INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przedsiębiorstwa do spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przedsiębiorstwa do spółki komandytowej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.) o podpis zgodny z KRS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo produkcji materiałów budowlanych. W skład przedsiębiorstwa wchodzą m.in. maszyny produkcyjne, urządzenia, środki transportu oraz zabudowane nieruchomości a także inne niematerialne składniki majątkowe. Zainteresowany zawarł z innym przedsiębiorstwem (w formie aktu notarialnego) przedwstępną umowę, na podstawie której zobowiązał się do sprzedaży temu przedsiębiorstwu jednego ze składników majątkowych w postaci prawa użytkowania wieczystego działki gruntu i wzniesionego na tym gruncie węzła betoniarskiego do produkcji betonu towarowego. Umowa przyrzeczona ma być zawarta w końcu 2009 r. Już obecnie węzeł nie jest wykorzystywany w działalności produkcyjnej – przyszły nabywca użytkuje węzeł jako dzierżawca. W roku 2009, przed sprzedażą wymienionego wyżej węzła do produkcji betonu towarowego, Spółka zamierza przystąpić, jako wspólnik założyciel, do nowotworzonej spółki komandytowej z udziałem osób fizycznych jako pozostałych wspólników. Przedmiotem wkładu Wnioskodawcy do spółki komandytowej ma być przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 551 k.c., z wyłączeniem jednego składnika w postaci ww. węzła do produkcji betonu towarowego, a wyłączenie to jest determinowane wolą wywiązania się przez Wnioskodawcę z przedwstępnej umowy sprzedaży węzła. Pozostałe, poza węzłem składniki przedsiębiorstwa tworzą zorganizowany zespół elementów niematerialnych i materialnych, powiązanych ze sobą funkcjonalnie, skutkiem czego elementy te (które łącznie stanowią majątek znacznie większy od węzła) pozostają w relacji wykorzystywanej do produkcji płytek posadzkowych, tarasowych, chodnikowych, schodów, okładzin schodowych, parapetów itp. Wytwarzanie betonu towarowego stanowiło dodatkową ofertę Zainteresowanego, ale produkcji tej zaniechano ze względu na to, że skupiono się na specjalizacji w produkcji materiałów wyżej wymienionych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy ze względu na to, że jeden ze składników majątku (węzeł) zostanie wyłączony z wniesienia jako wkład do spółki komandytowej, można uznać, iż przedmiotem wkładu będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c., a jeżeli tak to czy czynność wniesienia przedsiębiorstwa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy w związku z taką czynnością po stronie Zainteresowanego wystąpi obowiązek dokonania korekty podatku VAT naliczonego od wnoszonych środków trwałych składających się na przedsiębiorstwo...

Zdaniem Wnioskodawcy, na wszystkie trzy elementy postawionego pytania należy odpowiedzieć twierdząco. To znaczy uznać, że:

• mimo, iż w celu wykonania zobowiązania z zawartej wcześniej umowy przedwstępnej Zainteresowany nie wniesie do spółki komandytowej składnika w postaci węzła do produkcji betonu towarowego, przedmiotem wniesienia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 55¹ k.c.,
• czynność wniesienia przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT,
• w następstwie wniesienia przedsiębiorstwa do spółki komandytowej po stronie Spółki nie wystąpi obowiązek dokonania korekty podatku VAT naliczonego od wnoszonych środków trwałych składających się na przedsiębiorstwo.

W prawie podatkowym ustawodawca – aczkolwiek posługuje się terminem „przedsiębiorstwo” – terminu takiego nie definiuje odsyłając do regulacji zawartej w przepisach kodeksu cywilnego (vide, art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W kodeksie cywilnym definicję przedsiębiorstwa zawarto w przepisie art. 551, który stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że wchodzące w skład przedsiębiorstwa składniki materialne i niematerialne powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole (a nie luźnym zbiorze elementów). Istotne jest aby zachowane były funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób pozwalający na wykorzystywanie zespołu elementów do prowadzenia określonej działalności gospodarczej (vide, stanowisko Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 czerwca 2008 r., znak IBPP2/443-271/08/UH). Zespół składników majątkowych Spółki (bez ww. węzła) spełnia dokładnie opisane wyżej funkcje. Natomiast węzeł do produkcji betonu towarowego służył tylko poszerzeniu oferty handlowej, a obecnie jest wykorzystywany jedynie jako źródło przychodów z dzierżawy. Powyższe uzasadnia twierdzenie, że wniesienie do spółki komandytowej wkładu obejmującego połączone elementy majątkowe służące do produkcji płytek posadzkowych, tarasowych, chodnikowych, schodów, okładzin schodowych, parapetów itp. (z wyłączeniem węzła) będzie wniesieniem (aportem) przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 55¹ k.c.

Według przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Ustawodawca nie zdefiniował wprawdzie co należy rozumieć przez transakcję zbycia, ale uzasadniona wydaje się wykładnia, zgodnie z którą transakcja zbycia to synonim dostawy towarów, a zatem czynności takich jak sprzedaż, zamiana, darowizna oraz przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego do spółki (tak np. Izba Skarbowa w Katowicach z dnia 16 czerwca 2008 r., zna IBPP2/443-271/08/UH oraz Drugi Urząd Skarbowy w Opolu w stanowisku z dnia 14 marca 2007 r., znak PP/443-58-1/PD/07). Od dnia 1 grudnia 2008 r. uległo zmianie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, m.in. w ten sposób, że uchylono przepis § 8 ust. 1 pkt 6, na podstawie którego wkłady niepieniężne wnoszone do spółek prawa handlowego (spółka komandytowa jest taką spółką) korzystały z dobrodziejstwa zwolnienia od podatku VAT. Wprawdzie ze zwolnienia będzie można jeszcze korzystać do dnia 31 marca 2009 r. ale nie jest to powód, dla którego Wnioskodawca uważa, że wniesienie przedsiębiorstwa będzie zwolnione od podatku VAT (w części pisma zawierającej opis stanu faktycznego nie podano, że wniesienie ma nastąpić przed datą 31 marca 2009 r.). Według Spółki powodem zwolnienia będzie obowiązywanie przywołanego już wyżej art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT – czyli okoliczność, że przedmiotem wkładu będzie przedsiębiorstwo Zainteresowanego, co skutkuje, że czynność ta pozostanie poza regulacją ustawy (nie będzie podlegała jej przepisom).

Obowiązek skorygowania podatku VAT naliczonego od wcześniej nabytych towarów, środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które następnie są łącznie przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy o podatku VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, korekta określona w art. 91 ust. 1 do 8 jest dokonywania przez nabywcę przedsiębiorstwa. Przywołana tu regulacja uprawnia do twierdzenia, że Wnioskodawca wnosząc do spółki komandytowej przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 55¹ k.c., nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT naliczonego, który został odliczony w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Czynność wniesienia przedsiębiorstwa będzie skutkowała tylko ewentualną roczną korektą w zakresie podatku VAT naliczonego po stronie nabywcy przedsiębiorstwa – spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółek prawa handlowego lub cywilnego spełnia więc definicję dostawy towarów – następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, czy też wniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl tego przepisu, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 55² k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa.

Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany zamierza sprzedać przedsiębiorstwo z wyłączeniem prawa użytkowania wieczystego działki gruntu i wzniesionego na tym gruncie węzła betoniarskiego do produkcji betonu towarowego. Obecnie węzeł nie jest wykorzystywany w działalności produkcyjnej Spółki – jest oddany w dzierżawę.

Zdaniem Wnioskodawcy pozostałe, poza węzłem składniki przedsiębiorstwa Spółki tworzą zorganizowany zespół elementów niematerialnych i prawnych, powiązanych ze sobą funkcjonalnie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że jeśli warunki wynikające z przepisu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny zostaną spełnione, zamierzona przez Wnioskodawcę czynność będzie nosiła znamiona zbycia przedsiębiorstwa, do której zastosowanie będzie miał przepis art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Podkreślić jednak należy, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, czy przedstawione we wniosku wyłączenie ze sprzedaży przedsiębiorstwa, skutkuje uznaniem zamierzonej czynności za sprzedaż przedsiębiorstwa, w świetle wskazanych powyżej przepisów art. 55 k.c.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Natomiast, w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z przepisem art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Jednocześnie z treści ust. 6 pkt 2 tego artykułu wynika, iż w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Wyżej powołane regulacje art. 91 ustawy mają także odpowiednie zastosowanie w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych składników majątkowych, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa będącego przedmiotem aportu, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem należy stwierdzić, iż po stronie zbywcy, nie powstanie obowiązek korygowania wcześniej odliczonego podatku naliczonego.

Mając na uwadze iż, zbycie przedsiębiorstwa spółce komandytowej wyłączone jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, czynność ta nie będzie wiązała się z obowiązkiem skorygowania przez Wnioskodawcę podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), od dnia 1 grudnia 2008 r. zmianie uległy przepisy: art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 2, ust. 4, ust. 6 pkt 2, ust. 7, ust. 9, a także wprowadzono przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również podkreślić, iż stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.