INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej – reprezentowanej przez Pełnomocników, przedstawione we wniosku z dnia 05 marca 2009 r. (data wpływu 11.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• stosowania właściwego kursu do przeliczania faktury VAT wyrażonej w walucie obcej oraz
• ustalania różnic kursowych w momencie zapłaty zobowiązania w walucie obcej

   – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 06 maja 2009 r. (data wpływu 11 maja 2009 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• stosowania właściwego kursu do przeliczania faktury VAT wyrażonej w walucie obcej oraz
• ustalania różnic kursowych w momencie zapłaty zobowiązania w walucie obcej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest osobą prawną, której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest produkcja obrabiarek do metalu. Wnioskodawca jest spółką - córką niemieckiego koncernu G(..) w B(…).

W związku z nowelizacją ustawy Prawo dewizowe oraz ustawy Kodeks cywilny, która weszła w życie w styczniu 2009 roku, została zniesiona zasada walutowości w Polsce. Od tej pory każdy przedsiębiorca może rozliczać się w euro i w innych walutach, a nie tylko w polskich złotówkach. Dotychczasowe zapisy ustawy Kodeks cywilny i Prawa dewizowego stanowiły poważną przeszkodę dla przedsiębiorców zajmujących się eksportem, czy importem. Zgodnie z nowymi przepisami, dokonywanie rozliczeń i prowadzenie rachunków w walutach wymienialnych nie będzie wymagało uzyskania każdorazowo zezwolenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego.

Spółka w ramach prowadzonej polityki cenowej składa zamówienia u dostawców polskich w walucie obcej – EUR. Dostawcy ci są podmiotami z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czyli podlegają regulacjom prawnym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług, które obowiązują w Polsce.

W wyniku zrealizowanej dostawy, Spółka otrzymuje od polskiego dostawcy fakturę VAT, która zostaje przeliczona w dwóch walutach: krajowej oraz obcej. Kwota brutto, jaką Spółka jest zobowiązana uiścić swojemu dostawcy jest wykazana w walucie obcej EUR. Dlatego też zapłata do kontrahenta dokonywana jest z rachunku walutowego w EUR, w kwocie brutto łącznie z podatkiem VAT wykazanym na fakturze.

Na gruncie prawa podatkowego wszelkie rozliczenia z organami skarbowymi muszą być przeprowadzane w polskiej walucie, z tej przyczyny w ewidencji podatku od towarów i usług Spółka wykazuje podatek naliczony w złotówkach – kwota wykazana przez dostawcę polskiego na fakturze VAT.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, zaistniały u podatnika wątpliwości dotyczące kwestii zaliczenia różnic kursowych do kosztów uzyskania przychodów bądź przychodów podatkowych, zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które powstają przy zapłacie do dostawcy.

W piśmie uzupełniającym z dnia 06 maja 2009 r. Spółka wskazała, iż różnice kursowe ustala zgodnie z przepisem art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Po jakim kursie winny być przeliczane faktury VAT wystawione przez polskich dostawców w walucie obcej...
2. Czy różnice kursowe powstające w momencie zapłaty faktury VAT wystawionej przez polskich dostawców w walucie obcej stanowią koszt uzyskania przychodu, jeżeli zapłata jest dokonywana również w walucie obcej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 9 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej. Przepis ten zobowiązuje jednostkę do przeliczania wszelkich operacji gospodarczych w walutach obcych na walutę krajową, zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki, wszystkie faktury VAT dostawców polskich wyrażone w walucie obcej winny być przeliczone na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Stanowisko to jest zgodne z przepisem zawartym w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W momencie zapłaty do kontrahenta powstają dodatnie lub ujemne różnice kursowe. Art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, iż dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast definicję ujemnych różnic kursowych zawiera art. 15a ust. 3 pkt 2 tej ustawy: ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Spółka przelicza zapłaty w walucie obcej według kursu sprzedaży banku, z którego usług jednostka korzysta, z dnia obciążenia rachunku bankowego Spółki (faktycznie zastosowany kurs waluty). Stosownie do unormowania w art. 15a ust. 1, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody, jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów, jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 (regulacje prawne przytoczone powyżej).

Tym samym, zdaniem Spółki, różnice kursowe ustalane w opisanym stanie faktycznym, winny stanowić koszt lub przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka przyjęła metodę rozliczania różnic kursowych opartą na ustawie podatkowej – wskazaną w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do treści art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Na podstawie art. 15a ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z kolei, w myśl art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;
• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty;
• wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) udzielenia jest inna niż jego (jej) wartość w dniu zwrotu;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) otrzymania jest inna niż jego (jej) wartość w dniu spłaty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W związku z powyższym, ustalanie podatkowych różnic kursowych w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów odbywa się w sposób następujący.

I tak, koszty poniesione przez Spółkę (w rozumieniu art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) określone w walucie obcej z tytułu zakupu przelicza się na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (art. 15 ust. 1 zdanie drugie ww. ustawy). Tak ustalone koszty podatkowe są podstawą do obliczenia podatkowych różnic kursowych przy uwzględnieniu dokonywanych przez Spółkę płatności w walucie obcej, bowiem w rachunku podatkowym ujmuje się tylko i wyłącznie zrealizowane różnice kursowe.

Następnie w dniu zapłaty zobowiązania w walucie obcej, wypłatę taką należy przeliczyć – stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wg faktycznie zastosowanego kursu tej waluty (tj. kursu sprzedaży banku, z którego usług Spółka korzysta).

Należy również wskazać, że postanowienia art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają zastosowanie do ustalania różnic kursowych od przychodów należnych wyrażonych w walucie obcej i otrzymanych w takiej walucie oraz kosztów poniesionych w walucie obcej i zapłaconych w takiej walucie, zatem nie znajdą one zastosowania w odniesieniu do kwot podatku od towarów i usług wyrażonego i zapłaconego w walucie obcej.

W konsekwencji, z uwagi na to, iż dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych przychodem i kosztem podatkowym są – co do zasady – kwoty netto, podatnicy dokonujący sprzedaży i zakupu towarów i usług opodatkowanych tym podatkiem, nie powinni przeliczać przychodu lub kosztu w kwocie brutto wynikającej z faktury VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w wyniku zrealizowanych na jej rzecz dostaw otrzymuje od polskiego kontrahenta fakturę VAT, której wartość określona jest w dwóch walutach: krajowej oraz obcej. Zapłata zobowiązań dokonywana jest z rachunku walutowego Spółki prowadzonego w walucie obcej (Euro).

Na tle powyższego, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy wartość kosztu poniesionego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest wyższa / niższa niż jego wartość w dniu faktycznego uregulowania zobowiązania, to powstaną wówczas dodatnie / ujemne różnice kursowe, które stanowić będą – w myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – odpowiednio przychody podatkowe lub koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie nadmienia się, iż różnice kursowe winny być rozliczane – w myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – odrębnie dla każdej operacji gospodarczej określonej w art. 15a ust. 2 i 3 tej ustawy.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie stanu faktycznego opisanego w złożonym w dniu 11 marca 2009 r. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.