INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28.04.2009 r. (data wpływu 30.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

I. Sp. z o.o. S.K. z siedzibą przy ul. w W., NIP, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży nieruchomości. Właścicielem przedsiębiorstwa jest Pan Andrzej B.

Przedsiębiorstwo będzie korzystało z usług doradztwa i konsultacji w zakresie nieruchomości świadczonych przez podmiot K. Sp. z o.o. S.K. z siedzibą przy ul. w W., NIP:, w której na dzień złożenia wniosku wspólnikami są: K. Sp. z o.o. - komplementariusz, Andrzej B. - komandytariusz, Maciej P. - komandytariusz.

Sp. z o.o. S.K. Spółka prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa oraz doradztwa w obrocie nieruchomościami. Spółka zatrudnia pracowników.
Andrzej B. usługi nabyte z K. Sp. z o.o. S.K. sprzeda innemu podmiotowi uzyskując tym samym dochód z powyższej usługi i przyczyniając się do osiągnięcia przychodu poprzez poniesiony koszt.

Podmioty stosują w transakcjach pomiędzy omawianymi spółkami ceny rynkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi konsultacji w zakresie nieruchomości świadczone przez sp. z o.o. Sp. komandytową na rzecz innej spółki z o.o. S.K., w której jeden ze wspólników posiada udziały w obydwu wymienionych wyżej sp. z o.o. S.K. i jest jednocześnie komandytariuszem obydwu wspomnianych wcześniej spółek, będą kosztem podatkowym dla tej spółki, która korzysta ze świadczonych usług konsultacji... Na okoliczność sprzedaży usługi konsultacji sporządzane zostanie pisemne zamówienie lub umowa, w której zawarte będą zakres i przedmiot oraz wartość usługi. Ponadto czy koszty usług refakturowanych udokumentowanych załącznikami będącymi źródłem powstania refakturowanego kosztu również będą kosztem podatkowym spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przeszkód prawnych, aby ponoszone koszty na zakup usług w sp. z o.o. sp. komandytowej były kosztami uzyskania przychodów w innej sp. z o.o. S.K., w której jeden ze wspólników jest jednocześnie wspólnikiem w obydwu spółkach.

Podstawowe znaczenie przy ustalaniu wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów ma przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.), z którego wynika, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Okoliczność, że Spółka ponosi koszty na rzecz (po części) samego siebie, zamawiając usługi w spółce osobowej, w której jeden ze wspólników jest wspólnikiem w obydwu spółkach nie jest przeciwwskazaniem do zaliczenia tych wydatków w koszty uzyskania przychodów. Istotne jest bowiem to, aby dane koszty były ponoszone w celu uzyskania przychodów. Możliwość, że koszt (wydatek) podatnika jest jednocześnie w części jego przychodem (jako wspólnika sp. z o.o. Sp. komandytowej) wynika ze specyfiki traktowania spółek osobowych na gruncie podatku dochodowego.

Takiego rodzaju wydatki nie zostały wymienione również w katalogu kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów tj. w art. 23 ust. 1 wspomnianej wcześniej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wartości własnej pracy podatnika, jego małżonki i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

To wyłączenie nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym mając na uwadze, że sp. z o.o. Sp. komandytowa jest podmiotem odrębnym prawnie od jej wspólników.

Stosownie do przepisu art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. W związku z tym może być ona stroną czynności prawnych ze swoimi wspólnikami.

Spółka słusznie zamierza koszt usług świadczonych przez sp. z o.o. sp. komandytową, w której jeden ze wspólników ma jednocześnie w obydwu spółkach udziały, zakwalifikować do swoich kosztów uzyskania przychodu w świetle prawa podatkowego.

Analogicznie spółka słusznie zamierza zaliczyć w koszty podatkowe koszty związane z refakturowaniem usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.