INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.), uzupełniony pismami z dnia 27 marca i 2 czerwca 2009 r. (data wpływu odpowiednio 8 maja i 8 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu udokumentowania eksportu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2009 r. złożono wniosek, uzupełniony pismami z dnia 8 maja i 8 czerwca 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu udokumentowania eksportu.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka), zajmując się handlem hurtowym wyrobów metalowych, sprzętu oraz dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego, rozlicza się w podatku od towarów i usług kwartalnie. Jednym z odbiorców jest kontrahent z Rosji (nie zarejestrowany na potrzeby wewnatrzwspólnotowych nabyć na terenie Unii Europejskiej). Zamówiony przez niego towar jest pakowany i wysyłany do Niemiec, skąd transportowany jest do Rosji. Faktura wystawiona jest na podmiot rosyjski. Transport towarów z Polski do Niemiec organizowany jest przez Spółkę na koszt i zlecenie kontrahenta rosyjskiego. Towar ten opuszcza Niemcy większymi partiami. Zdarza się, że na dokumencie SAD wartość towarów odpowiada dwom, czy trzem fakturom wystawionym w kilkudniowych odstępach czasu. Na dokumencie tym nie ma wyszczególnionych numerów faktur i czasami trzeba się domyśleć, których towarów dotyczy. W związku z tym, że towar nie opuszcza granic Wspólnoty w Polsce, lecz dopiero w Niemczech, gdzie rozpoczyna się procedura celna wywozu, dokumenty SAD wystawiane są w języku niemieckim przez niemiecki Urząd Celny. Zgłaszającym i eksporterem na ww. dokumencie jest Spółka. Często są problemy z uzyskaniem takiego dokumentu SAD. Zdarza się, że Spółka otrzymuje go po ponad pół roku. Firma rosyjska nie pilnuje, aby faktury były dostarczone w terminie. Dodatkowo twierdzi, że w momencie, kiedy wartość faktury nie przekracza 1.000 euro nie otrzymuje ona żadnego dokumentu SAD, a jedynie pieczątki na oryginale faktury (identyczne jak na dokumencie SAD). W związku z powyższym w kwartale, w którym towar jest wysyłany, w deklaracji VAT-7K sprzedaż ta wykazywana jest jako krajowa ze stawka 22%. W kwartale otrzymania dokumentu SAD z oświadczeniem od odbiorcy otrzymania towaru i adnotacją, że SAD dotyczy tej dostawy, podatek korygowany jest zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy. Zaistniały stan faktyczny miał miejsce przed dniem 1 grudnia 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka stoi na prawidłowym stanowisku wymagając od kontrahenta rosyjskiego dokumentu SAD wraz z potwierdzeniem otrzymania towaru, jako jedynych, prawidłowych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza granice Wspólnoty, pozwalających na skorygowanie podatku należnego...
2. Czy dokument SAD nie jest konieczny do potwierdzenia eksportu i wystarczy np. tylko faktura z wyszczególnionym towarem przekraczającym granice wraz z pieczątkami Urzędu Celnego i dodatkowe oświadczenie kontrahenta...

Zdaniem Wnioskodawcy, w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest precyzyjnego określenia dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej. Zgodnie z ogólnie przyjętą w praktyce zasadą, uprawniającą do zastosowania 0% stawki podatku w eksporcie, jest posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granice Wspólnoty. Spółka wskazuje, że w myśl art. 792 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do Wspólnotowego Kodeksu Celnego zgłoszenie do wywozu towarów należy dokonać na podstawie dokumentu SAD. Do dnia dzisiejszego Spółka nie otrzymała dokumentów SAD potwierdzających wywóz towarów w 2007 r., zamiast nich otrzymała oryginały faktur z pieczątkami Urzędu Celnego w Niemczech, które nie są wystarczającymi dokumentami do skorygowania podatku należnego. Zdaniem Spółki dokument SAD wraz z potwierdzeniem otrzymania towaru, stanowi prawidłowy dokument potwierdzający wywóz towaru poza granice Wspólnoty, pozwalający na skorygowanie podatku należnego. Dokument SAD jest konieczny do potwierdzenia eksportu i do potwierdzenia tego faktu nie wystarczy np. tylko faktura z wyszczególnionym towarem przekraczającym granice UE wraz z pieczątkami Urzędu Celnego i oświadczeniem kontrahenta o otrzymaniu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów; import towarów; wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru.

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. - jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych, wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonywany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu.

Ustawodawca definiując pojecie eksportu towarów dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe – eksport bezpośredni, od sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe – eksport pośredni.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Stosownie do treści ust. 3 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego państwa członkowskiego.

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przemieszcza towary na teren Niemiec, celem dokonania ich wywozu poza obszar celny Wspólnoty. Na Jego rzecz dokonywane jest zgłoszenie do procedury wywozu w niemieckim urzędzie celnym oraz wystawiany jest dokument celny, w którym widnieje jako zgłaszający i eksporter.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów, a w szczególności art. 13 ust. 3 ustawy, stwierdzić należy, że w opisywanym przypadku mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Wnioskodawca przemieścił należące do niego towary z terytorium kraju na terytorium Niemiec tj. na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Przedmiotowe towary mają służyć Wnioskodawcy na terytorium tego państwa członkowskiego (Niemiec) wykonywaniu czynności jako podatnika, tj. dokonaniu eksportu. Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 cytowanej ustawy, przedmiotowa transakcja nie byłaby uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, gdyby procedurę wywozu towarów będących przedmiotem eksportu przez Wnioskodawcę, rozpoczęto na terytorium kraju, co w opisanym stanie faktycznym nie ma miejsca.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkami określonymi w art. 42 ust. 1-4 i 11-13 ustawy (art. 42 ust. 14 tego aktu prawnego).

Reasumując, stwierdzić należy, że w opisywanym przypadku występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a Wnioskodawca może zastosować stawkę podatku w wysokości 0% pod warunkiem spełnienia wymogów, o których mowa w art. 42 ust. 1-4 i 11-13 ustawy. W związku powyższym w świetle przytoczonych regulacji posiadanie dokumentu SAD od kontrahenta rosyjskiego nie jest konieczne do skorygowania podatku należnego, gdyż - jak wskazano wyżej – w przedmiotowej sprawie nie nastąpił eksport towarów, ale ich wewnątrzwspólnotowa dostawa.

Jednocześnie wskazuje się, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów wydaje interpretację indywidualną wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku i pismach stanowiących jego uzupełnienie, a nie dołączonych do niego dokumentów. W związku z powyższym załączone do złożonego wniosku kserokopie dokumentów nie były przedmiotem merytorycznej oceny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.