INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu 8 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru formy opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru formy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od 1999 roku rozliczała się wspólnie z mężem wg progresywnej skali podatkowej. w 2008 roku podjęła decyzję o rozpoczęciu działalności gospodarczej, celem prowadzenia placówki franszyzowej Banku. Zainteresowana podaje, że wspólnie z Bankiem przygotowała biznes plan i w dniu 1 sierpnia 2008 r. rozpoczęła działalność.

Wnioskodawczyni informuje, iż okazało się, że zaakceptowany przez Bank biznes plan jest nierealny, gdyż zakładał dochody rzędu 10-20 tys. zł miesięcznie, co jednoznacznie wskazywało na korzystniejsze opodatkowanie podatkiem liniowym 19% w stosunku do progresywnej skali. w wyniku tego Wnioskodawczyni złożyła oświadczenie o indywidualnym opodatkowaniu dochodu podatkiem liniowym 19%. Zainteresowana informuje, że błędne założenia Banku spowodowały, że prowadzona działalność gospodarcza przynosi straty, które pokrywane są z dochodów męża opodatkowanych wg skali progresywnej.

Powyższa sytuacja spowodowała, że w grudniu 2008 roku Wnioskodawczyni wypowiedziała umowę z Bankiem i z dniem 28 lutego 2009 r. kończy jej prowadzenie.

Zainteresowana szacuje, że do końca kwietnia 2009 r. uda się Jej rozliczyć z Bankiem, pracownikami i firmami współpracującymi i na koniec tego miesiąca zakończyć działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni podaje, że to oznacza, iż poniesionych strat nie będzie mogła skompensować z dochodami w kolejnych okresach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec przedstawionych faktów prawidłowe jest wspólne rozliczenie się małżonków wg progresywnej skali podatkowej za 2008 rok...

Zdaniem Wnioskodawczyni, złożone oświadczenie o opodatkowaniu dochodów z działalności gospodarczej podatkiem liniowym 19% dotyczy dochodów. Ponieważ w 2008 roku nie uzyskała dochodów z tej działalności (oczywiście osiągała przychody), to może dokonać rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych wspólnie z mężem.

Zdaniem Zainteresowanej, uzyskanie przychodów nie ma wpływu na sytuację prawną i interpretację podatkową.

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, iż uzyskanie minimum 1 zł dochodu powodowałoby konieczność rozliczenia się przez Nią indywidualnie z dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej i brak możliwości wspólnego rozliczenia z mężem, zgodnie ze złożonym oświadczeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

W myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W świetle powyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, że wybór przez jednego z małżonków sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 30c ww. ustawy wyklucza możliwość wspólnego rozliczenia się wraz z małżonkiem.

Reasumując, odnosząc się do powyższych uregulowań prawnych i do przedstawionych przez Wnioskodawczynię informacji należy stwierdzić, że preferencyjny sposób opodatkowania małżonków nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków ma zastosowanie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w przypadku Wnioskodawczyni wspólne opodatkowanie z mężem jest niemożliwe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.