kwota 455.000 zł stanowiła wartość zakupu elektrowni natomiast pozostała kwota 90.300 zł stanowiła wartość prac dodatkowych. Powyższy środek trwały zaliczono do grupy 346 oraz zastosowano stawkę amortyzacyjną w wysokości 7%.

Po odbiorze i uruchomieniu elektrownia wykazywała wady, które groziły uszkodzeniem elektrowni w sposób uniemożliwiający jej dalszą pracę. O zaistniałym fakcie wielokrotnie powiadamiano na piśmie Wykonawcę. Wady nie zostały usunięte. W związku z nieusunięciem wad elektrowni Podatnik złożył do Sądu pozew domagając się zwrotu wpłaconych należności za wykonaną elektrownię tj. kwoty 555.100 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami.

W dniu 29 czerwca 2002r. został wydany wyrok Sądu Okręgowego., na mocy którego został zasądzony na rzecz Podatnika zwrot wpłaconych należności w kwocie 555.100 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Wyrok stał się prawomocny a następnie został wyegzekwowany przez Komornika Sądu Rejonowego I Rewiru

W dniach od 12 czerwca 2008r. do 27 czerwca 2008r. na konto Wnioskodawcy wpłynęła kwota 785.317 20 zł, z czego kwotę 555.100 00 zł stanowił zwrot wpłaconych należności zgodnie z umową z dnia 29 grudnia 2000r. (cena zakupu elektrowni brutto) resztę kwoty w wysokości 230.217,20 zł stanowiły ustawowe odsetki.

Na dzień 30 czerwca 2008r. dokonane i zaksięgowane w koszty odpisy amortyzacyjne środka trwałego wyniosły 182.940,68 zł. Natomiast niezamortyzowana wartość początkowa środka trwałego stanowi kwotę 362.359,32 zł. W dniu 27 czerwca 2008r. środek trwały został wykreślony z ewidencji środków trwałych.

Wykonawca elektrowni oświadczył również, iż ze względu na upływ okresu 5 lat od dnia sprzedaży elektrowni nie jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej dotyczącej powyższej sprzedaży.

W związku ze zwrotem ceny sprzedaży w zakresie podatku dochodowego wyksięgowano z pozostałych kosztów firmy (kol 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów) na dzień 30 czerwca 2008r. umorzoną wartość środka trwałego w kwocie 182.940,68 zł. oraz zaksięgowano otrzymane odsetki w pozostałe przychody firmy (kol. 8 podatkowej księgi przychodów i rozchodów) w kwocie 230217,20 zł

W zakresie podatku od towarów i usług w miesiącu czerwcu 2008r. w rejestrze VAT środków trwałych ujęto ze znakiem minus kwotę 455.000,00 zł netto, 100.100,00 zł VAT, 555.100,00 zł brutto na podstawie wyroku Sądu.

Następnie w związku z nieopłacalnością demontażu powyższej elektrowni Wykonawca zgodził się sprzedać ją Wnioskodawcy za kwotę 1 zł netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy powyższy zwrot został poprawnie ujęty w zakresie podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie podatku od towarów i usług nieprawdą jest, iż w niniejszej sprawie nie ma obowiązku wystawienia faktury korygującej. Taki obowiązek wynika z obowiązującego w 2008r. § 16 ust 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem fakturę korygującą wystawia się w przypadku zwrotu towaru sprzedawcy. Taki zwrot w przypadku Wnioskodawcy nastąpił w dniu uprawomocnienia się wyroku Sądu. Dopiero w tym dniu powstał tytuł prawny do wystawienia faktury korygującej. Nie jest istotna w tym miejscu data dokonania sprzedaży. Korekta podatku naliczonego powinna zostać ujęta w miesiącu otrzymania faktury korygującej, a nie w miesiącu dokonania sprzedaży. Jednakże ze względu na brak faktury korygującej istnieje wątpliwość co do obowiązku skorygowania podatku VAT. W wyniku wydania wyroku Sądu Podatnik nie wykorzystuje już swojego środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie należy wskazać, iż Sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy zwrot kwoty brutto, a więc przyjęcie, iż Podatnik nie ma obowiązku skorygowania podatku naliczonego wiązałoby się z uzyskaniem przez niego dodatkowego przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z uregulowaniami art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast przepisy § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) określają sytuacje w jakich podatnicy upoważnieni są do wystawiania faktur VAT korygujących. Zgodnie z § 13 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Natomiast § 13 ust. 3 pkt 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, iż fakturę korygującą wystawia się również w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Jak wskazują uregulowania § 14 ust. 2 cyt. rozporządzenia, tak wystawione faktury korygujące winny zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   a) określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego
   
   

Ponadto § 14 ust. 4 cyt. rozporządzenia stanowi, iż przepisy § 5 ust. 5 – 7 i § 7 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Przepisy § 14 cyt. rozporządzenia określają pozostałe sytuacje, w jakich należy wystawiać faktury korygujące, np. gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przytoczonych uregulowań wynika, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Wskazać należy, iż cyt. rozporządzenie Ministra Finansów zastąpiło obowiązujące do dnia 30 listopada 2008r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz.798 ze zmianami), a wskazane § 13 i § 14 są odpowiednikiem wcześniej obowiązujących § 16 i § 17, do których wprowadzono odpowiednie zmiany.

Wskazać ponadto należy, iż przepisy art. 29 ust. 4 określają, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b. Natomiast uregulowania art. 29 ust. 4a cyt. ustawy określają, iż W przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż w grudniu 2000r. zawarł umowę z kontrahentem na wykonanie przez niego elektrowni wiatrowej. W celu jej uruchomienia Wnioskodawca wykonał prace umożliwiające jej zainstalowanie oraz uruchomienie. Po wykonaniu zlecenie cała wartość zamówienia została zapłacona Wykonawcy a Podatnik otrzymał faktury VAT, z których odliczył podatek od towarów i usług. wartość początkowa uruchomionego w dniu 30 grudnia 2002r. środka trwałego (elektrowni) wyniosła 545.300 zł. Po odbiorze i uruchomieniu elektrownia wykazywała wady, które groziły uszkodzeniem elektrowni w sposób uniemożliwiający jej dalszą pracę. Wady nie zostały usunięte, w związku z czym Podatnik złożył do Sądu pozew domagając się zwrotu wpłaconych należności za wykonaną elektrownię tj. kwoty 555.100 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami.

W dniu 29 czerwca 2002r. został wydany wyrok Sądu Okręgowego w, na mocy którego został zasądzony na rzecz Wnioskodawcy zwrot wpłaconych należności w kwocie 555.100 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Wyrok stał się prawomocny a następnie został wyegzekwowany przez Komornika Sądu Rejonowego. W dniach od 12 czerwca 2008r. do 27 czerwca 2008r. na konto Wnioskodawcy wpłynęła kwota 785.317 20 zł, z czego kwotę 555.100 00 zł stanowił zwrot wpłaconych należności zgodnie z umową z dnia 29 grudnia 2000r. (cena zakupu elektrowni brutto) resztę kwoty w wysokości 230.217,20 zł stanowiły ustawowe odsetki.

W zakresie podatku od towarów i usług w miesiącu czerwcu 2008r. w rejestrze VAT środków trwałych Podatnik ujął ze znakiem minus kwotę 455.000,00 zł netto, 100.100,00 zł VAT, 555.100,00 zł brutto na podstawie wyroku Sądu.

Wykonawca elektrowni oświadczył, iż ze względu na upływ okresu 5 lat od dnia sprzedaży elektrowni nie jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej dotyczącej powyższej sprzedaży.

Podkreślić należy, iż przywołane przepisy § 13 i § 14 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów określają sytuacje, w jakich Podatnicy obowiązani są do wystawienia faktur korygujących oraz jakie elementy faktury te winny zawierać. Nie rozstrzygają jednak kwestii terminu, w jakim faktury korygujące mają być wystawiane. Skoro więc przepisy podatkowe nie regulują maksymalnego terminu korygowania faktur VAT, podmioty mają prawo do wystawiania faktur korygujących w każdym terminie, po zaistnieniu okoliczności wskazanych w przepisach § 13 i § 14 cyt. rozporządzenia, Natomiast, jak stanowi art. 86 ust. 10a cyt. ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4cjest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Z powyższych uregulowań wynika zatem, iż brak jest przepisów ograniczających termin wystawienia faktury VAT korygującej i jednocześnie brak jest przepisów, które ograniczają możliwość rozliczenia faktur VAT korygujących. Z uwagi na fakt, że przepisy podatkowe nie wskazują maksymalnego terminu korygowania faktur VAT i nakazują, generalnie, rozliczanie korekt faktur VAT w okresach bieżących (w terminach wystawienia faktur korygujących i ich otrzymania przez nabywcę), nie ma obowiązku składania korekt dokumentów rozliczeniowych za okresy, w których wystawione zostały faktury pierwotne.

Nadmienić należy, iż stosownie do art. 59 § 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części m.in. wskutek przedawnienia. Natomiast, w rozumieniu art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Powyższe przepisy mają więc zastosowanie do określenia w jakim terminie wygasa zobowiązanie podatkowe Podatnik, nie regulują natomiast kwestii terminów, w jakich należy wystawiać faktury korygujące. Zatem powyższe unormowania w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku nie będą miały zastosowania.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Sąd uznał zasadność roszczeń Wnioskodawcy i zasądził na jego rzecz zwrot wpłaconych należności.

W myśl art. 64 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) prawomocne orzeczenie Sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie. Oświadczenie woli, którego złożenie jest przedmiotem obowiązku prawnego może wchodzić w skład umowy, prowadzić do powstania stosunku prawnego jak również do jego zmiany. W związku z powyższym orzeczenie Sądu zastępuje oświadczenie woli w tym sensie, że wywołuje te same skutki, które wywołałoby oświadczenie woli zobowiązanego.

Zatem w powyższej sytuacji prawomocny wyrok Sądu stanowi podstawę do wystawienia faktur korygujących.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów wydanego na jej podstawie, w stanie faktycznym wniosku, stwierdzić należy, iż kontrahent Wnioskodawcy na podstawie prawomocnego wyroku Sądu winien wystawić korektę fakturę VAT, dotyczącą zwrotu przez niego kwoty należności pobranej jako zapłatę za wykonanie elektrowni. Wnioskodawca natomiast na jej podstawie winien dokonać korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem przedmiotowej elektrowni, w terminie określonym w art. 86 ust. 10a cyt. ustawy, tj. w rozliczeniu za okres, w którym fakturę korygującą otrzymał.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.