INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2009 r. (data wpływu: 23 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nagród rzeczowych przyznawanych w ramach sprzedaży premiowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nagród rzeczowych przyznawanych w ramach sprzedaży premiowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu intensyfikacji przychodów ze sprzedaży detalicznej towarów będących w ofercie handlowej, prowadzi akcję sprzedaży premiowanej. Dla potrzeb prowadzonej akcji został sformułowany obowiązujący regulamin, który szczegółowo określa zasady przyznawania nagród rzeczowych. W ramach prowadzonego „Programu (…)”, klienci dokonujący zakupu określonych towarów, z wyłączeniem alkoholu, na kwotę wynoszącą jednorazowo określone minimum i wypełnieniu stosownej ankiety, otrzymują kartę klubową. Uczestnik Programu gromadzi punkty za dokonywanie zakupów oferowanych przez Wnioskodawcę. Punkty mogą być wymienione na nagrody rzeczowe, o których klienci są informowani poprzez plakaty, ulotki oraz w gablotkach. Po zebraniu odpowiedniej ilości punktów, mogą być one wymieniane na nagrody rzeczowe. Punkty nie mogą być wymieniane na gotówkę ani na alkohol. Odbiór nagród odbywa się na miejscu, a uczestnik Programu swoim podpisem kwituje odbiór nagrody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w momencie wydania nagrody klientowi, spełniającemu kryteria zawarte w regulaminie, ma obowiązek wykazania podatku należnego od wartości przekazanej nagrody...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przekazania nagród w ramach sprzedaży premiowanej nie podlega opodatkowaniu podatkiem należnym, gdyż przekazanie nieodpłatne na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (a takim bez wątpienia jest sprzedaż premiowa) nie jest czynnością określoną w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.).

Pomimo, że brak jest legalnej definicji sprzedaży premiowej, to w oparciu o dotychczas wypracowaną formułę, sprzedaż premiowa nie jest ani formą reklamy, ani darowizną. Ze sprzedażą premiową mamy do czynienia wtedy, gdy dochodzi do wydania nagrody z racji nabycia towaru lub usługi, a nagroda przyznawana jest każdemu nabywcy, który spełnia określone przez sprzedającego warunki zakupu. Ponadto nagroda nie jest przyznawana w pieniądzach ani towarach lub usługach, które sprzedano nabywcy. Podatnik powinien posiadać dowody potwierdzające, że wręczane nagrody faktycznie wspierają podstawową sprzedaż, np. regulamin w którym określone zostaną warunki i adresaci promocji.

Celem sprzedaży premiowej w postaci nagrody nie jest zatem obniżenie ceny sprzedawanego towaru, lecz ma ona charakter motywacyjny do dalszej współpracy dla klientów firmy. Przekazanie przez sprzedawcę nagrody, stanowiącej swego rodzaju premię specjalną za dokonanie u danego handlowca zakupów o określonej wartości, nie stanowi rabatu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli upustu (obniżenia) ceny nabywanych towarów. Nie dochodzi tu bowiem do obniżenia ceny sprzedanych towarów, lecz do bezpłatnego przekazania kupującemu pewnej partii towarów, które stosownie do art. 7 ust. 2 cyt. ustawy stanowi dostawę towarów.

W myśl bowiem art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z powyższego przepisu wynika a contrario, że jeżeli przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa dokonane zostało na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem (np. na cele promocyjne), to przekazanie takie nie stanowi dostawy towarów, a zatem nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Dokonując analizy przytoczonych unormowań wydanie nagrody w ramach przedmiotowego programu następuje nieodpłatnie, a zatem kwestię opodatkowania tej czynności należy rozpatrywać w świetle art. 7 ust. 2 ww. ustawy. Jeżeli więc przekazanie towarów następuje na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podatnika, czynność ta nie jest uważana za dostawę i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przekazana nieodpłatnie nabywcy nagroda w ramach „Programu (…)” ma na celu zintensyfikowanie przychodu ze sprzedaży, a jej otrzymanie uwarunkowane jest dokonaniem zakupu towarów powyżej określonej w regulaminie wartości; a więc jest to nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Czynność nieodpłatnego przekazania towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ukształtowana linia orzecznicza wskazuje na brak obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzoną działalnością. Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca powołuje następujące wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych:

• z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 422/08,

• z dnia 8 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 233/08,

• z dnia 20 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 1432/07,

• z dnia 17 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2075/07,

• z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Ol 53/08,

• z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Rz 875/07,

• z dnia 10 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1444/07,

• z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1255/07,

• z dnia 17 sierpnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 984/07,

• z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 152/07,

• z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 126/08.
  
  

Na szczególną uwagę zasługuje wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 600/07, w którym podkreślono, że należy kierować się literalną interpretacją art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Sąd stwierdził, że „ (…) w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów”.

W obliczu jednolitej linii orzeczniczej również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach i postanowieniach stwierdzają, że nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 lutego 2008 r., nr IP-PP2-443-27/08-2/PW, postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście z dnia 1 października 2007 r., nr 1435/PP1/443-78/07/UK/SP oraz postanowienie Naczelnika Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu z dnia 24 lipca 2007 r., nr DWUS DP-443-33/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów rozumie się również – stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy – przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

W myśl art. 7 ust. 4 cyt. ustawy przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Natomiast przez próbki rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ww. ustawy).

W świetle przytoczonych przepisów, nie jest opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł, to podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które co do zasady są ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – drukowane materiały reklamowe i informacyjne, próbki towarów, prezenty. Jeżeli art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług zawiera wyłączenia związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, to należy uznać, że ust. 2 dotyczy nieodpłatnego przekazania towarów bez wynagrodzenia zarówno na cele związane, jak i na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby bowiem, że ustawodawca wbrew zasadzie racjonalności w powołanym przepisie art. 7 ust. 3 wyłączył z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towaru stanowiącego drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniającego warunki do uznania go za prezent o małej wartości lub próbkę. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tego towaru pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać jego opodatkowania).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu intensyfikacji przychodów ze sprzedaży detalicznej towarów będących w ofercie handlowej, prowadzi akcję sprzedaży premiowanej. Dla potrzeb prowadzonej akcji sformułowany został obowiązujący regulamin, który szczegółowo określa zasady przyznawania nagród rzeczowych. Klient gromadzi punkty za dokonywanie zakupów oferowanych przez Wnioskodawcę, które następnie mogą być wymienione na nagrody rzeczowe. Punkty nie mogą być wymieniane na gotówkę ani na alkohol.

Przenosząc przytoczone przepisy na grunt stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie nagród rzeczowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Jednocześnie należy zaznaczyć, że obowiązek naliczenia podatku należnego nie powstanie wyłącznie w sytuacji, gdy przekazane nieodpłatnie towary spełniają warunki, aby uznać je za prezenty o małej wartości lub próbki.

Nieprawidłowe jest więc stanowisko Wnioskodawcy, jakoby opodatkowaniem nie było objęte przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli przekazanie następuje na cele związane z działalnością przedsiębiorstwa, ponieważ prowadziłoby to do naruszenia zasad powszechności i neutralności opodatkowania z uwagi na to, że żaden z uczestników obrotu gospodarczego nie poniósłby ekonomicznego ciężaru podatku. Przyjęcie stanowiska Wnioskodawcy skutkowałoby tym, że podatnik realizując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, przekazywałby je następnie nieodpłatnie, nie rozpoznając w tym zakresie obowiązku podatkowego.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nawiązuje bezpośrednio do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 371 str. 1 ze zm.), z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy podatek od wartości dodanej od powyższych towarów lub ich części podlegał odliczeniu w całości lub części, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Ponadto należy stwierdzić, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz postanowienia Naczelników Urzędów Skarbowych są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i do nich się zawężają, w związku z tym, nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.