INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2008 r. (data wpływu 22.12.2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17.02.2009 r. (data nadania 24.02.2009 r., data wpływu 26.02.2009 r.) na wezwanie Nr IPPB2/436-480/ 08-2/AF z dnia 12.02.2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

C., spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: ‚„Spółka”) zawarła umowę pożyczki (dalej: Pożyczka) z podmiotem polskim (dalej: Pożyczkodawca). Na podstawie umowy Pożyczkodawca zobowiązał się dokonać na rzecz spółki wypłaty środków finansowych, Spółka zobowiązała się natomiast do zwrotu środków finansowych w określonym terminie, a także do wypłacenia Pożyczkodawcy odsetek od udzielonej Pożyczki. Spółka zaznacza, że Pożyczkodawca nie jest bankiem, nie jest także udziałowcem Spółki.

Pożyczkodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka nie jest natomiast podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym w Wielkiej

Brytanii, ani w żadnym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. W oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług („PKWiU”) z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze zm.) Spółka klasyfikuje udzielenie Pożyczki pod symbolem PKWiU 65.22.10 jako „usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym”.

Pismem z dnia 12.02.2009 r. Nr IPPB2/436-480/08-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• wskazanie daty zawarcia umowy pożyczki,

• określenie miejsca zawarcia umowy oraz podanie gdzie znajdowały się pieniądze w chwili dokonania czynności cywilnoprawnej
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 17.02.2009 r. (data nadania 24.02.2009 r., data wpływu 26.02.2009 r.) wyjaśniając iż:

• umowa pożyczki (opisana we wniosku spółki z dnia 17 grudnia 2008 r.) została zawarta w dniu 5 stycznia 2009 r.,

• umowa pożyczki została podpisana poza granicami Polski,

• przedmiot umowy pożyczki pieniężnej w momencie zawarcia umowy pożyczki znajdował się w Polsce. Środki pieniężne stanowiące przedmiot tej umowy zostały przelane bezpośrednio z polskiego rachunku bankowego pożyczkodawcy na zagraniczny rachunek bankowy Spółki.
  
  

Jednocześnie Spółka podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone we wniosku, zgodnie z którym otrzymana przez nią pożyczka (tj. pożyczka udzielona poza systemem bankowym) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w Polsce na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54 poz. 535 ze zm.) oraz, że w konsekwencji umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy pożyczka udzielona przez pożyczkodawcę, stanowiąca usługę pośrednictwa finansowego sklasyfikowaną w PKWiU 65.22.10, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) w Polsce na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Ustawa o VAT) w zw. z poz. nr 3 załącznika nr 4 do Ustawy o VAT...
2. Czy w konsekwencji odpowiedzi na pytanie nr 1, zawarcie umowy pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: podatek PCC), zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...

Odpowiedź w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Spółka stoi na stanowisku, iż otrzymana przez nią pożyczka (tj. pożyczka udzielona poza systemem bankowym) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT w Polsce na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT oraz, że w konsekwencji umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem PCC, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC.

Konsekwencje w podatku PCC.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PCC, umowy pożyczki podlegają, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem PCC w Polsce. Zgodnie jednakże z przewidzianym w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC wyjątkiem, nie podlegają PCC „czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług” (z wyjątkami nieznajdującymi zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym).

Jak wskazano powyżej, udzielenie pożyczki jest transakcją zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT w Polsce. Z tego względu, zdaniem Spółki, umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem PCC na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC.

Praktyka organów skarbowych.

Spółka pragnie wskazać, iż zasadność prezentowanego przez nią stanowiska, zgodnie z którym umowa pożyczki korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem PCC, znajduje odzwierciedlenie w licznych pismach organów podatkowych. Dla przykładu, stanowisko takie znajduje potwierdzenie w postanowieniu Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 25 października 2006 r. sygn. nr ZP/436-17/06, czy postanowieniu Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w dnia 29 grudnia 2006 r. sygn. nr 1471/NTR2/443-378a/06/MP.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska, iż pożyczka udzielona jej przez pożyczkodawcę (tj. pożyczka udzielona poza systemem bankowym) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT w Polsce na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy oraz, że w konsekwencji, umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem PCC, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem czynności cywilnoprawne w tym pożyczka podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdowały się w Polsce, a umowa została zawarta poza granicami Polski. A zatem powyższe pożyczki będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 1 powyższej ustawy.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy spółki i jej zmiany,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

O wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje przy tym okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

W związku z tym podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższe transakcje podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując należy stwierdzić, iż jeżeli umowa pożyczki została objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, tzn. opodatkowana lub zwolniona, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.