INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 14 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia osobie fizycznej należności wynikającej z umowy sponsoringu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia osobie fizycznej należności wynikającej z umowy sponsoringu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, w celu wzmocnienia swojej pozycji na rynku oraz zwiększenia rozpoznawalności firmy zamierza zawrzeć z osobą fizyczną (dalej: Sponsorowany), uprawiającą zawodowo tenis, umowę, na podstawie której Sponsorowany będzie świadczył w 2009 r. na rzecz Spółki usługi reklamowe polegające w szczególności na:

• informowaniu przy wszelkich występach publicznych, transmisjach telewizyjnych, wywiadach lub innych podobnych wydarzeniach o sponsorowaniu go przez Spółkę,
• umieszczaniu na swoim stroju przy wszystkich występach sportowych oraz przy innych występach publicznych logo Spółki,
• uczestniczeniu na zaproszenie Spółki w konferencjach prasowych oraz w imprezach sportowych organizowanych przez Spółkę,
• współpracowaniu ze Spółką, na każde jej żądanie, w akcjach promocyjnych, imprezach, konferencjach prasowych lub reklamach Spółki,
• noszeniu podczas zawodów i innych oficjalnych imprez sportowych oraz podczas udzielania wywiadów i spotkań w telewizji ubiorów sportowych z wyeksponowaną nazwą Spółki.

W zamian za powyższe usługi Spółka zobowiąże się do przekazania Sponsorowanemu odpowiednich kwot pieniężnych.

Sponsorowany będzie zobowiązany wykonywać umowę ze szczególną starannością osobiście i nie będzie mógł powierzać osobie trzeciej wykonywania jakichkolwiek swoich obowiązków określonych umową. Umowa będzie miała charakter dwustronnie zobowiązujący, w której wystąpi ekwiwalentność świadczeń.

Należy zaznaczyć, że Sponsorowany podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ma obecnie 18 lat, uczy się w szkole średniej i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Sponsorowany nie jest także pracownikiem Spółki i nie łączą go ze Spółką żadne inne umowy cywilnoprawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Do jakiego źródła przychodów na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych należy zaliczyć wypłacone przez Spółkę wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Sponsorowanego usług...
2. Jakie obowiązki podatkowe z tytułu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych będą ciążyły na Spółce w związku z wypłatą wynagrodzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone Sponsorowanemu wynagrodzenie należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście na podstawie umowy zlecenia zawartej z osobą prawną, tj. do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka opiera swe stanowisko na tym, że projektowana umowa ma charakter umowy sponsoringu, do której (jako umowy nienazwanej) należy stosować art. 750 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, do umowy o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami KC stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Ponieważ Sponsorowany nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, dlatego w przedstawionej sprawie nie znajdzie zastosowania wyjątek dotyczący przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z zakwalifikowaniem wynagrodzenia do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, na Spółce, jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1-1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. z uwagi na fakt, że Sponsorowany będzie w trakcie obowiązywania projektowanej umowy uczniem szkoły średniej, otrzymane przez niego wynagrodzenie nie będzie podlegało ubezpieczeniom społecznym oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu.

W związku z powyższym w celu obliczenia należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, Spółka będzie zobowiązana pomniejszyć wynagrodzenie o zryczałtowane 20% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do tak obliczonego dochodu zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto Spółka będzie zobowiązana zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sporządzać i przesłać Sponsorowanemu oraz naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania Sponsorowanego, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, imienną informację PIT-11 o wysokości dochodu.

W ocenie Spółki wynagrodzenie Sponsorowanego nie powinno być zaliczane do przychodów z innych źródeł, pomimo iż katalog zawarty w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem otwartym. Spółka podziela natomiast stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2008 r. (nr IBPB2/415-283/07/BD, źródło: www.mf.gov.pl), zgodnie z którym należności wypłacone osobie fizycznej wynikające z zawartej umowy sponsoringu są u tej osoby przychodami z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Umowy sponsoringu są zaliczane do tzw. umów nienazwanych, do których ma zastosowanie art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Aby dana umowa mogła być uznana za sponsoring właściwy, jej treść musi zawierać wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczającą zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do reklamowania nazwy sponsora, logo i prowadzonej przez niego działalności. Ponadto, aby powyższa umowa nie była utożsamiana z umową darowizny, powinna określać rodzaj i wartość wzajemnych świadczeń. Akcje sponsoringowe mają na celu kształtowanie obrazu firmy w szerokich kręgach potencjalnych klientów. Reklamowanie nazwy sponsora ma wpływać na zwiększenie jego popularności i renomy, a co za tym idzie zwiększenie przychodów z działalności. Sponsoring może być w zależności od zasięgu prowadzonych przez sponsorowanego działań np. publiczny, gdy strony zawierają umowę, w której sponsor zobowiązuje się do przekazania sponsorowanemu ustalonej kwoty pieniędzy lub określonych rzeczy, a sponsorowany zobowiązuje się do publicznego wykonywania ustalonych w umowie czynności przykładowo, podczas powszechnie dostępnej imprezy sportowej, kongresu, w mediach, itp.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. w myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 13 pkt 8 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
      - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9,

W związku z powyższym należy uznać, za przychody z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należności przekazane na podstawie umowy sponsoringu osobie fizycznej (sponsorowanemu), a Spółka (jako płatnik) powinna pobierać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 41 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Ponadto w myśl art. 42 ust. 2 pkt 1ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Reasumując, wynagrodzenie wypłacone Sponsorowanemu z tytułu świadczonych przez niego usług należy zaliczyć na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Na Spółce jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych będzie ciążył obowiązek naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od ww. wynagrodzenia zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym sporządzenia imiennej informacji o wysokości dochodu (PIT-11) i przesłania jej w ww. terminie Sponsorowanemu oraz właściwemu ze względu na Jego miejsce zamieszkania naczelnikowi urzędu skarbowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.