INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2008 r. (data wpływu 19 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego odszkodowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z pokoju hotelowego skradzione zostało mienie i dokumenty osobie korzystającej z usług Hotelu. Policyjne dochodzenie, z powodu niewykrycia sprawcy, zostało umorzone i wpisane do rejestru przestępstw. Firma ubezpieczeniowa odmówiła wypłaty odszkodowania za szkodę zgłoszoną z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, ponieważ ubezpieczenie obejmuje tylko ochronę wyłącznie szkody powstałe w wyniku kradzieży z włamaniem lub rozboju. Nie obejmuje natomiast szkód powstałych w wyniku kradzieży zwykłej.

Na żądanie poszkodowanego wypłaciła Pani odszkodowanie w wysokości 5.845 zł 58 gr - pokrywające wartość utraconego mienia (potwierdzonego odpowiednimi dokumentami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone odszkodowanie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W przedstawionej sytuacji nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy wyłączający z kosztów, ponieważ usługa wykonana została prawidłowo. Zgodnie z art. 846 Kodeksu cywilnego, osoba prowadząca hotel jest odpowiedzialna za utratę lub uszkodzenie rzeczy wniesionych przez gościa hotelowego i na podstawie art. 849 tegoż Kodeksu zobowiązana jest do naprawienia szkody.

Wypłata odszkodowania będącego następstwem kradzieży służy zapewnieniu źródła przychodu przyszłości, gdyż jest gwarancją solidności i wiarygodności firmy. Zapewnia klienta, że w przypadku zaistnienia określonej sytuacji losowej, strata przez niego poniesiona zostanie wyrównana, co w konsekwencji przyczynia się do generowania przyszłych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przez pojęcie „zachować" należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy. Należy zauważyć, iż kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie są kosztem uzyskania przychodu kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Powyższa regulacja dotyczy zatem wyraźnie wymienionych w niej rodzajów kar umownych oraz odszkodowań. Tylko kary umowne i odszkodowania, których przyczyną zapłaty są określone w powołanym przepisie art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy przesłanki, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na tej podstawie. Powyższa regulacja nie może być samoistną przyczyną wyłączenia kar umownych i odszkodowań, których zapłata jest powodowana innymi przesłankami niż wymienione w tym przepisie. Regulacja ta nie zabrania natomiast zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatków z tytułu jakichkolwiek - niewymienionych w niej - kar umownych oraz odszkodowań.

Działalność podmiotu gospodarczego może czasami prowadzić do naruszania praw innych podmiotów i z tego tytułu podmiot może być zmuszony do ponoszenia kosztów sankcyjnych będących następstwem takiego naruszenia np. odszkodowania. Niemniej jednak, podatnik prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą, musi wykazać, że poniósł koszt celowy, zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ewentualnie wydatek ten miał na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Z przedłożonego przez Panią wniosku wynika, iż z pokoju hotelowego skradzione zostało mienie i dokumenty osobie korzystającej z usług. Z uwagi na to, że ubezpieczenie obejmuje tylko ochronę wyłącznie szkody powstałe w wyniku kradzieży z włamaniem lub rozboju, firma ubezpieczeniowa odmówiła wypłaty odszkodowania za szkodę zgłoszoną z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W związku z powyższym, na żądanie poszkodowanego wypłaciła Pani odszkodowanie w wysokości 5.845 zł 58 gr - pokrywające wartość utraconego mienia.

Zgodnie z art. 846 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), utrzymujący zarobkowo hotel lub podobny zakład jest odpowiedzialny za utratę lub uszkodzenie rzeczy wniesionych przez osobę korzystającą z usług hotelu lub podobnego zakładu, chyba że szkoda wynikła z właściwości rzeczy wniesionej lub wskutek siły wyższej albo że powstała wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby, która mu towarzyszyła, była u niego zatrudniona albo go odwiedzała.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że przedmiotowy wydatek został poniesiony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jak wskazano we wniosku, wypłata odszkodowania służy zachowaniu źródła przychodu, ma ona na celu naprawienie szkody powstałej w wyniku prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Wypłata odszkodowania jest gwarancją solidności i wiarygodności firmy. Zapewnia klienta, że w przypadku zaistnienia określonej sytuacji losowej, strata przez niego poniesiona zostanie wyrównana, co w konsekwencji przyczynia się do generowania przyszłych przychodów.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym, poniesiony wydatek, mający charakter odszkodowawczy może stanowić koszt uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.