INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 27 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług organizacji imprez karaoke - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług organizacji imprez karaoke.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono stan faktyczny.

Świadczy Pani usługi polegające na organizacji i prowadzeniu imprez karaoke przy użyciu własnego, profesjonalnego sprzętu do karaoke. Ww. imprezy organizowane są w pubach, klubach i dyskotekach oraz innych miejscach wskazanych przez zleceniodawców (którymi są zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej).

Według PKD ww. działalność została sklasyfikowana pod kodem 9002 Z (wg PKD z 2007) oraz 9234 Z (wg PKD z 2004).

Z uwagi na wątpliwości co do prawidłowego zaklasyfikowania ww. usług na gruncie PKWiU, które wiąże się z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług lub zwolnieniem od podatku od towarów i usług, zwróciła się Pani z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi o wydanie opinii statystycznej. We wniosku tym wyraziła Pani wątpliwość, czy świadczone usługi należy zaliczyć do grupowania PKWiU 92.34.12 jako „usługi związane z działalnością sal balowych, dyskotek i instruktorów tańca”, które to usługi – jak wynika z poz. 156 pkt 3 załącznika nr 3 oraz poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy – są opodatkowane stawką podstawową w wysokości „22%”, czy też do grupowania PKWiU 92.34.13 jako „usługi rozrywkowe pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane” – zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy.

W piśmie z dnia 19 stycznia 2009 r. Urząd Statystyczny w Łodzi wskazał, iż świadczone przez Panią usługi, polegające na organizacji i prowadzeniu imprez karaoke z użyciem własnego sprzętu mieszczą się w grupowaniu PKWiU 92.31.22-00.00 jako „usługi świadczone przez autorów, kompozytorów, rzeźbiarzy, artystów estradowych i innych indywidualnych artystów”, mającej zastosowanie obecnie do celów podatkowych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Panią usługi organizacji imprez karaoke, sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny w Łodzi w grupowaniu PKWiU 92.31.22-00.00, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jako wymienione w poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy, czy też są opodatkowane stawką podatku w wysokości 7%, jako wymienione z poz. 156 pkt 1 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług...

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym w poz. 11 wymienione zostały usługi o symbolu PKWiU ex 92 – związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub prawa do artystycznego wykonania oraz usługi związane z rekreacją i sportem (te ostatnie świadczone przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelki zysk, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług.)

Jednocześnie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wyłączono w pkt 4 m.in. wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2). Usługi te podlegają bowiem opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% - jako wymienione w poz. 156 pkt 1 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Pani zdaniem, mając na uwadze treść powołanych przepisów, świadczenie usług organizacji imprez karaoke na rzecz pubu, klubu, dyskoteki, czy innych zleceniodawców we wskazanych przez nich miejscach, otrzymywanie od tych podmiotó w (zleceniodawców) wynagrodzenia za świadczone usługi, nie pobierając przy tym jako swojego wynagrodzenia opłat za wstępy od uczestników imprezy oraz uwzględniając klasyfikację dokonaną przez Urząd Statystyczny (PKWiU 92.31.22-00.00), korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jako wymienione w poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

I tak zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 11 tego załącznika jako zwolnione od podatku wymieniono usługi sklasyfikowane do grupowania PKWiU ex 92 usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem z wyłączeniem:

1. usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi,
2. usług związanych z wyświetlaniem filmów i taśm wideo, wyświetlaniem filmów na innych nośnikach oraz filmów reklamowych i promocyjnych,
3. usług w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (PKWiU 92.61),
4. wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2), związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10), świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dyskoteki, sale balowe (PKWiU 92.33, 92.34.11, 92.34.12) oraz wstępu na imprezy sportowe,
5. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw (PKWiU 22.11, 22.12, 22.13) w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą (PKWiU 92.5),
1. usług związanych z produkcją filmów i nagrań wideo (PKWiU 92.11), usług związanych z dystrybucją filmów i nagrań wideo (PKWiU 92.12), usług związanych z produkcją filmów i nagrań na innych nośnikach, usług związanych z dystrybucją filmów i nagrań na innych nośnikach,
2. wstępu do parków rekreacyjnych, plaż i innych miejsc o charakterze kulturalnym (PKWiU ex 92.72),
6. działalności agencji informacyjnych,
7. usług wydawniczych,
8. usług radia i telewizji (PKWiU 92.2), z zastrzeżeniem poz. 12.

Oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że zwolnienie odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania.

Jednocześnie zwolnienie dotyczy wyłącznie usług związanych z rekreacją i sportem świadczonych przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż świadczy Pani usługi polegające na organizacji imprez karaoke w miejscach wskazanych przez zleceniodawców (przedsiębiorców lub osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej). Korzysta Pani przy tym z własnego sprzętu do karaoke. Za ww. usługi otrzymuje Pani wynagrodzenie określone w umowie ze zleceniodawcą. Nie pobiera Pani natomiast opłat za wstępy od uczestników tych imprez. Usługi te zostały sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny w grupowaniu PKWiU 92.31.22-00.00 jako „usługi świadczone przez autorów, kompozytorów, rzeźbiarzy, artystów estradowych i innych indywidualnych artystów”.

Skoro więc nie pobiera Pani wynagrodzenia za wstępy od uczestników imprez karaoke stwierdzić należy, iż o ile przedmiotowe usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 92.31.22–00.00, a podana klasyfikacja jest prawidłowa, to podlegają one zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy.

Wskazać należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług, bowiem obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonych usług ciąży na podmiocie wykonującym te czynności, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Zatem niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowanie statystyczne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.