INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podstawy opodatkowania sprzedaży samochodów osobowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podstawy opodatkowania sprzedaży samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dokonuje na terytorium kraju sprzedaży wyprodukowanych przez niego samochodów osobowych na rzecz kontrahenta, który odsprzedaje część z nich w Polsce na rzecz głównego dystrybutora. Spółka sprzedaje wyprodukowane samochody osobowe po cenie, na którą składa się zwrot bezpośrednich i pośrednich kosztów produkcji oraz marża producenta.

Główny dystrybutor dokonuje dalszej odsprzedaży nabytych od kontrahenta samochodów osobowych na rzecz dealerów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy określana w powyższy sposób przez Spółkę cena sprzedaży wyprodukowanych samochodów osobowych na rzecz kontrahenta stanowi prawidłowo ustaloną podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym z tytułu dokonywanej przez nią sprzedaży na terytorium kraju...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania w przypadku samochodu osobowego jest kwota należna z tytułu sprzedaży samochodu osobowego na terytorium kraju pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz kwotę akcyzy należne od tego samochodu osobowego.

Jak wynika z art. 104 ust. 8 ustawy, jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży na terenie kraju bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego.

Średnią wartością rynkową samochodu osobowego określoną w art. 104 ust. 11 ustawy, jest wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, tego samego modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy.

W opisanym zdarzeniu przyszłym za podstawę opodatkowania sprzedaży na terenie Polski, wyprodukowanych przez Spółkę samochodów osobowych należy uznać zgodnie, z art. 104 ust. 1 pkt 1 ustawy, ustaloną w umowie cenę, obejmującą bezpośrednie i pośrednie koszty produkcji oraz marżę producenta.

Przyjęcie za podstawę opodatkowania powyżej określonej ceny sprzedaży, a nie wartości rynkowej sprzedawanych samochodów osobowych jest uzasadnione faktem, iż sprzedaż następuje na rzecz głównego i jedynego odbiorcy - kontrahenta, a nie na rzecz ostatecznego konsumenta. Zanim sprzedawane samochody zostaną dostarczone do ostatecznego odbiorcy - konsumenta koniecznym jest przeprowadzenie kilku kolejnych transakcji sprzedaży.

W związku z powyższym tak ustalona podstawa opodatkowania jest w pełni uzasadniona ze względu na:

1. etap dokonywanej przez Spółkę sprzedaży wyprodukowanych samochodów osobowych w drodze do ostatecznego konsumenta, tj. sprzedaż producenta na rzecz głównego odbiorcy stanowi pierwszy etap obrotu;
2. funkcję – rolę podmiotów będących stronami transakcji sprzedaży, tj. producenta i głównego odbiorcę, który nie jest konsumentem nabywanych samochodów.

W związku z tym należy uznać, iż cena sprzedaży Wnioskodawcy nie odbiega znacznie bez uzasadnionej przyczyny od wartości rynkowej samochodu osobowego, będącego przedmiotem transakcji, a więc stanowi podstawę opodatkowania zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponadto zapłacona od tak ustalonej podstawy opodatkowania akcyza nie będzie powodowała obowiązku jej ponownego zapłacenia, o którym mowa w art. 100 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, na etapie dalszej odsprzedaży na terenie kraju nabytych przez kontrahenta od Spółki niezarejestrowanych samochodów osobowych na rzecz dystrybutorów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ pragnie dodatkowo zaznaczyć, iż przedmiotowa interpretacja nie obejmuje swoim zakresem innych kwestii związanych z opodatkowaniem akcyzą sprzedanych przez Zainteresowanego samochodów, w szczególności związanych z wzrostem ich wartości – na późniejszych etapach obrotu – w wyniku montażu dodatkowego wyposażenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.