INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2009r. (data wpływu 23 marca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2009r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2008r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Klientem Wnioskodawcy jest firma P. z siedzibą w Szwajcarii, niezarejestrowana jako podatnik VAT w żadnym kraju UE. Zamawiała ona towary produkcji Wnioskodawcy, które do tej pory były eksportowane czyli wysyłane bezpośrednio do szwajcarskiej siedziby zamawiającego. Firma ta zwróciła się jednak do Wnioskodawcy z prośbą o przesyłanie następnych towarów do firmy H. w Niemczech, która posiada, status przedstawiciela fiskalnego firmy z siedzibą w Szwajcarii.

Firma H. (mająca NIP unijny jako przedstawiciel podatkowy) byłaby odbiorcą towaru, a płatnikiem i zamawiającym firma P. Istnieje dokument potwierdzający przedstawicielstwo fiskalne firmy P. przez firmę H.. Towar zamówiony został na zasadach EXW jednak klient prosi Wnioskodawcę o sprzedaż usługi transportu do Hamburga.

Pismem z dnia 29 maja 2009r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

W związku ze złożonym wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji prawa podatkowego Wnioskodawca wyjaśnia, iż pytanie dotyczy tylko i wyłącznie tego, czy opisana w rubryce nr 54 dostawa towarów jest wewnątrzwspólnotową dostawa towarów czy też należy ją zakwalifikować w inny sposób. Wniosek w zakresie zadanego pytania nie dotyczy kwestii transportu, która pojawiła się w opisie stanu faktycznego jedynie celem jego dokładnego opisania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak należy opodatkować tego typu transakcję i czy jest to dostawa wewnątrzwspólnotowa...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 13 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 przepisy te stosuje się, pod warunkiem że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 6 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 1.

W przypadku Wnioskodawcy spełniony jest warunek wynikający z art. 13 ust. 6, czyli Wnioskodawca zarejestrowany jest jako podatnik VAT UE, oraz z art. 13 ust. 1, czyli przemieszczenie towaru następowałoby pomiędzy dwoma różnymi państwami członkowskimi (między Polską a Niemcami).

Zdaniem Wnioskodawcy spełniony jest również warunek wynikający z art. 13 ust. 2 gdyż spółka P. nie jest wprawdzie zarejestrowanym podatnikiem VAT UE, ale ustanowiła swoim przedstawicielem podatkowym (fiskalnym) w Niemczech firmę H. Przedstawiciel fiskalny w Niemczech zgodnie z ich ustawą VAT (art. 22-22d UStG), ma obowiązki przedsiębiorcy mającego siedzibę za granicą spełniać jak obowiązki własne (podobne rozwiązanie w art. 15 ust. 7-10). Jeżeli więc firma P. dostarczyła Wnioskodawcy dokumenty potwierdzające ustanowienie przez nich przedstawiciela podatkowego w Niemczech i jeśli dla potrzeb transakcji ich przedstawiciel podatkowy, poda polskiemu podatnikowi niemiecki numer identyfikacyjny VAT UE (przyznany podmiotowi Szwajcarskiemu firmie P.), to taka transakcja może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (przy spełnieniu również pozostałych warunków).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wedle stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, wedle stawki 0% (zwolnienie z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Zatem dla uznania aby dana czynność została uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów konieczne jest, aby po jednej stronie transakcji występował polski podatnik, po drugiej zaś stronie - podatnik podatku od wartości dodanej z innego państwa członkowskiego. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (czyli jej zwolnienie od podatku z prawem do odliczenia) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

W celu realizacji przedstawionych wyżej zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Ponieważ przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT dotyczą podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego, który w państwie zakończenia transportu lub wysyłki towarów będzie rozpoznawał wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów należy w kwestii osób zobowiązanych do zapłaty podatku VAT z tyt. wewnątrzwspólnotowego nabycia odnieść się do postanowień Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str .1).

Stosownie do art. 204 ww. Dyrektywy w przypadku gdy zgodnie z art. 193-197 oraz art. 199 i 200, osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik niemający siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą zezwolić temu podatnikowi na wyznaczenie przedstawiciela podatkowego jako osoby zobowiązanej do zapłaty VAT.

Ponadto, w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu transakcja dokonywana jest przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny i gdy z państwem, w którym podatnik ten ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, nie istnieje żaden instrument prawny dotyczący wzajemnej pomocy o zakresie podobnym do przewidzianego w dyrektywie 76/308/EWG oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1798/2003, państwa członkowskie mogą przyjąć przepisy stanowiące, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest przedstawiciel podatkowy wyznaczony przez tego podatnika niemającego siedziby.

Państwa członkowskie nie mogą jednakże stosować możliwości, o której mowa w akapicie drugim, do podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 358 pkt 1, którzy wybrali procedurę szczególną dla usług świadczonych drogą elektroniczną.

Możliwość przewidziana w ust. 1 akapit pierwszy podlega warunkom i procedurom określonym przez każde państwo członkowskie.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż osobą zobowiązaną do zapłaty podatku z tyt. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w danym państwie członkowskim może być również przedstawiciel podatkowy, jeżeli to państwo członkowskie wprowadziło możliwość lub obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego na podstawie cyt. wyżej art. 204 Dyrektywy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca -zarejestrowany jako podatnik VAT UE zamierza dokonać dostawy towaru na rzecz firmy ze Szwajcarii działającej za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego - firmy z Niemiec, zidentyfikowanej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec. W ramach powyższej transakcji towar zostanie przemieszczony z terytorium Polski do Niemiec.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan prawny i stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy przepisy państwa niemieckiego dopuszczają możliwość rozliczenia podatku od wartości dodanej z tyt. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Niemiec dokonanego przez Firmę z siedzibą w Szwajcarii przez przedstawiciela podatkowego zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwpólnotowych, wówczas dostawa dokonana przez Wnioskodawcę na warunkach opisanych we wniosku spełniać będzie warunki do uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.