INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 24 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku dla usług remontowych i termomodernizacyjnych, wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług remontowych i termomodernizacyjnych, wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie administrowania wspólnotami mieszkaniowymi. W ramach zawartych ze wspólnotami umów Spółka zajmuje się między innymi zlecaniem, nadzorowaniem, odbiorem oraz rozliczaniem robót budowlanych. Zasadą jest, że umowy zawierane są na kwoty netto i posiadają zapis, że wynagrodzenie należne wykonawcy zostanie podwyższone o podatek od towarów i usług, w obowiązującej stawce. Część wykonawców realizujących roboty budowlane na częściach wspólnych budynków, tj. remont dachu, elewacji czy termomodernizacja, żąda zaświadczenia o ilości powierzchni lokali użytkowych i od tych lokali nalicza podatek od towarów i usług w stawce 22% VAT, stosownie do udziału lokali użytkowych w ogólnej powierzchni budynku mieszkalnego. Sytuacja taka dotyczy budynków sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 (obiekt budownictwa mieszkaniowego), w których powyżej 50% powierzchni wykorzystywana jest na cele mieszkalne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonawcy, w przypadku realizowania przedmiotowych usług budowlanych w budynkach sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, mają podstawy prawne do naliczania dwóch różnych stawek do tej samej usługi, z rozbiciem na stawkę 22% VAT do powierzchni lokali użytkowych i 7% w stosunku do lokali mieszkalnych, czy też do całości usługi powinna zostać zastosowana stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym, wykonawca błędnie zastosował podwójną stawkę podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z załącznikiem nr 3 do ustawy, w przypadku wykonywania remontu, modernizacji, termomodernizacji budynku zaliczanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do działu 11 (obiekt budownictwa mieszkaniowego), wykonawca zobowiązany jest do naliczania podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a nie 22%. Tym samym niedopuszczalne jest, w ocenie Wnioskodawcy, rozbijanie wynagrodzenia należnego wykonawcy za termomodernizację budynku mieszkalnego, w którym znajdują się lokale użytkowe, na dwie stawki 7% i 22% w zależności od stosunku powierzchni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122, art. 129 ust. 1. Z kolei ust. 2 stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Szczegółowy zakres zastosowania stawki 7% określają przepisy art. 41 ust. 12a-12c ustawy VAT.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z treścią ust. 12a ww. artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei, stosownie do ust. 12b tego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Według art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.), obowiązującego od 1 grudnia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7%, również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Ponadto wskazać należy, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zatem, dla właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, a co za tym idzie stosowania odpowiedniej stawki podatku, należy uwzględniać regulacje wynikające z wyżej przywołanego art. 2 pkt 12.

Wskazać należy, że nie zawsze budynki mają jednorodny charakter. W sytuacji, gdy część budynku wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, a pozostała część do innych celów, wówczas sposób zakwalifikowania danego budynku znajduje się w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy także, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zajmuje się m.in. zlecaniem, nadzorowaniem, odbiorem i rozliczaniem robót budowlanych. Wykonawcy realizują roboty budowlane, polegające na remoncie dachu, elewacji oraz termomodernizacji budynków sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 jako obiekty budownictwa mieszkaniowego.

A zatem analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli roboty budowlane, związane z remontem dachu, elewacją i termomodernizacją, przeprowadzane są w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, to stosownie do powołanego przepisu § 6 ust. 2 rozporządzenia, dla robót tych zastosowanie będzie miała 7% stawka podatku.

Należy jednakże podkreślić, iż ww. przepis wyłącza zastosowanie obniżonej stawki podatku do robót dotyczących lokalu użytkowego znajdującego się we wskazanym obiekcie. Jeśli zatem przeprowadzane prace obejmują takie części budynku, które w całości służą temu budynkowi (np. remont dachu, elewacji, termomodernizacji), roboty te winny być opodatkowane obniżoną stawką podatku. Natomiast jeżeli podejmowane miałyby być osobne roboty budowlane (przebudowa, montaż, remont) wykonywane w lokalu użytkowym, to do tych robót będzie miała zastosowanie stawka 22%.

Ponadto podkreślić należy, iż przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska odnośnie klasyfikacji przedmiotowego budynku.

Zaznacza się, iż z uwagi na fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest sp. z o.o., przedmiotowa interpretacja nie ma mocy wiążącej dla wykonawcy lub wykonawców zleconych czynności, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.