Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1143/12/AD
z 9 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ze względu na przekroczenie limitu zobowiązującego do prowadzenia pełnej księgowości, prowadzi Pani księgi rachunkowe i wybrała metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych. Swoje usługi sprzedaje Pani głównie kontrahentom z Unii Europejskiej. Za wykonane usługi wystawia faktury w euro. Przeliczenia na złote przychodów wyrażonych na fakturach w euro, dokonuje według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu zgodnie z art. 11a ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za wystawione faktury kontrahenci płacą w euro na rachunek walutowy firmy. Zapłatę należności na rachunek walutowy wyceniała Pani po "kursie faktycznym" tzn. po kursie zakupu banku, w którym prowadzony jest rachunek walutowy firmy, z dnia wpływu waluty. W wyniku różnicy kursów walut powstawały w firmie różnice kursowe. Wylicza Pani także różnice kursowe (dodatnie i ujemne) od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku walutowym według metody FIFO. Zakupuje także usługi i towary od kontrahentów, na które otrzymuje faktury wystawione w euro. Koszty wynikające z faktur wyceniane są według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Za zakupione towary i usługi płatności dokonywane są z konta walutowego firmy. Do wyceny zobowiązania płaconego za pośrednictwem rachunku walutowego stosowała Pani kurs sprzedaży banku, w którym posiada rachunek walutowy, z dnia zapłaty. Płaci także prowizje bankowe w euro, które ściągane są z rachunku walutowego. Koszty prowizji bankowych ponoszone w euro wyceniane są według kursu średniego NBP z dnia poprzedniego. Odzyskuje Pani podatek VAT zapłacony za granicą. Zwroty dokonywane są na rachunek walutowy. Przychód z tytułu odzyskanego podatku VAT zapłaconego za granicą, wyceniany jest według kursu średniego NBP poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowo stosuje Pani kurs zakupu banku, w którym ma prowadzony rachunek walutowy, z dnia wpływu waluty, przy wycenie zapłaty należności wpływających na rachunek walutowy?
2. Czy stosuje Pani prawidłową metodę wyliczania różnic kursowych od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku walutowym?
3. Czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowo stosuje Pani kurs sprzedaży banku, w którym ma prowadzony rachunek walutowy, z dnia zapłaty, przy wycenie zobowiązań płatnych z rachunku walutowego?
4. Czy prawidłowo stosuje Pani kurs średni NBP do wyceny prowizji bankowych płaconych w euro z rachunku bankowego?
5. Czy prawidłowo stosuje Pani kurs średni NBP do wyceny przychodu z tytułu zwróconego podatku VAT zapłaconego w innych państwach członkowskich UE?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

• w zakresie pytania pierwszego - nieprawidłowo zinterpretowała pojęcie "kurs faktycznie zastosowany". Zdaniem Pani przy wycenie zapłaty należności wpływających na rachunek walutowy należy stosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego, gdyż nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności z zastosowaniem kursu faktycznego (wpływ należności dokonywany jest na rachunek walutowy bez zastosowania przez bank konkretnego przeliczeniowego kursu walutowego). Wskazuje Pani, iż od 1 stycznia 2012 r. wprowadzono nowelizację art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą kurs faktycznie zastosowany jest uwzględniany tylko przy obliczaniu różnic kursowych w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub spłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach oraz gdy uwzględnienie kursu faktycznie zastosowanego w danym dniu nie jest możliwe, jest stosowany kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Zasady wyceny operacji w walucie obcej potwierdza wiele interpretacji indywidualnych np.:
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w ………… z 11 stycznia 2012 r. Nr ……... Wynika z niej, że "Mając na uwadze uzasadnienie Komisji do projektu Nowelizacji Ustawy, w szczególności zakładany cel zmiany przepisów, należy stwierdzić, że jeśli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty lub nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem faktycznego kursu, wynikającego z charakteru operacji (gdyż np. wpływ lub wypływ należności czy zobowiązania dokonywany jest na rachunek walutowy bez zastosowania przez bank konkretnego przeliczeniowego kursu walutowego), wówczas - dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych - zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w ……… z 9 marca 2012 r. Nr ………….., który wyjaśnił "zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pojęcie "faktyczny" należy rozumieć jako "rzeczywisty, realny, istotny", podczas gdy "zastosować" oznacza "użyć czegoś w jakiejś sytuacji". W świetle powyższych stwierdzeń należy zatem przyjąć, że "faktycznie zastosowany kurs waluty" jest kursem, który był w istocie, rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania - do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy "faktycznego zastosowania" kursu nie można odnosić do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty lub przy otrzymaniu należności lub zapłacie zobowiązania na rachunek walutowy, ponieważ w takim przypadku nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie np. złotych polskich wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w walucie obcej. Co najwyżej jest to jedynie potencjalne zastosowanie danego kursu, ale nie jego rzeczywiste zastosowanie, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji.
  
• Dyrektora Izby Skarbowej w ……….. z 28 marca 2012 r. Nr ………., który stwierdził: "...jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty - tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie wyżej powołanego znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 ww. ustawy). Powyższe rozumienie ww. znowelizowanego przepisu potwierdza m.in. wykładnia językowa. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pojęcie "faktyczny" należy rozumieć jako "rzeczywisty, realny, istotny", podczas gdy "zastosować-zastosowywać" - oznacza "użyć czegoś w jakiejś sytuacji".

W świetle powyższych stwierdzeń uważa Pani, iż należy zatem przyjąć, że "faktycznie zastosowany kurs waluty" jest kursem, który był w istocie, rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania - do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie". Zdaniem Pani kurs faktycznie zastosowany waluty oznacza taki kurs waluty, po jakim podatniczka rzeczywiście sprzedała lub nabyła walutę. Oznacza to, że w przypadku gdy podatniczka nie kupuje ani nie sprzedaje waluty i nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania, operację wpływu należności i zapłaty zobowiązań dokonywane za pośrednictwem rachunku można wyceniać wg kursu średniego NBP.

• w zakresie pytania drugiego - wyliczanie różnic kursowych (dodatnich i ujemnych) od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku walutowym wg metody FIFO jest prawidłową metodą wyceny. Na podstawie art. 24 c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyznaczyła Pani kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości - według metody FIFO.
  
• w zakresie pytania trzeciego - nieprawidłowo zinterpretowała pojęcie "kurs faktycznie zastosowany". Według Pani przy wycenie spłaty zobowiązań wypływających z rachunku walutowego należy stosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego, gdyż nie dochodzi do przewalutowania spłacanego zobowiązania z zastosowaniem kursu faktycznego (wypływ zobowiązania dokonywany jest z rachunku walutowego bez zastosowania przez bank konkretnego przeliczeniowego kursu walutowego). Wskazuje Pani, iż wyjaśnienia do stanowiska zostały przedstawione w stanowisku do pytania pierwszego.
  
• w zakresie pytania czwartego - prawidłowo stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego, do wyceny prowizji bankowych płaconych w euro z rachunku bankowego. Zgodnie z art. 24 c ust. 4 kurs faktycznie zastosowany jest uwzględniany tylko przy obliczaniu różnic kursowych w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub spłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach oraz gdy uwzględnienie kursu faktycznie zastosowanego w danym dniu nie jest możliwe, jest stosowany kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. W związku z art. 24 c ust. 4 wycenia Pani prowizje bankowe wg kursu średniego NBP, gdyż nie jest możliwe uwzględnienie kursu faktycznie zastosowanego.
• w zakresie pytania piątego - prawidłowo stosuje kurs średni NBP do wyceny przychodu z tytułu zwróconego podatku VAT zapłaconego w innych państwach członkowskich UE. Zgodnie z art. 24 c ust. 4 kurs faktycznie zastosowany jest uwzględniany tylko przy obliczaniu różnic kursowych w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub spłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach oraz gdy uwzględnienie kursu faktycznie zastosowanego w danym dniu nie jest możliwe, jest stosowany kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. W związku z art. 24 c ust. 4 wycenia Pani otrzymany zwrot podatku VAT zapłaconego za granicą wg kursu średniego NBP, gdyż nie jest możliwe uwzględnienie kursu faktycznie zastosowanego.
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 14b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 14b ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 4, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Z treści wniosku wynika, że ewidencjonuje Pani zdarzenia gospodarcze na podstawie ksiąg rachunkowych, ustala różnice kursowe na podstawie przepisów podatkowych. Zasady ustalania różnic kursowych, przy tej metodzie ustalania różnic kursowych, reguluje art. 24c ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość (art. 24c ust. 2 ww. ustawy):

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość (art. 24c ust. 3 ww. ustawy):

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 24c ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 24c ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy, należy więc porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni.

Zgodnie z brzmieniem art. 24c ust. 4 ww. ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2012 r., przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jednocześnie – w myśl art. 24c ust. 5 ww. ustawy, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Przez średni kurs ogłaszany przez Bank, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 24c ust. 6 ww. ustawy).

W art. 24c ust. 7 ustawy wskazano, że za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Zatem należy uznać, że jeżeli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do przewalutowania otrzymanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem kursu faktycznego – wówczas przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych, w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. należy zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W świetle powyższego, na tle przedstawionego stanu faktycznego, w przypadku otrzymanych należności (wpływu środków pieniężnych na rachunek walutowy) oraz zapłaconych zobowiązań (wypływu środków pieniężnych z rachunku walutowego), nie dochodzi do faktycznego przewalutowania środków, nie można więc ustalić faktycznie zastosowanego kursu waluty, a tym samym, zgodnie z art. 24c ust. 4 powołanej ustawy należy do wyceny zastosować - zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy - średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego powstanie przychodu lub poniesienia kosztu. Średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego będzie również miał zastosowanie w przypadku wyceny prowizji bankowych płaconych w euro z rachunku bankowego, jak również do wyceny przychodu z tytułu zwróconego podatku VAT zapłaconego w innych państwach członkowskich UE.

W odniesieniu do zawartego przez Panią we wniosku wskazania, że dla celów rachunkowych, stosuje metodę wyceny FIFO, zauważyć należy, że na podstawie art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Zgodnie z art. 35 ust. 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009, Nr 152, poz. 1223 ze zm.), w przypadku gdy ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo rodzajowe i przeznaczenie, składników inwestycji są różne, to ich rozchód wycenia się według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1-3. Stosownie do tego przepisu, jeżeli ceny nabycia jednakowych składników inwestycji, a do takich są zaliczane środki na rachunku bankowym, są różne, to ich rozchód wycenia się według zasady wybranej przez jednostkę spośród następujących metod:

1. według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów (waluty obcej),
2. kolejno po cenach (kosztach) najwcześniej nabytych składników (FIFO, tj. pierwsze przyszło - pierwsze wyszło),
3. kolejno po cenach (kosztach) najpóźniej nabytych składników (LIFO, tj. ostatnie przyszło - pierwsze wyszło).

Zatem stanowisko Pani odnośnie możliwości zastosowania dla celów rachunkowych metody wyceny FIFO należy uznać za prawidłowe. Podkreślenia przy tym wymaga, że podatnicy, ustalający różnice kursowe na podstawie art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosują określone w ustawie o rachunkowości metody tylko do kolejności wyceny, natomiast sama wycena – zgodnie z art. 24c ust. 8 w związku z art. 24c ust. 2 pkt 3

i ust. 3 pkt 3 ustawy – winna nastąpić na podstawie faktycznie zastosowanego kursu w rozumieniu przepisów podatkowych.

Końcowo, nawiązując do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach wnioskodawcy („zainteresowanego”), w określonym stanie faktycznym bądź zdarzeniu przyszłym, a więc tylko do nich się odnoszą. Nie mają zatem charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego - tym samym nie są wiążące w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.