INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2008 r. (data wpływu 07.01.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawiera z klientami umowy o przyłączenie do sieci gazowej. W umowie tej, Spółka zobowiązuje się do przyłączenia do Jej sieci gazowej instalacji wewnętrznej klienta. Spółka ponosi nakłady na przyłączenie ze środków własnych (są to nakłady na wybudowanie przyłącza gazowego – przyłącze jest środkiem trwałym Spółki), a klient wnosi na rzecz Spółki opłatę za przyłączenie. Opłata za przyłączenie jest obliczona zgodnie ze stawkami obowiązującej dla Spółki Taryfy.

W umowie Spółka również zobowiązuje się do rozpoczęcia świadczenia usługi dystrybucji (przesyłanie paliwa gazowego), a klient do rozpoczęcia poboru paliwa gazowego od określonego terminu i w określonej ilości. Zgodnie z zawartą umową, w przypadku gdy klient w okresie ustalonym przez strony umowy nie rozpocznie poboru paliwa gazowego lub będzie pobierał mniejsze ilości paliwa niż określone w umowie, wówczas Spółka obciąży klienta karą umowną wyliczoną w oparciu o koszty wybudowania tego przyłącza i inne koszty związane z realizacją umowy o przyłączenie do sieci gazowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W którym momencie Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z tytułu obciążenia kontrahentów karami umownymi w sytuacjach określonych w stanie faktycznym...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu nałożenia na kontrahentów kar umownych należy rozpoznać w momencie ich faktycznego otrzymania.

Moment powstania przychodu z działalności gospodarczej określają przepisy art. 12 ust. 3a - 3e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Pozostałe przychody należy rozliczać natomiast kasowo (w momencie faktycznego otrzymania), zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, otrzymane od kontrahentów kary umowne nie stanowią przychodu bezpośrednio związanego z wykonywaną przez Spółkę działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Pojęcie „przychodu związanego z działalnością gospodarczą” należy bowiem rozumieć wąsko i zaliczać do niego przychody z tytułu zbywanych rzeczy lub świadczonych usług. Uzyskiwane przez Spółkę od kontrahentów kary umowne są efektem określonych zdarzeń, na których wystąpienie Spółka nie ma wpływu. Nie można więc uznać, iż jest to przychód Spółki ściśle związany z prowadzoną przez Nią działalnością.

Dlatego przychód z tytułu nałożenia kary umownej powinien być rozpoznany w momencie faktycznego jej otrzymania, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko powyższe potwierdzone zostało w interpretacjach organów podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji z dnia 10 czerwca 2008 r. nr ILPB3/423-169/08-2/MM:
  „przychód z tytułu opłat (odszkodowań) należnych Spółce z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej powinien być rozpoznany na zasadzie przewidzianej w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. z chwilą faktycznego otrzymania przez Spółkę tych opłat”;
• Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 5 lutego 2007 r. nr 1471/DPD1/423/150/06/MK:
  „Otrzymane odszkodowanie nie stanowi zatem przedmiotu działalności gospodarczej Spółki, a jedynie sposób zabezpieczenia jej interesów, w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez kontrahenta. W związku z powyższym odszkodowanie należne Stronie nie spełnia wymogów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie jest związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę jak również nie spełnia wymogów określonych w art. 12 ust. 3a tej ustawy bowiem nie jest świadczeniem otrzymanym w zamian za wydanie rzeczy, zbycie praw majątkowych czy wykonanie usługi. Mając więc na uwadze powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe co do wskazanej przez Stronę podstawy prawnej. W ocenie organu podatkowego, przychód z tytułu uzyskanego odszkodowania powinien być rozpoznany metodą kasowa, tj. z chwilą faktycznego otrzymania odszkodowania na zasadzie, przewidzianej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie jak uważa Strona w myśl art. 12 ust. 3a pkt 3 ww. ustawy”;
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2006 r. sygn. akt II FSK 699/2005:
  „Za zdarzenia gospodarcze związane z prowadzeniem działalności nie można uznać tych zdarzeń, które występują bez aktywności danego przedsiębiorcy, będąc swego rodzaju efektem ubocznym wykonywanych przez niego czynności. Tymczasem uzyskanie odszkodowania z tytułu wypowiedzenia umowy leasingu nie stanowi normalnego następstwa prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym przychody z tego tytułu, mimo że występują w kontekście działalności gospodarczej, powinny być uznawane za przychody w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. na zasadzie kasowej, a nie na zasadzie art. 12 ust. 3c tej ustawy”.
  
  

Podsumowując, zdaniem Spółki, nakładane na kontrahentów kary umowne, stanowią przychód, który dla celów podatku dochodowego od osób prawnych należy rozpoznać w momencie ich faktycznego otrzymania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja w dniu 25 marca 2009 r. nr ILPP1/443-34/09-2/BD.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.