INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2008r. (data wpływu 31 października 2008r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup środków trwałych, wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup środków trwałych, wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jako osoba bezrobotna Wnioskodawca otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie:

• działalności fotograficznej – usługi foto, wideo;
• działalności w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne – wykonywanie pomiarów dla potrzeb ewidencji dróg i obiektów mostowych, tworzenie wymaganej dokumentacji w formie cyfrowej, papierowej i video, usługi kreślarskie cad;
• wykonywanie fotokopii, przygotowywanie dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura – archiwizacja dokumentów, komputerowe redagowanie tekstu itp.
  
  

Umowa z Powiatowym Urzędem Pracy została zawarta w dniu 3 października 2008r., na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. nr 69, poz. 415 z 2008r.). Środki te stanowią pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji WE nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i art. 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy de minimis. (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006r.).

Działalność gospodarczą Wnioskodawca rozpoczął w dniu 10 października 2008r., wybierając formę opodatkowania na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zrezygnował ze zwolnienia z VAT.

Otrzymaną bezzwrotną dotację z Urzędu Pracy Wnioskodawca przeznaczył na zakup środków trwałych, wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakup środków trwałych, wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej sfinansowany dotacją z Funduszu Pracy pozbawia Wnioskodawcę prawa do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z wszystkich powyższych faktur, dotyczących zarówno środków trwałych, jak i wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych, gdyż dokonane zakupy, sfinansowane ze środków uzyskanych z Funduszu Pracy mają bezpośredni związek z działalnością gospodarczą i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, bez względu na sposób uzyskania środków finansowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące do dnia 30 listopada 2008r. bowiem jej przedmiotem jest wskazany przez Wnioskodawcę zaistniały stan faktyczny.

Zasady dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, oraz zgodnie z dyspozycją ustawową w rozdziale 7 i 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, który stanowi, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

W myśl natomiast art. 88 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku.

Ponadto stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Reasumując, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u podatnika, o ile wykaże, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną i spełniony zostanie warunek rejestracji.

Interpretacją indywidualną znak: IBPBI/1/415-869/08/RM z dnia 12 stycznia 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup składników majątku niezaliczonych do środków trwałych lub usług, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy poniesione na nabycie wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej. Natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, których zakup został sfinansowany z otrzymanych środków nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów bowiem środki na rozpoczęcie działalności uzyskane z Urzędu Pracy objęte są zwolnieniem przedmiotowym.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności gospodarczej dokonał zakupu środków trwałych, wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług a nabywane środki trwałe, wyposażenie, towary i materiały handlowe oraz materiały biurowe, sfinansowane ze środków uzyskanych z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej, „mają bezpośredni związek z działalnością gospodarczą i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”. Ponadto poniesione przez Wnioskodawcę wydatki wskazane we wniosku w części dotyczącej nabycia wyposażenia, towarów i materiałów handlowych oraz materiałów biurowych mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy towarów, o których mowa w przedmiotowym wniosku – w takim zakresie w jakim te towary wykorzystane są do wykonywania czynności opodatkowanych. W zakresie bowiem nabycia środków trwałych zastosowanie znajdzie wyłączenie z ograniczenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie tych towarów, wynikające z treści art. 88 ust. 3 pkt 2 – zaliczenie tych towarów do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku.

Ponadto tut. organ zauważa, iż w przypadku wykonywania przez Wnioskodawcę zarówno czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, będą miały zastosowanie przepisy art. 90 i 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługuje mu prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że ustawą z dnia 7 listopada 2008r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) zostały zmienione niektóre przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Z dniem 1 grudnia 2008r. ww. ustawą uchylono art. 88 ust. 1 pkt 2, art. 88 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o VAT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.