INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu sołtysów z tytułu inkasa - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu sołtysów z tytułu inkasa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Rada Gminy uchwałą z dnia 19 grudnia 2008 roku określiła sołtysów poszczególnych wsi wchodzących w skład gminy – inkasentami podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości. W uchwale tej określono wynagrodzenie za inkaso ww. podatków w wysokości 3% kwot pobranych i wpłaconych na rachunek bankowy Urzędu Gminy. Dodatkowo sołtysom przyznano też diety określone kwotowo w wysokości uzależnionej od wielkości sołectwa z tytułu uczestnictwa w sesjach Rady Gminy i uczestnictwa w wykonywaniu innych obowiązków określonych w statucie sołectwa i statucie gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Urząd Gminy jako płatnik może pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wpłaconych prowizji z tytułu inkasa w formie ryczałtowej wg stawki 20% przy zastosowaniu 20% kosztów uzyskania przychodu...
2. Czy wynagrodzenie sołtysów przyznane w formie diet za wykonywanie czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich jest wolne od podatku do kwoty 2.280 zł...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. W zakresie pytania drugiego zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy (Urzędu Gminy), są to odrębne źródła przychodów, których nie należy łączyć. Do kwot uzyskanych z tytułu inkasa mają zastosowanie przepisy art. 13 pkt 8, art. 22 ust. 9 pkt 4 i art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Inkasentów wyznacza się na podstawie przepisów ustawy.

W zakresie podatku rolnego, leśnego i podatku od nieruchomości, możliwość taką pozostawiono radzie gminy, która może uchwalić pobór tych podatków w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość ich wynagrodzenia za inkaso (art. 6b ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.; art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym, t.j. Dz. U. z 2002 roku, Nr 200, poz. 1682 ze zm.; art. 6 ust. 12 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.).

Do pełnienia funkcji inkasenta wyznacza się zwykle osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne, które z racji wykonywania innych zadań mają łatwy kontakt z podatnikami np. sołtysa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Rada Gminy określiła sołtysów poszczególnych wsi wchodzących w skład gminy – inkasentami podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości. W uchwale tej określono wynagrodzenie za inkaso ww. podatków w wysokości 3% kwot pobranych i wpłaconych na rachunek bankowy Urzędu Gminy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy uznać należy, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy wynagrodzenie prowizyjne z tytułu inkasa otrzymywane przez sołtysów jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Prawidłowe jest zatem stanowisko Wnioskodawcy w części odnoszącej się do zastosowania zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu i ich wysokości, przy czym jeżeli udokumentowane koszty uzyskania przychodów będą wyższe niż wynikające z zastosowania wymienionej wyżej normy, procentowej koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 1a ww. ustawy, zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Na Urzędzie Gminy dokonującym wypłaty prowizji z tytułu inkasa ciąży zatem obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 18% należności (po dokonaniu stosownych potrąceń). Wyjaśnić ponadto należy, iż powołany we wniosku art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidujący pobór zryczałtowanego podatku dochodowego dotyczy opodatkowania osób nie będących polskimi rezydentami podatkowymi, o których mowa w art. 3 ust 2a ww. ustawy. Dlatego też nie jest możliwe zastosowanie do omawianych wypłat przewidzianych w tym przepisie zasad poboru 20% podatku zryczałtowanego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.