INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2009r. (data wpływu 15 czerwca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalny wierzytelności jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonał w maju 2007 r. dostawy wraz montażem towaru - automatycznej linii paletyzacji worków - na rzecz innej spółki z o.o. - zwanej w dalszej części wniosku dłużnikiem. W momencie dokonania dostawy została wystawiona i przekazana dłużnikowi faktura VAT, którą przyjął i częściowo uregulował. Dłużnik zakwestionował jakość wykonania linii, będącej przedmiotem umowy, pobierając z rachunku podatnika kwotę gwarancji bankowej dobrego wykonania, przy czym podatnik nie zgodził się z zarzutami dłużnika. Następnie po tygodniu dłużnik na poczet przedmiotowej faktury VAT wpłacił na rachunek podatnika kwotę niewiele przekraczającą kwotę pobranej gwarancji bankowej - uiszczając jedynie częściowo należność za fakturę. Wypłata gwarancji została przez podatnika zaliczona na poczet zwiększenia należności za fakturę VAT ponieważ nie zostały uznane roszczenia dłużnika nabywcy linii. W związku z nieuregulowaniem należności wynikającej z faktury VAT sprawa została skierowana do Sądu Arbitrażowego i czeka na rozstrzygnięcie. Korzystając z art. 89a ustawy o podatku VAT podatnik w kwietniu 2009 r. dokonał korekty podatku VAT należnego w stosunku do nieuregulowanej części należności wynikającej z w/w faktury VAT. Dłużnik kwestionuje kwotę dokonanej korekty podatku należnego, uznając, że kwotę niezapłaconej części należności z faktury należy zmniejszyć o kwotę pobranej gwarancji bankowej. Pod pobraną gwarancję bankową dłużnik wystawił księgową notę obciążeniową, która została przez podatnika zwrócona wystawcy jako nie posiadająca podstawy prawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę zrealizowanej bez podstawy prawnej przez dłużnika gwarancji bankowej należy zaliczyć na poczet zwiększenia zobowiązania dłużnika z tytułu wystawionej przez podatnika faktury VAT i powiększyć o tę kwotę podstawę dokonania korekty z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy kwotę pobranej bezpodstawnie gwarancji bankowej należy zaliczyć na poczet zwiększenia zobowiązania z tytułu faktury VAT i uwzględnić jako podstawę do dokonania korekty podatku należnego z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług. Zabezpieczone gwarancją bankową kwoty pieniężne nie są zobowiązaniami samiostnymi, ale zobowiązaniami warunkowymi. Aby skorzystać z ustanowionego zabezpieczenia należy wykazać podstawę prawną. Kwestię tę reguluje art. 405 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zgodnie z którym „Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości”. Zgodnie z powyższym uszczuplone środki pieniężne na naszym rachunku podlegają zwrotowi, a w związku z tym zwiększają kwotę wierzytelności podatnika z tytułu faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy jest możliwe, o ile wnioskodawca spełni uprzednio wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy.

Z opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca dokonał dostawy towaru (linii paletyzacji worków) wraz z montażem. Dokonana dostawa została potwierdzona fakturą VAT, z tytułu której nabywca (dłużnik) uregulował część należności. Nabywca w związku z zakwestionowaniem jakości linii z rachunku bankowego wnioskodawcy pobrał kwotę gwarancji bankowej, którą po tygodniu zwrócił (wpłacono kwotę gwarancji i część należności z faktury). Wpłata gwarancji została przez wnioskodawcę zaliczona na poczet zwiększenia należności za fakturę VAT.

Pytanie wnioskodawcy dotyczy możliwości powiększenia dokonania korekty podatku należnego w oparciu o art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług o kwotę zrealizowanej gwarancji bankowej, która to została udokumentowana notą obciążeniową.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż jednym z warunków umożliwiającym do skorzystania z ulgi na złe długi jest warunek, aby wierzytelność nieściągalna (w stanie faktycznym kwota gwarancji bankowej) stanowiła obrót, wykazany w deklaracji i podatek należny. Zatem od kwoty zrealizowanej bez podstawy prawnej przez dłużnika gwarancji bankowej nie można dokonać korekty podatku należnego, gdyż nie zostały spełnione warunki określone w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.