INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 03.02.2009 r. (data wpływu 05.02.2009 r.) uzupełnionego w dniu 10.04.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 27.03.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku VAT dla czynności polegającej na dostawie czasopisma specjalistycznego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.02.2009 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 10.04.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 27.03.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku VAT dla czynności polegającej na dostawie czasopisma specjalistycznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność wytwórczą na zlecenie wydawcy, polegającą na wykonaniu w pełnym cyklu (drukowanie, prace introligatorskie) czasopism specjalistycznych (PKWiU 22.12 i 22.13) oznaczonych na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN. Drukarnia do produkcji używa własnych surowców i komputerów (papier, farby, kleje itd.) Wraz z przekazaniem gotowych czasopism wydawcy przeniesione zostaje również prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Tematyką czasopisma jest rynek instalacyjny (techniki grzewcze, sanitarne i klimatyzacyjne). Wydawane jest co miesiąc w nakładzie 10 tyś egzemplarzy. Na ogłoszenia handlowe i reklamowe przeznaczone jest mniej niż 33 % każdego zeszytu. Czasopisma nie zawierają żadnych krzyżówek i podobnych gier słownych. Dotychczas wydruk uważany był za usługi drukarskie i do ceny netto doliczano 22% podatku VAT. Po analizie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług planowane jest wystawienie faktur ze stawką 0% VAT.

W uzupełnieniu do niniejszego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy sprzedaży czasopisma o PKWiU 22.13. Na czasopiśmie tym uwidoczniona jest wysokość nakładu. Czasopismo zatytułowane „Rynek Instalacyjny” jest czasopismem specjalistycznym. Do uznania go za takie skłania analiza treści paragrafu 9 ustęp 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz porównanie z zawartymi w tym punkcie wymogów dotyczących czasopism specjalistycznych z treścią czasopisma „Rynek Instalacyjny”. „Rynek Instalacyjny” jest wydawnictwem periodycznym objętym symbolem ISSN oraz kodem PKWiU 22.13 o tematyce odnoszącej się do działalności zawodowej i metodycznej, publikowanym raz w miesiącu w postaci odrębnych numerów, objętych wspólnym tytułem, którego zakończenia nie przewiduje się. Czasopismo ukazuje się w nakładzie 10 tysięcy egzemplarzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zastosowanie na podstawie § 9 ust 1 pkt 10b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług 0% stawki podatku VAT jest w opisanym stanie faktycznym zasadne...
2. Czy czasopismo „R I” jest czasopismem specjalistycznym...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, rozporządzenie Ministra Finansów określa warunki zastosowania 0% stawki podatku VAT jeżeli drukarz przenosi na wykonawcę prawo do dysponowania czasopismem specjalistycznym jak właściciel (i spełnia ono warunki określone w rozporządzeniu), to do faktury sprzedaży należy zastosować 0% stawkę podatku VAT.

Wnioskodawca zużywa do produkcji egzemplarzy czasopism specjalistycznych własnych materiałów, papieru, farb oraz ponosi inne koszty na wytworzenie wyrobu, tak więc samą sprzedaż należy uznać za dostawę towarów a nie świadczenie usług. A zatem Wnioskodawca uważa, iż ma prawo zastosować zerową stawkę podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich część, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 41 ust. 2 dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 ustawy. Pod pozycją 49 wskazanego załącznika wymieniono towary sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 22.12, ex 22.13 jako gazety, magazyny, czasopisma – oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczona na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe.

W myśl § 9 ust. 1 pkt 10 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia czasopism specjalistycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność wytwórczą na zlecenie wydawcy, polegającą na wykonaniu w pełnym cyklu (drukowanie, prace introligatorskie) czasopisma specjalistycznego, w którym poruszane są kwestie rynku instalacyjnego (PKWiU 22.13) oznaczonego na podstawie odrębnych przepisów symbolem ISSN. Czasopismo „Rynek Instalacyjny” jest wydawnictwem periodycznym, publikowanym raz w miesiącu w postaci odrębnych numerów, objętych wspólnym tytułem, którego zakończenia nie przewiduje się. Czasopismo ukazuje się w nakładzie 10 tysięcy egzemplarzy i nie zawiera żadnych krzyżówek i podobnych gier słownych a na ogłoszenia handlowe i reklamowe przeznaczone jest mniej niż 33 % każdego zeszytu. Na czasopiśmie tym uwidoczniona jest wysokość nakładu.

Do produkcji ww. czasopisma drukarnia używa własnych surowców i komputerów (papier, farby, kleje itd.). Wraz z przekazaniem gotowego czasopisma wydawcy przeniesione zostaje również prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Wnioskodawca uważa, iż sprzedaż czasopisma specjalistycznego należy uznać za dostawę towarów a nie świadczenie usług jak czynił dotychczas.

Jednym z kluczowych zagadnień pozwalającym rozwiązać wskazany we wniosku problem jest wskazanie czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie rozporządzać towarem jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z przepisów art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy wynika, że towary i usługi, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

• pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów – o ile występują w obrocie,

• pod pojęciem usług rozumie się wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych – usługi na rzecz produkcji; wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.
  
  

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż ww. pojęcie usług nie jest tożsame z definicją usługi zawartej w art. 8 ustawy, a pojęcie dostawy i towaru we wskazanym rozporządzeniu nie występuje.

W związku z tym konieczne jest ustalenie czy dane świadczenie jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a następnie sprawdzić czy ta usługa została wymieniona w klasyfikacji usług.

Proces wydrukowania książki lub czasopisma w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy) o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, który staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzenia nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie one są w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu jakim jest książka lub czasopismo. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki, czasopisma są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których drukarnia – aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel – musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę.

Kiedy mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi.

W tym przypadku niewątpliwie drukarnia wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową książek, czasopism. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku - art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym następuje w takim przypadku przeniesienie przez drukarnię na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez drukarnię z jej materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z § 9 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów przez czasopismo specjalistyczne należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem:

1. periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników;
2. publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne;
3. wydawnictw, w których co najmniej 33 % powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych;
4. wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie;
5. publikacji, w których więcej niż 20 % powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe;
6. publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego;
7. czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu.
   
   

Z analizy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotowe czasopismo spełnia wszystkie przesłanki określone w definicji czasopisma specjalistycznego zawarte w przepisie § 9 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Reasumując, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca dokonuje dostawy czasopisma specjalistycznego, to dla tej dostawy znajdzie zastosowanie 0% stawka podatku od towarów i usług – na podstawie § 9 ust. 1 pkt 10 lit. b) ww. rozporządzenia.

Końcowo nadmienia się, iż do obowiązków dokonującego dostawy określonego towaru lub usług należy przyporządkowanie i zastosowanie właściwego symbolu PKWiU. Wysokość stawki podatku VAT uzależniona jest od przyporządkowania konkretnej dostawie towaru lub świadczonej usłudze właściwego symbolu PKWiU. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu wydawania opinii interpretacyjnych według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) do wydawania opinii interpretacyjnych uprawniony jest Urząd Statystyczny .

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.