INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Ch. przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 05 stycznia 2009r.), uzupełnionym w dniu 19 lutego 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 stycznia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na zakup pojazdu mechanicznego przystosowanego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności oraz na nabycie protezy uda kończyny dolnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych w związku z czym pismem z dnia 12 lutego 2009r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 19 lutego 2009r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek. Z uzupełnienia wniosku, tj. opisu stanu faktycznego, postawionego pytania oraz zajętego przez wnioskodawcę stanowiska wynika, iż wnioskodawca ograniczył wniosek do wystąpienia o interpretację przepisów prawa podatkowego, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na zakup pojazdu mechanicznego przystosowanego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku podatkowym 2008 wnioskodawca zakupił w kraju, u autoryzowanego dealera, fabrycznie nowy samochód osobowy z automatyczną skrzynią biegów, przystosowany do jego inwalidztwa. Jest osobą niepełnosprawną z powodu braku prawej kończyny dolnej. Samochód z automatyczną skrzynią biegów jest jedynym samochodem, który z racji niepełnosprawności, jak również ogólnego stanu zdrowia może i umie prowadzić. Z informacji uzyskanych u dealerów wynika, że nie da się kupić samochodu z manualną skrzynią biegów i zamontować w nim „automatu”. Wobec powyższego nie możliwym jest przedstawienie przez wnioskodawcę oddzielnej faktury na przystosowanie samochodu do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Dopłata za automatyczną skrzynię biegów wyniosła 4.500 zł co potwierdza oficjalny cennik dealera.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można kwotę 4.500 zł wykazać w zeznaniu podatkowym w wydatkach na cele rehabilitacyjne, na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności...

Zdaniem wnioskodawcy, skoro mógłby rozliczać wydatki poniesione na zamontowanie automatycznej skrzyni biegów we własnym zakresie, to w sytuacji, gdy zamontowanie takie nie jest możliwe, logiczne i sprawiedliwe wydaje się rozliczenie kwoty, o którą samochód fabrycznie wyposażony w taką skrzynię jest droższy od wersji podstawowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   b. znaczny stopień niepełnosprawności,
   
2. II grupy inwalidztwa- należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a. całkowitą niezdolność do pracy albo
   b. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997r.

Stosownie do przepisów art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Natomiast w myśl przepisów art. 26 ust. 7c ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne, uważa się wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną z powodu braku prawej kończyny dolnej. Zakupił w 2008 roku u dealera fabrycznie nowy samochód osobowy w wersji z automatyczną skrzynią biegów, dokonując dopłaty do wersji podstawowej. Otrzymał jedną fakturę za zakup samochodu osobowego w wersji z automatyczną skrzynią biegów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że faktem bezspornym jest w przedmiotowej sprawie, iż zakup samochodu osobowego z automatyczną skrzynią biegów dla osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu jest ułatwieniem wykonywania czynności życiowych jednakże wydatek ten czy też jego część, tj. jak w opisanym stanie faktycznym dopłata do wersji podstawowej w związku z zakupem samochodu z automatyczną skrzynią biegów, nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakupu samochodu, z zamontowaną już fabrycznie automatyczną skrzynią biegów nie można bowiem uznać za wydatek na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, gdyż podatnik w rzeczywistości nie poniesie wydatku na przystosowanie pojazdu do rodzaju niepełnosprawności, a jedynie poniesie wydatek na zakup samochodu z alternatywną opcją wyposażenia samochodu. Opcja wyposażenia samochodu osobowego w automatyczną skrzynię biegów jest dostępna dla ogółu osób chcących kupić samochód w salonie samochodowym. Natomiast odliczenie od dochodu, o którym mowa w ww. art. 26 ust. 7a pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie, w przypadku zakupu samochodu niedostosowanego do rodzaju niepełnosprawności, a następnie poniesienia wydatku na przystosowanie tego pojazdu do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Przez wydatki na przystosowanie pojazdu do wskazanych potrzeb należy rozumieć wydatki, których skutkiem jest przerobienie pojazdu mechanicznego w sposób umożliwiający korzystanie z niego przez osobę niepełnosprawną. Zakres tych przeróbek powinien być podyktowany potrzebami osoby niepełnosprawnej wynikającymi z charakteru jej niepełnosprawności.

Zatem w przypadku, gdy wnioskodawca zakupi nowy samochód wraz z zamontowaną fabrycznie już w chwili zakupu automatyczną skrzynią biegów wówczas nie będzie mógł odliczyć od dochodu wartości automatycznej skrzyni biegów, bowiem takiego zakupu nie można uznać za wydatek na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb niepełnosprawności.

Należy tu zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle obowiązujących przepisów i przedstawionego stanu faktycznego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.