INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009r. (data wpływu 30 marca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zgłoszenia działalności do VAT-u – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zgłoszenia działalności do VAT-u.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem 20 marca 2009r. rozpoczęłam prowadzenie działalności gospodarczej osoby fizycznej polegającą na prowadzeniu usług księgowych. Ten rodzaj działalności gospodarczej wg PKD 2007 mieści się w grupie 6920Z „Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe”. Składając w Urzędzie skarbowym NIP-1 powiedziano mi, że w związku z w/w PKD muszę zarejestrować się w VAT, bo wszelkie doradztwo obowiązkowo podlega VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rzeczywiście muszę zgłosić swoją działalność do VAT-u...

Na pewno nie przekroczę kwoty 80.000 zł (proporcjonalnie do 10 m-cy 2009r. tj. kwota 66.667 zł.)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie musi zgłaszać swojej działalności do VAT, ponieważ nie będzie prowadziła doradztwa, co więcej nie ma prawa prowadzić doradztwa podatkowego, ponieważ nie posiada Certyfikatu doradcy podatkowego. Świadcząc tego rodzaju usługi bez obowiązkowego Certyfikatu złamałabym obowiązujące prawo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 9 ww. ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w przepisie art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 37 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 73, poz. 443 ze zm.), czynności doradztwa podatkowego obejmują: udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych; prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie; sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie. Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, w myśl art. 3 cyt. ustawy, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci.
   
   

Biorąc po uwagę przytoczone powyżej przepisy, stwierdzić należy, że w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni z dniem 20 marca 2009r. rozpoczęła działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu usług księgowych. Zainteresowana wskazuje, że nie będzie prowadziła doradztwa a co więcej nie ma takiego prawa, ponieważ nie posiada Certyfikatu doradcy podatkowego. W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie świadczy usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, tj. usług prawniczych, w zakresie doradztwa, jubilerskich, gdyż nie posiada stosownych uprawnień.

Dodatkowo Strona poinformowała, że na pewno nie przekroczy kwoty 80.000 zł (proporcjonalnie do 10 m-cy 2009r. tj. kwota 66.667 zł.).

W świetle powyższego oraz wskazanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że ponieważ Wnioskodawczyni nie świadczy usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług to przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w cytowanym art. 113 ust. 9 ww. ustawy. Skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, jeżeli przewidywana przez Wnioskodawczynię wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Kwota ta zgodnie z art. 113 ust. 1 ww. ustawy wynosi 50.000 zł.

Reasumując, tut. organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że nie musi Ona dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, ale tylko do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 czyli do momentu do kiedy przysługuje Podatnikowi prawo do skorzystania ze zwolnienia.

Ponadto tut. organ podatkowy informuje, że Strona dokonując obliczenia wartości sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, przyjęła błędną kwotę tj. 80.000 zł zamiast 50.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock