W odpowiedzi na wezwanie Pani Danuty Z. z dnia 23 marca 2009r. (data wpływu 26 marca 2009r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 05 marca 2009r., złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W złożonym w dniu 26 marca 2009r. wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Podatnik podnosi, iż w dniu 16 grudnia 2008r. Wnioskodawca, tj. Danuta Z. prowadząca działalność gospodarczą złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług rozliczenia kosztów napraw gwarancyjnych dokonywanych z producentem, udokumentowanych notą kredytową.

Podatnik (Wnioskodawca) postawił następujące zapytanie:

Czy rozliczanie kosztów napraw gwarancyjnych na podstawie noty kredytowej wystawionej przez Producenta jest prawidłowe w myśl przepisów ustawy, czy otrzymana nota kredytowa nie stanowi podstawy do rozliczeń podatku od towarów i usług...

Na postawione pytanie Dyrektor Izby Skarbowej odpowiedział, że: w zakresie rozliczania kosztów napraw gwarancyjnych dokonywanych z producentem, udokumentowanych notą kredytową - postępowanie wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Taka treść interpretacji jest dla Wnioskodawcy zaskakująca i nie zrozumiała w kontekście postawionego pytania i uzasadnienia podanego przez organ wydający interpretację. Z treści uzasadnienia jednoznacznie wynika, iż Wnioskodawca może dokonywać rozliczenia napraw gwarancyjnych z producentem na podstawie not kredytowych i że w tej sytuacji nie może być mowy o fakturze VAT - niewątpliwie w tym zakresie postępowanie podatnika jest właściwe i prawidłowe (strona 3 uzasadnienia do interpretacji indywidualnej). Chociażby z tego powodu organ wydający interpretację powinien stwierdzić, iż w zakresie rozliczania napraw gwarancyjnych notami kredytowymi postępowanie podatnika jest prawidłowe. Ponadto w tym stanie rzeczy treść uzasadnienia nie przystaje do treści samej interpretacji.

Wnioskodawca podnosi także, iż zgodnie z treścią uzasadnienia str. 3 i 4 Organ wydający interpretację wywodzi: „biorąc pod uwagę zapisy art. 29 ust. 4 w związku z art. 29 ust. 1 ustawy, należy zaznaczyć, że kwoty wynikające z uznanych reklamacji zobowiązują do skorygowania podstawy opodatkowania właściwiej dla rodzaju transakcji w ramach której dokonywany jest zakup towarów od Producenta - wewnatrzwspólnotowe nabycie, bądź import towarów. W takim bowiem przypadku kwoty, które zwracane są Wnioskodawcy w ramach uwzględnionych przez Producenta roszczeń gwarancyjnych zmniejszają odpowiednio kwoty, które Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić w przypadku rozpoznania wewnatrzwspólnotowego nabycia towaru, czy też mogą zmniejszać wartość celną powiększoną o należne cło, w przypadku wystąpienia importu towarów”.

Zacytowana powyżej część interpretacji, która jak domniemuję wpłynęła na orzeczenie, iż postępowanie Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, w żaden sposób nie odnosi się do Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca nie dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru i nie dokonuje importu towaru.

Biorąc powyższe pod uwagę Podatnik stwierdza, iż treść interpretacji odbiega od treści zapytania, ponieważ Podatnik - Wnioskodawca nie dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego bądź importu towarów. Informacje organu wydającego interpretację dotyczące postępowania z notami kredytowymi przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym lub imporcie towarów nie mają zastosowania do Wnioskodawcy. Jedynie części uzasadnienia stwierdzająca, że Wnioskodawca prawidłowo rozlicza uznane koszty napraw gwarancyjnych notami kredytowymi ma zastosowanie do Wnioskodawcy i jest właściwa.

W związku z powyższym Podatnik wzywa Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa poprzez:

1. wydanie interpretacji podatkowej w indywidualnej sprawie w zakresie ściśle odpowiadającym treści zapytania, i przedstawionemu w zapytaniu stanowi faktycznemu.
   Wnioskodawca alternatywnie w przypadku nie uwzględnienia żądania zawartego w pkt 1 domaga się
2. zmiany wydanej w dniu 5 marca 2009r. a doręczonej Wnioskodawcy w dniu 10 marca 2009r. interpretacji indywidualnej poprzez jej częściowe uchylenie w zakresie dotyczącym wykładni związanej z zaleceniem stosowania przez Wnioskodawcę art. 29 ust. 4 w związku z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług o czym organ wydający interpretację informuje na stronie 3 uzasadnienia interpretacji (linie od 1 do 6 licząc od dołu strony) oraz na stronie 4 (linie od 1 do 3 licząc od góry strony), oraz orzeczenie, iż w pozostałym zakresie, który ma zastosowanie do Wnioskodawcy, działanie Wnioskodawcy jest prawidłowe.
   
   

Minister Finansów zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 05 marca 2009r. i stwierdza, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaje wyroby Producenta, pełniąc - na podstawie zawartej umowy dystrybucyjnej - obowiązki gwaranta wobec ostatecznych odbiorców (nabywców). Naprawy gwarancyjne Wnioskodawca realizuje we własnym imieniu i są one wykonywane tylko na rzecz tych odbiorców. Po realizacji naprawy gwarancyjnej Wnioskodawca dostarcza zestawienie poniesionych kosztów (części, robocizna), a Producent będący w stosunku do niego gwarantem, zwraca koszty napraw gwarancyjnych na podstawie wystawionych not kredytowych.

W związku z powyższym należy uznać, iż Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Producenta, bowiem świadczy on usługi gwarancyjne we własnym imieniu, a następnie jedynie odzyskuje, w formie rekompensaty, koszty poniesione na naprawę towarów. Tym samym otrzymywanie takiej rekompensaty, która nie jest wynagrodzeniem za usługę świadczoną niezależnie od dokonywanych w ramach umowy dystrybucyjnej nabyć towarów, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokumentowania fakturami VAT przepływów finansowych wynikających z ww. umowy.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 05 marca 2009r. z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.