INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług wynajmu pracowników na rzecz kontrahentów unijnych oraz sposobu wykazania tych usług w deklaracji podatkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 2 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług wynajmu pracowników na rzecz kontrahentów unijnych oraz sposobu wykazania tych usług w deklaracji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1 maja 2006 r. jest Pani czynnym podatnikiem UE, prowadząc działalność w zakresie usług turystycznych, transportu lądowego i wynajmu pracowników. Do celów podatku dochodowego prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów. Posiada Pani sześć biur turystycznych. Na zlecenie niemieckiego kontrahenta, posiadającego NIP UE wykonuje Pani usługi w zakresie wynajmu pracowników (kierowców autokarów), transportu osób na terenie Polski i za granicą oraz pośredniczy w sprzedaży biletów. Kontrahent niemiecki podał Pani swój NIP UE nadany przez Niemcy. Autokary są własnością kontrahenta, a wynajem dotyczy samych pracowników, tj. kierowców. Pracownicy nadal są zatrudniani w Pani firmie, która płaci wynagrodzenie. Wskazała Pani, iż wynajem pracowników traktuje jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ miejscem świadczenia tych usług jest terytorium innego państwa i dla kontrahenta niemieckiego wystawia Pani fakturę, o której mowa w § 27 rozporządzenia w sprawie faktur. W deklaracji VAT-7 wykazuje Pani tą sprzedaż w poz. 21, tj. „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy opisaną usługę prawidłowo wykazano jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu,jeśli nie to jaką stawkę podatku należy zastosować...
2. Czy w deklaracji VAT-7 prawidłowo wykazano usługi w poz. 21, tj. „Dostawa towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju”...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonując usługi dla kontrahenta niemieckiego posiadającego NIP UE, który rozlicza się z podatku od wartości dodanej na terenie swojego kraju, usługi wynajmu pracowników prawidłowo wykazywane są jako czynności niepodlegające opodatkowaniu i w deklaracji VAT-7 ujmowane w poz. 21, tj. „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”. Powyższe oparto na przepisie art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 ustawy. Uważa Pani, iż mając na uwadze przepis § 27 rozporządzenia w sprawie faktur, prawidłowo wystawiane są faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawową zasadę dotyczącą określenia miejsca świadczenia usług zawiera art. 27 ust. 1 cyt. ustawy. W myśl tego przepisu, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzone zostały odstępstwa uzależniające miejsce świadczenia od rodzaju wykonanych usług.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Regulacja zawarta w ww. przepisie odnosi się do usług niematerialnych m.in. usług dostarczania (oddelegowania) personelu, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy.

W ustawie o podatku od towarów nie zostało zdefiniowane pojęcie oddelegowania lub dostarczania personelu. Słownik języka polskiego opisuje te pojęcia w następujący sposób:

• oddelegować: przeznaczyć kogoś do wykonania jakiegoś zadania służbowego,
• dostarczyć: sprawić, żeby się coś znalazło, żeby się ktoś znalazł w jakimś określonym miejscu, np. dostarczyć robotników na budowę.

Ustawodawca wymieniając w art. 27 ust. 4 pkt 5 usługi dostarczania (oddelegowania) personelu nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi, należy zatem ww. pojęcie traktować szeroko i brać pod uwagę charakter świadczonej usługi.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - na postawie zawartej umowy - oddelegowuje do kontrahenta z Niemiec swoich pracowników, w celu wykonywania pracy w charakterze kierowcy. Autokary są własnością kontrahenta, który zarejestrowany jest jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium swojego kraju, posiada NIP UE , który podał Wnioskodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w świetle powołanych przepisów miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania przedmiotowych usług, jest miejsce, gdzie nabywca usługi (podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę) posiada siedzibę, tj. terytorium Niemiec. Oznacza to, iż usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się - zgodnie z art. 106 ust. 2 - odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

W myśl § 25 ust. 1, obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury o których mowa w ust. 2 powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Stosownie do § 25 ust. 4 cyt. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Do dnia 30 listopada 2008 r. powyższe przepisy zawarte były w treści § 27 ust. 1, 2 i 4 obowiązującego do tego dnia rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333), określił wzory deklaracji oraz objaśnienia co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejscu ich składania. W objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K) stanowiących załącznik nr 3 do ww. rozporządzenia wskazano, iż w pozycji 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego (art. 87 ust. 5 ustawy).

Wskazać należy, że usługi dostarczania (oddelegowania) personelu nie zostały wymienione w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do niej jako zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem, gdyby miejscem opodatkowania przedmiotowych usług była Polska, to przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tą usługą, pod warunkiem posiadania dokumentów, z których wynika związek podatku z tymi czynnościami.

Wobec powyższego, jeśli w związku z ww. usługami świadczonymi poza terytorium kraju, nabywa Pani towary lub usługi na terytorium kraju, to należy wykazać obrót z tytułu tych usług w części C deklaracji w poz. 21 jako „Dostawa towarów oraz świadczenie usług, poza terytorium kraju”.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż świadczone przez Panią usługi oddelegowania pracowników nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, gdyż miejscem ich świadczenia i opodatkowania będzie terytorium Niemiec, w związku z czym wartość wykazana na fakturze wystawionej zgodnie z § 25 ust. 2 i 4 rozporządzenia, podlega wykazaniu w deklaracji VAT-7 w poz. 21, o ile nabywa Pani towary lub usługi na terytorium kraju w związku ze świadczeniem tych usług.

Jednocześnie informuje się, że kwestie dotyczące miejsca świadczenia i opodatkowania usług pasażerskiego transportu drogowego oraz usług pośrednictwa w sprzedaży biletów, a także sposobu wykazania ich w deklaracji podatkowej, zostały rozstrzygnięte w interpretacjach ITPP2/443-1044b/08/EŁ i ITPP2/443-1044c/08/EŁ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.