INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r., Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.03.2009 r. (data wpływu 10.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia dostawy wewnątrzwspólnotowej dokonywanej z wykorzystaniem magazynu c-off s - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2009 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia dostawy wewnątrzwspólnotowej dokonywanej z wykorzystaniem magazynu c-off s.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce dla potrzeb rozliczeń podatku od towarów i usług, w tym również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Ponadto Spółka nie jest zarejestrowana dla celów VAT w Niemczech. Spółka nie posiada także w innych krajach UE stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka realizuje dostawy towarów do magazynów typu caIl-off stock oraz składów konsygnacyjnych do krajów Unii Europejskiej, przede wszystkim do Niemiec. Schemat transakcji, która jest przedmiotem niniejszego wniosku przedstawia się następująco:

Spółka dokonuje na terytorium kraju (Polski) transakcji zakupu towarów na zasadach exw (ex works). Towar (będący własnością Spółki) jest transportowany z terytorium kraju przez wynajętego przewoźnika (na rzecz Spółki) do magazynu na terytorium Niemiec. Magazyn, do którego dostarczane są towary jest własnością niemieckiej Spółki B, która udostępnia magazyn Spółce C - nabywcy (Kontrahent Spółki – dalej: Kontrahent). Kontrahent (zidentyfikowany dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech i posługujący się ważnym numerem VAT UE), pobiera towar z magazynu w dogodnym dla niego terminie. Towary do czasu pobrania ich z magazynu pozostają własnością Spółki. Kontrahent pobiera towar z magazynu, co potwierdzane jest raportem sporządzanym przez Spółkę B - s d n. Na podstawie niniejszego raportu Spółka wystawia na rzecz Kontrahenta faktury handlowe, dokumentujące dostawę towarów do tego podmiotu. Spółka na dowód dokonanej dostawy wewnątrzwspólnotowej posiada następujące dokumenty:

• kopię faktury;

• summary delivery note - raport sporządzany dla Spółki przez Spółkę B (zarządzającą magazynem) o ilości pobranych towarów z magazynu przez Kontrahenta;

• dokument przewozowy CMR dokumentujący dostawę towaru z Polski do magazynu w Niemczech, nie zawierający potwierdzenia odbioru (podpisu) towaru przez magazyn w Niemczech, a zawierający podpis wysyłającego towar (Spółki) oraz przewoźnika, dokument CMR zawiera specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;

• dowód zapłaty za dostarczone towary do Kontrahenta.
  
  

Spółka opisane transakcje w chwili obecnej opodatkowuje stawką 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisana powyżej transakcja dostawy na rzecz niemieckiego nabywcy (Kontrahenta) za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego na terytorium Niemiec, stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT...
2. Przy założeniu odpowiedzi twierdzącej - w którym momencie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
3. czy w momencie przemieszczenia towarów do magazynu zlokalizowanego na terytorium Niemiec...
4. czy w momencie pobrania przedmiotowych towarów z magazynu przez Kontrahenta...
5. Kiedy do przedmiotowych dostaw powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług...
6. Czy posiadane (wymienione powyżej) przez Spółkę dokumenty uprawniają do stosowania stawki 0% dla przedmiotowych dostaw...
7. Czy w przypadku posiadania przez Spółkę kopii faktury, dokumentu przewozowego CMR bez potwierdzenia odbioru nabywcy (podpisu) i dowodu zapłaty za towar uprawniają do stosowania stawki 0% dla przedmiotowych dostaw...
   
   

Stanowisko Spółki jest następujące:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 13 ust 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się, wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W świetle przytoczonego przepisu należy stwierdzić, że jeżeli wywóz towarów następuje w celu dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, zachodzi WDT, które po stronie niemieckiego nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów. Zdaniem Spółki opisana transakcja jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na to, że spełnione zostały łącznie dwa warunki tj. przemieszczenie towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej (Niemiec) na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej oraz przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Ad. 2.

Spółka uznając, iż w opisanym stanie faktycznym ma do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT uważa, iż ma ona miejsce w chwili kiedy nabywca towarów uzyska prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, co następuje po wydaniu towaru Kontrahentowi przez Spółkę B, a nie w momencie dostarczenia towarów do magazynu Spółki B.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, w przypadku gdy przed upływem tego terminu, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Pobranie towarów z magazynu zostaje potwierdzone dokumentem wydania towaru – summary delivery note – sporządzonym przez niezależny podmiot prowadzący magazyn. Faktury do Kontrahenta przez Spółkę wystawiane są na podstawie raportu – summary deIivery note – w dniu jego wystawienia, tzn. data na fakturze jest równoznaczna z datą raportu. W związku z powyższym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Ad. 4 i 5.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Jednocześnie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowodami, o których mowa powyżej, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrz wspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju:
   
   

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiadającego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju a w przypadku gdy przewóz zlecony jest przewoźnikowi,

• kopia faktury,

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (zawarta na CMR).
  
  

Spółka ponadto posiada inne dokumenty potwierdzające dostarczenie towaru do Kontrahenta np. summary delivery note, dowód zapłaty za dostarczony towar.

Jak wynika z przywołanych przepisów istotą WDT jest fizyczny wywóz towarów z terytorium kraju (Polski,) na terytorium innego kraju członkowskiego, w wykonaniu dostawy na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej z innego kraju członkowskiego. Taki wywóz towarów powinien być opodatkowany stawką 0%. Dokumentacja wskazana w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ma stanowić dowód, że WDT w rzeczywistości miało miejsce i istnieje podstawa zastosowania zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT stawki podatku 0%.

W świetle powyższego należy uznać, że Spółka jest w posiadaniu dokumentacji stanowiącej dowód wywiezienia towarów z terytoriom kraju i dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentacja ta dowodzi, że doszło do WDT, w związku z tym Spółka ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% do dokonywanych dostaw. Podkreślić należy, że raport sporządzany przez niezależny podmiot oraz oświadczenie Kontrahenta jak również pozostałe dokumenty jednoznacznie wskazują, że WDT miało miejsce. Spółka podkreśla, że przepisy Dyrektywy VAT nie wymagają posiadania żadnych dokumentów dla celów możliwości zastosowania stawki VAT 0% dla WDT (zwolnienia wg Dyrektywy). Zgodnie z art. 273 Dyrektywy VAT państwa członkowskie mogą wprowadzać dodatkowe obowiązki, celem zagwarantowania prawidłowego poboru podatku VAT i zapobieżenia oszustwom, jednak ograniczenia te nie mogą naruszać podstawowej zasady podatku VAT jaką jest zasada neutralności. Przepisy dotyczące dokumentowania WDT mają służyć wykazaniu faktycznego wywozu towarów z terytoriom kraju, a jednocześnie zapobiegać nadużyciom. Nie mogą one ograniczać czy pozbawiać podatnika prawa do zastosowania do transakcji wewnątrzwspólnotowej stawki VAT 0%, w sytuacji kiedy podatnik na podstawie zgromadzonych dokumentów wykazuje, że wywóz towarów w rzeczywistości został dokonany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Procedura sprzedaży z wykorzystaniem składów konsygnacyjnych oraz tzw. magazynów call-off stock, jest rodzajem uproszczenia i udogodnienia w prowadzeniu działalności gospodarczej. W przypadku magazynu call-off stock jest jeden odbiorca towarów znany już zwykle w momencie transportu lub wysyłki towarów. Odmienną konstrukcją są składy konsygnacyjne, w przypadku których zagraniczny dostawca towarów nie zna zwykle odbiorcy towarów w chwili ich sprowadzenia do innego kraju.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja dostawy towaru, zawarta w art. 7 ust. 1 w/w ustawy, w sposób celowy oderwana została od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu. Pojęcie „dostawa towarów” jako przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel należy rozumieć szeroko, analizując przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter prawny. W powyższym znaczeniu dostawa towarów obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. W myśl art. 13 ust. 1 w/w ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Stosownie do art. 13 ust. 2 w/w ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Jednocześnie art. 13 ust. 3 za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w celu dokonania transakcji ze skonkretyzowanym nabywcą zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów po stronie sprzedawcy, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Dla właściwej identyfikacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest bez znaczenia, jak wewnątrzwspólnotowa transakcja traktowana jest w państwie członkowskim, na terytorium którego towar jest wysyłany. Jeżeli państwo członkowskie - Niemcy - stosuje w swojej legislacji podatkowej specjalne uproszczenia, polegające na zwolnieniu podmiotu dokonującego sprzedaży towarów przez magazyn z obowiązku rejestracji i rozliczenia VAT zarówno z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jak i późniejszej dostawy towarów do nabywcy, wówczas u Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na podstawie zapisu art. 13 ust. 1 ustawy. W piśmie z dnia 11 listopada 2004 r. skierowanym do Ministerstwa Finansów przez Komisję Europejską stwierdzono: „W odniesieniu do umów call-off stock i consignment stock niektóre Państwa członkowskie rzeczywiście stosują konkretne uproszczenia w stosunku do istniejących zasad, regulujących omawiane transakcje w ramach prawa wspólnotowego. Uproszczenia te nie mają podstawy prawnej w VI Dyrektywie. Stosowane uproszczenia różnią się w zależności od poszczególnych Państw członkowskich i są często związane z zasadą wzajemności zainteresowanych dwóch państw.

Niektóre państwa członkowskie traktują natomiast wysyłanie towarów w ramach umowy call-off stock jako wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów na rzecz klienta w innym państwie członkowskim, a nie za wydanie dobra, co oznacza, że na tym etapie nie zmienia się własność towarów. Taka zasadę można stosować jedynie jeżeli Państwo członkowskie, w którym klient posiada siedzibę również zgadza się, aby dostawca nie musiał być zarejestrowany na VAT na jego terytorium jako, że staje się właścicielem towarów w tym państwie i następnie dostarcza je swojemu klientowi w tym państwie.

Oznacza to, że jedynie jeżeli oba zainteresowane Państwa członkowskie wyrażą zgodę na to, aby traktować przekazanie rzeczy na mocy umowy c-o sjako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przez dostawcę oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez klienta można zastosować rozwiązanie upraszczające".

Zauważyć należy, iż regulacje dotyczące wykorzystywania magazynów call-off stock na terytorium Polski zostały wprowadzone do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 01 grudnia 2008 r., z tym jednakże zastrzeżeniem, iż w w/w ustawie nie używa się pojecia „magazyn call-off stock” lecz pojęcia „magazyn konsygnacyjny”.

Z wniosku wynika, że Spółka dokonuje dostaw towarów z Polski do magazynu Spółki B położonego w Niemczech, skąd będzie je pobierał Kontrahent. Prawo do dysponowania towarami jak właściciel przechodzi na Kontrahenta z momentem pobrania towaru z magazynu. Zatem przemieszczanie towarów z terytorium Polski do magazynu call-off stock mieszczącego się na terytorium innego kraju Unii Europejskiej (Niemcy) przez Spółkę na rzecz z góry ustalonego nabywcy (zarejestrowanego w Niemczech podatnika podatku od wartości dodanej, posiadającego numer identyfikacyjny UE), oraz uzyskanie przez Kontrahenta prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Są bowiem spełnione łącznie dwa warunki, zawarte w w/w przepisie, pozwalające na uznanie danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, tj. przemieszczenie towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej oraz przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednakże w sytuacji, w której zgodnie z prawem niemieckim, po stronie Spółki powstał obowiązek dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec i wykazania przedmiotowej dostawy najpierw jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a następnie jako dostawę na terytorium Niemiec dokonywaną na rzecz Kontrahenta, Spółka nie dokonuje na terytorium Polski WDT w rozumieniu przepisu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz WDT w rozumieniu przepisu art. 13 ust. 3 w/w ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku VAT, obowiązek podatkowy w transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, a w przypadku gdy przed upływem tego terminu, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż dostawa towaru jest dokonywana z chwilą pobrania towaru przez Kontrahenta z magazynu. Nakłada to na Spółkę obowiązek wystawienia faktury dokumentującej dostawę, w terminie 7 dni od wydania towaru z magazynu, zgodnie z przepisem § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Spółka wystawia faktury na podstawie raportu sporządzanego przez Spółkę B (summary delivery note) w dniu jego wystawienia, czyli data pobrania towarów z magazynu pokrywa się z datą wystawienia faktury. Dlatego też w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury, jednakże nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 ustawy. Stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
   
   

Przepis art. 42 ust. 3 powołanej ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje w zasadzie zamknięty katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu towarów i jego dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Wyliczenie, które później następuje w w/w art. 42 ust. 3 ma charakter wyczerpujący. Nie zostało ono poprzedzone zwrotem „w szczególności”, stąd nie można przyjąć, że ma ono charakter jedynie przykładowy. W zakresie udowodnienia, że miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa, ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje swego rodzaju legalną teorię dowodów. Dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy mogą być w sumie tylko dokumenty wyraźnie wskazane w przepisie. W pewnych sytuacjach wymagane dokumenty mające potwierdzić fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w ramach której towary będące jej przedmiotem były wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, mogą być niewystarczające, niejasne, czy też nie mogą potwierdzać jednoznacznie dokonania powyższej czynności. Wówczas ustawodawca przewidział możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi), z których będzie wprost wynikać, że miał miejsce wywóz towarów z kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dokumenty te zostały wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust.1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny-dokument stwierdzający wygaśniecie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Podkreślenia wymaga fakt, iż z uwagi na bogactwo form obrotu gospodarczego, w szczególności stosowanych systemów logistycznych, katalog dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 powołanej ustawy jest katalogiem otwartym, nie ogranicza zatem form udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania łącznie dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Regulacje zawarte w przepisach dotyczących dokumentowania wywozu towarów w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów akcentują charakter dowodowy wskazanych w nich dokumentów. Podkreślić należy ponownie, iż dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy potwierdzają w sposób jednoznaczny zarówno tożsamość towarów będących przedmiotem transakcji i wywozu, podmioty będące stronami wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jak również fakt dokonania wywozu towarów. Z tego względu nie można przyjąć, że ich brak może zostać zastąpiony innymi dokumentami. Podkreślić należy, iż przepisy ustawy nie wymagają, aby każdy z w/w dokumentów stanowił odrębny dokument, co oznacza, że warunek posiadania np. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku będzie spełniony również wtedy, gdy specyfikacja ta będzie zawarta w treści faktury lub w treści dokumentu przewozowego.

W związku z tym, iż Spółka posiada wszystkie kluczowe dokumenty wymagane w przepisie art. 42 ust. 3 przywoływanej ustawy dla zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku tj. kopię faktury, dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (CMR) oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (zawartą na CMR) należy uznać, iż Spółka dysponuje wszystkimi dokumentami niezbędnymi do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Spółki przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe. Jednocześnie zaznaczyć należy, iż chociaż Spółka, zgodnie z podanym stanem faktycznym, realizuje dostawy zarówno do magazynów call-off stock jak i do składów konsygnacyjnych na terenie Unii Europejskiej, to niniejsza interpretacja ma zastosowanie wyłącznie do dostaw realizowanych do magazynu call-off stock leżącego na terytorium Niemiec, o którym mowa we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.