Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1040/12-2/LK
z 7 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28.09.2012 r. (data wpływu 08.10.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu świadczenia usług wymiany walut – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu świadczenia usług wymiany walut.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej również „Spółka lub „Wnioskodawca”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi również działalność kantorową. Wnioskodawca. dokonuje kupna i sprzedaży walut. Wymiana walut realizowana jest w ramach transakcji wymiany kasowej jednego środka płatniczego na inny środek płatniczy według określonego kursu. Wnioskodawca pośredniczy więc pomiędzy klientami chcącymi nabyć walutę, a klientami chcącymi tę walutę sprzedać. Kantor nie pobiera od klientów kupujących oraz sprzedających waluty żadnych opłat ani prowizji. Zyskiem lub stratą z działalności kantorowej jest różnica między kursem kupna a kursem sprzedaży. Wnioskodawca. świadczy, więc usługi pośrednictwa finansowego. Usługi te są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą natomiast ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla czynności obrotu walutami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co stanowi podstawę opodatkowania w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie wymiany walut?

Zdaniem Wnioskodawcy: zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót — tzn. kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku. Obejmuje ona całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze, jest kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonane usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Wskazane powyżej przepisy nie określają jednoznacznie podstawy opodatkowania przy usługach pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut. Zdaniem Wnioskodawcy podstawa opodatkowania dla tego typu czynności powinna być ustalana zgodnie ze sposobem określonym w art. 30 ustawy o VAT. W przedmiotowym przypadku podstawę opodatkowania powinien stanowić wynik na transakcjach obrotu walutami osiągnięty w danym okresie tj: różnica pomiędzy ceną sprzedaży a ceną zakupu danej waluty (tzw. spread).

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości a także orzecznictwie krajowym. Orzeczenie ETS z dnia 14.07.1998 roku w sprawie C – 172 /96 The Commissioners of Customs and Excise przeciwko First National Bank of Chicago — w przedmiotowej sprawie władze brytyjskie kwestionowały traktowanie operacji walutowych jako świadczenie usług za wynagrodzeniem i przyjęcie za podstawę opodatkowania marży będącej różnicą pomiędzy ceną sprzedaży a ceną zakupu walut byłoby niewłaściwe. Jednak ETS w swoim rozstrzygnięciu podkreślił, iż podstawą opodatkowania, w odniesieniu do świadczenia usług jest to co stanowi wynagrodzenie, jakie usługodawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy takich usług. Waluty przekazywane danej stronie transakcji przez drugą o ile są przedmiotem dostawy, nie mogą być traktowane jako odpłatność za usługę wymiany jednych walut na inne, a w konsekwencji jako wynagrodzenie za taką usługę. Trybunał uznał, iż w przypadku transakcji wymiany walut, w której nie są naliczane opłaty lub prowizje w odniesieniu do konkretnych transakcji, podstawę opodatkowania rozumianą jako „wynagrodzenie” stanowi ogólny wynik transakcji dla usługodawcy w postaci dodatniej wartości sprzedaży w danym okresie czasu.

Orzeczenie to zapadło na gruncie Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 roku Nr 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania [ Art. 11 (A)(1)(a)]. Jednak odpowiednio zgodnie z art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej podstawę opodatkowania, co do zasady, stanowi wszystko, co stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia rozumianego jako zapłata, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostawa łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Powyższe rozstrzygnięcie ETS było podstawą orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21.01.2010 roku (sygn. akt I FSKn1847/08), w którym Sąd stwierdził, iż organy podatkowe dla usług pośrednictwa przy transakcjach walutowych powinny przyjąć sposób ustalenia podstawy opodatkowania określony w art. 30 ust. 1 pkt 4. ustawy o VAT. Z wykładni tego przepisu wynika, że w transakcjach obrotu walutami, w których żadne opłaty i prowizje nie są naliczane, podstawę opodatkowania stanowi zrealizowany wynik (zysk brutto), przy uwzględnieniu ceny nabycia walut przez podatnika od usługobiorcy w danym okresie. Uznanie natomiast, że podstawę opodatkowania w odniesieniu do transakcji walutowych stanowi marża (spread) skutkuje również tym, że w miesięcznych deklaracjach VAT – 7 wykazać należy ogólny wynik na transakcjach wymiany walut w danym miesiącu.

Podobne stanowisko prezentowane jest przez organy podatkowe:

1. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 08.06.2012 r. sygn. IPTPP2/443-292/12-2/JS
   
2. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 08.02.2012 r. sygn. IPTPP2/443-735/1 1-4/J N
   
3. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 02.02.2012 r. sygn. ITPP2/443-1710/11 /AF
   
4. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28.02.2011 r. sygn. ILPP2/443-1963/10-4/EN
   
5. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15.01.2009 r. sygn. IPPP2/443-552/09-2/PW.
   
   

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż w przedmiotowej sprawie X uzyskał interpretację podatkową Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27.02.2007 roku sygn. 1401/PH-l/4407/14-54/06/AŁ. Zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów sygn. AP6-065/8851AG0/07/ z 30.07.2007 roku, wydanie do dnia 30.06.2007 roku postanowienia w trybie art. 14a 5 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 roku) nie pozbawia możliwości wystąpienia po tym dniu z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku aktualną linią orzecznictwa w przedmiotowym zakresie, Wnioskodawca ponownie składa wniosek o wydanie interpretacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) (art. 7 ust. 1 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi również działalność kantorową. Spółka dokonuje kupna i sprzedaży walut. Wymiana walut realizowana jest w ramach transakcji wymiany kasowej jednego środka płatniczego na inny środek płatniczy według określonego kursu. Kantor nie pobiera od klientów kupujących oraz sprzedających waluty żadnych opłat ani prowizji. Zyskiem lub stratą z działalności kantorowej jest różnica między kursem kupna a kursem sprzedaży. X. Polska świadczy, więc usługi pośrednictwa finansowego. Usługi te są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą natomiast ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla czynności obrotu walutami.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż działalność kantorowa została uregulowana w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 826). W art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy prawo dewizowe ustawodawca postanowił, iż działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na wymianie walut, na pośrednictwie w ich sprzedaży. Natomiast kwestia ta była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago gdzie Trybunał orzekł, że „w przypadku transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie”.

Reasumując, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest ogólny dodatni wynik transakcji w danym okresie z tytułu transakcji zakupu i sprzedaży walut. Wobec powyższego obrót z tytułu świadczenia usług wymiany walut to różnica pomiędzy ceną zakupu, a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż podstawę opodatkowania powinien stanowić wynik na transakcjach obrotu walutami osiągnięty w danym okresie tj: różnica pomiędzy ceną sprzedaży a ceną zakupu danej waluty należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.