INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24.02.2009 r. (data wpływu 27.02.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.02.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży mebli praktycznie na terenie całego kraju i w ramach tej działalności zakupuje energię elektryczną od różnych jej dystrybutorów.

Spółka nie posiada koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną ale – na mocy decyzji koncesyjnej Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na wytwarzanie energii elektrycznej z późniejszą jej zmianą jest wytwórcą energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii w ramach wybudowanej lokalnej, niewielkiej elektrociepłowni w B o mocy 2,5MWe. Wytworzona energia elektryczna w tej elektrociepłowni, na którą Spółka uzyskuje świadectwa pochodzenia jest w niewielkiej części zużywana przez Spółkę na potrzeby własne, a w pozostałym zakresie na mocy odrębnej umowy jest odsprzedawana lokalnemu dystrybutorowi P Korporacji Energetycznej w Z z przeznaczeniem do dalszej dystrybucji dla odbiorców końcowych, w tym również dla Spółki ale w odniesieniu do obiektów Spółki położnych i użytkowanych jedynie w B.

W miesiącu lutym 2009 r. na adres Spółki zostały doręczone pisemne wystąpienia dystrybutorów energii elektrycznej dostarczających energię elektryczną dla Spółki z żądaniem złożenia oświadczeń według załączonych wzorów, w tym potwierdzających legitymowanie się koncesją Prezesa URE na wytwarzanie energii elektrycznej oraz potwierdzających zobowiązanie do naliczania i odprowadzania podatku akcyzowego od energii elektrycznej nabywanej od poszczególnych dystrybutorów do obiektów Spółki położonych w różnych częściach Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jako lokalny wytwórca niewielkiej ilości energii elektrycznej spełnia przesłanki ustawowe do zakwalifikowania go jako podatnika w podatku akcyzowym – nabywcy końcowego energii elektrycznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 19 oraz art. 9 cytowanej Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym od całej nabywanej energii elektrycznej zużywanej w różnych obiektach na terenie kraju, a jeżeli tak to w jakiej formie ma deklarować i odprowadzać podatek akcyzowy od nabywanej energii elektrycznej od różnych dostawców na terenie całego kraju...

Zdaniem Wnioskodawcy,

podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz Spółki będą poszczególni dystrybutorzy oraz ewentualnie Spółka ale tylko w ograniczonej sytuacji przewidzianej w art. 9 ust. 1 pkt 4 cytowanej wyżej Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., tj. lokalnego zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej i zużytej w obiektach Spółki powiązanych wspólnym układem pomiarowym z własną elektrociepłownią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3 poz. 11), w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Wytworzoną energię elektryczną w niewielkiej części zużywa na potrzeby własne, a w pozostałym zakresie na mocy odrębnej umowy odsprzedaje lokalnemu dystrybutorowi P Korporacji Energetycznej z przeznaczeniem do dalszej dystrybucji dla odbiorców końcowych, w tym również dla Spółki.

Powyższa sytuacja, w której podmiot posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Niezależnie od tego czy podmiot, który posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej przeznacza ją do sprzedaży czy też tylko ją zużywa, koncesja ta w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużyciem tej zakupionej energii na własne potrzeby. W tym zakresie, gdy podmiot zakupuje energię na własne potrzeby (nie przeznacza jej do sprzedaży) staje się nabywcą końcowym, jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby (w swoim gospodarstwie domowym).

Podatnikiem akcyzy zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, czyli w tym przypadku osoba lub jednostka, która sprzedaje energię nabywcy końcowemu.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 19 ustawy nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Odnosząc się do ww. definicji, wskazać należy, iż ustawodawca poprzez pojęcie nabywcy końcowego określa podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną, lecz ją zużyje. Zatem ratio legis tego przepisu, określającego nabywcę końcowego poprzez odwołanie się do faktu braku posiadania jakiejkolwiek koncesji, która jest przewidziana w ustawie Prawo energetyczne, było wskazanie ostatecznego konsumenta, który kupuje energię elektryczną, aby ją zużyć na własne potrzeby.

Reasumując, w zakresie w jakim Wnioskodawca (czyli podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej) dokupuje energię elektryczną i ją zużywa na własne potrzeby staje się nabywcą końcowym. W tej sytuacji zastosowanie znajduje art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, a podatnikiem jest podmiot, który sprzedaje energię elektryczną nabywcy końcowemu. Zatem Spółka, w tym zakresie, nie jest podatnikiem od nabywanej energii elektrycznej.

Należy również nadmienić, że Wnioskodawca prawidłowo wskazał, iż ciąży na nim obowiązek podatkowy z tytułu zużycia wyprodukowanej energii elektrycznej. Zgodnie z powołanym art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym opodatkowaniu akcyzą podlega zużycie energii elektrycznej przez podmiot, który nie posiada koncesji na przesyłanie, dystrybucję oraz obrót energią elektryczną ale który wyprodukował tę energię. Tym samym zużycie energii elektrycznej, którą Zainteresowany wyprodukował jest opodatkowane akcyzą a Wnioskodawca staje się podatnikiem podatku akcyzowego w tym zakresie.

Ponadto, mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest Spółka – jako nabywca energii elektrycznej, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla podmiotu sprzedającego energię na rzecz Spółki (dystrybutora). Podmiot ten, aby uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na to, że Strona wniosła w dniu 26.02.2009 r. opłatę w wysokości 75 zł, różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej, na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.