INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 grudnia 2008 r.) uzupełnionym w dniu 12 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość diet wypłacanych pracownikom z tytułu podróży służbowych, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość diet wypłacanych pracownikom z tytułu podróży służbowych, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 07 stycznia 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku nastąpiło w dniu 12 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie usług instalacyjno - montażowych dotyczących sieci wod-kan oraz instalacji wewnętrznych. Obecnie zatrudnia 24 pracowników budowlanych. Wszyscy pracownicy zatrudnieni są na pełny etat na podstawie umów o pracę. W treści umowy o pracę miejsce pracy zostało określone jako: miasto X, powiat ziemski X. W związku z trudnościami w pozyskiwaniu zleceń na terenie powiatu X Spółka oprócz prac na ww. obszarze podpisała kontrakty (w tym długoterminowe) na terenie województwa. Powyższe wiąże się z koniecznością skierowania części pracowników poza stałe miejsce wykonywania pracy wskazane w zawartych umowach o pracę, a w konsekwencji powstaniem obowiązku wypłaty diet związanych z podróżami służbowymi. Spółka kieruje pracowników do pracy na poszczególne budowy (poza terenem powiatu X) na podstawie polecenia wyjazdu służbowego. Pobyt pracowników na budowie potwierdzany jest przez kierownika budowy. Pracownicy wyjeżdżają na odległe budowy w poniedziałek, a wracają w piątek. Pracodawca wynajmuje dla nich mieszkanie służbowe (miejsce zbiorowego zakwaterowania). Spółka wypłaca pracownikom przybywającym na budowach znajdujących się poza stałym ich miejscem pracy (wskazanym w umowach o pracę) diety w celu rekompensaty podwyższonych kosztów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość diet wypłacanych pracownikom z tytułu podróży służbowych, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)...

Zdaniem Spółki koszty diet wypłacanych pracownikom z tytułu odbywanych podróży służbowych stanowią koszt uzyskania przychodu bowiem na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Spółka prowadzi pełną dokumentację pozwalającą na zaliczenie kosztów podróży służbowych do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tyt. podróży służbowych od rodzaju prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.