INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 7 kwietnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji przychodów dla celów rozliczenia kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji przychodów dla celów rozliczenia kosztów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wykonuje działalność zarówno zwolnioną przedmiotowo od podatku dochodowego od osób prawnych (dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi), jak i działalność opodatkowaną tym podatkiem(dochód inny niż z gospodarki zasobami mieszkaniowymi). Wiąże się to z problemem odpowiedniego przypisania kosztów, których nie można wprost przypisać do działalności zwolnionej on podatku ani do działalności opodatkowanej i np.: koszty biura Wnioskodawcy, odnoszące się zarówno do jednej, jak i drugiej z tych działalności.

Wnioskodawca otrzymał od właściwego dla niego w okresie złożenia wniosku o interpretację organu podatkowego (I połowa 2007r.) pisemną interpretację, według której stosując się do przepisów art. 15 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. jak wyżej, ma prawo rozliczać koszty nie powiązane bezpośrednio z działalnością opodatkowaną ani z działalnością zwolnioną zgodnie ze strukturą przychodów dotyczących poszczególnych działalności w przychodach ogółem. Generalnie ustalenie struktury nie powoduje dla Wnioskodawcy problemów, poza jednym wyjątkiem, którego dotyczy niniejszy wniosek. Wnioskodawca uzyskuje bowiem przychody, które w ujęciu podatkowym w ogóle nie są przychodami, ani dotyczącymi działalności opodatkowanej, ani działalności zwolnionej. Przykładem takich przychodów są (stan prawny obowiązujący do końca 2008r.) przychody będące różnicami w zapłacie zobowiązań (kredytów) denominowanych walutą obcą. Do końca 2008r. różnice takie nie były traktowane jak różnice kursowe, lecz jak różnice dotyczące kwoty spłaconego kapitału. Jeżeli działały one na korzyść podatnika były one przychodem bilansowym, ale nie przychodem podatkowym.

Przykład ten obrazuje, że Wnioskodawca miał, a w przyszłości może mieć do czynienia z przychodem, który nie dotyczy ani działalności zwolnionej od podatku, ani działalności opodatkowanej.

Wnioskodawca z ostrożności do struktury (potrzebnej do rozliczenia kosztów pośrednich) zaliczał wskazane przychody, co skutkowało niższym współczynnikiem przychodów związanych z działalnością opodatkowaną w przychodach ogółem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do wyliczenia struktury niezbędnej dla rozliczenia kosztów związanych zarówno z działalnością opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych jak i działalnością zwolnioną od tego podatku, do przychodów ogółem zalicza się sumę: przychodów dotyczących opodatkowanej działalności, przychodów dotyczących działalności zwolnionej i przychodów nieopodatkowanych czy też sumę przychodów dotyczących działalności opodatkowanej i działalności zwolnionej, a przychody nieopodatkowane pomija się...

Zdaniem Spółdzielni dokonując analizy treści art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) jak wyżej, Wnioskodawca przyznaje, że istotnie w drugim z tych przepisów ustawodawca posłużył się określeniem dochodów nie podlegających opodatkowaniu, różnym od dochodów zwolnionych od podatku, także wymienionym w powołanym przepisie.

Mogłoby to wskazywać, że zakres stosowania ustawy obejmuje także sytuacje, gdy podatnik osiąga np. przychody niepodatkowe (nieopodatkowane, ale także jednocześnie nie zwolnione). Wnioskodawca nie zgadza się jednak z taką interpretacją, gdyż jest ona nie zgodna z wykładnią językową, zasadniczego dla sprawy pojęcia dochodu. Zgodnie z art. 7 ust. 2 w/w ustawy dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Jeżeli z drugiej strony przepisy art. 12-14 tej ustawy określają, co jest przychodem, a w pewnych przypadkach m.in. opisanym w stanie faktycznym, pewne przysporzenia majątkowe przychodem nie są, to konkluzją tego stanu rzeczy jest brak występowania dochodu w rozumieniu art. 7 ust. 2 w/w ustawy (brak przychodu stanowi o braku elementu koniecznego do ustalenia dochodu).

Jeżeli więc przy braku przychodu podatkowego nie ma mowy o dochodzie, to bez znaczenia jest czy chodzi o dochód zwolniony czy nie podlegający opodatkowaniu. Zatem przychód nie podatkowy nie powinien wchodzić do sumy przychodów potrzebnej do ustalenia struktury dla kosztów pośrednich, bo przychody takie generalnie są wyłączone spod działania usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.